ที

ชาวเมือง กลางวันนอน กลางคืนตื่น การไหว้เจ้าที่ก็เริ่มลดน้อยถอยลงไปตามลำดับจนเกือบลืมไปแล้วว่าต้องไหว้

ด้ไหว้เจ้าที่

้อความนั้นขึ้

้ไหว้เ

ี้ไปเสียสนิท อันที่จริงดนัยเองก็ไม่

หนึ่งที่มาขอร้

้ด้วยถือว่าไม่ใช่เรื่องของตน เขาถือว่าตนไม่ล่ว

ดีนะ อย่างน้อยก

น แล้วก็ไม่ได้ว่าอะไรอีก

แล้วก็หันมองออกนอกบ้านไปยังเสาประตูรั

่างนั้

ขึ้นรถขี่ไปยังร้านสะดวกซื้อ หยิบเอาขวดน้ำใบเตยมา พร้

ๆ ก่อนที่จะรู้สึกไม่เข้าใจตัวเองว่

่ยอมไหว้ก็เพราะเห็นว่าเป็นบ้านของตัวเอง และการที่เธอมาทำอย่างนี้ มันก็ทำให

นี้เห็นและสัมผัสได้เป็นของจริง ก็ขอให้มาทำอ

การจะพิสูจน์ว่าเจ้าที่ที่เธอไหว้อยู่นั้นมีจริงหรือไม่เท่านั้น โดยหารู้ไม่เลยว่า...ในมุมมองของใครบา

่คนดื้อแพ่งเยี่ยงนี้

หลสะเหลเข้าไปในบ้าน ทิ้งตัวลงนอนที่โซฟาไป

ริงๆ เลยนะเ

งขึ้น เรียกสายต

นายขอ

ีกฝ่ายก็ไ

ัยเจ้

ไร บางคราก็ปากไว ลืมตัวไม่รู้นายรู้บ่าว โดยเฉพาะชาตินี้ที่ ‘ใครบา

่านคิดจะทำกระไ

ี้ ทั้งที่เพิ่งถูกดุไปเมื่อครู่ แต่ปากก็ยังทำงานเป็นอย

ทำอะไรส

รหรือ

ำใบเตยพร

สัมผัสขวดได้หรอก หากแต่เป็นการสำแดงอิทธิฤทธิ์เท่านั้น เพราะอีกอึดใจหนึ่ง น้

ค่รอให้แม่ซ่

อบรับ มีเพียงสายตาของคนทั้งคู่ที

ปอย่างนั้นตลอ

เป็นเรื่องที่ยากสำหรับเธอมาก แต่ไม่ใช่ในวันนี้ที่พอหัวถึงหมอนปุ๊บ หญิงสาวก็ชัตดาวน์ตัวเองปั๊บ ประหนึ่งว่าพร้อมจะนอน

ะรู้สึกตัวตื่นในช่วงเย็น และตระหนักได้ว่าในตู้เย

วายเจ้าที่ไปเมื่อเช้าพร่องเกือบถึงครึ่งขวดโดยไม่ได้ตั้งใจ ก่อนที่เธอจะสังเกตว่าโดยรอบก็ไม่มีร่องรอยว่าใครจะมาทำหกหรือสัตว์เล็กๆ อย่าง

ศร้อน น้ำใบเตยในขวดเลยระเหยก็เป็นได้ แต่ถึงจะไม่ได้ข้อสรุปที่แท้จริง เธอก็ไม่

้เจ้าที่หนุ่มและบริวารมองตา

ังหญิงสาวด้วยสายตานิ่งเรียบ ส่

ออกนอกบ้านไปเสียหน้าตาเฉย หากเป็นชาต

บริวารสาวถึงปิดปากสนิท ไม่กล้าเอื้อนเอ่ยสิ่

ได้ผล แสดงว่าเขาคงจ

เช่น...กา

นี้จะไปปรากฏกายให้สาวเจ้าเห็น พร้

้องอย่าง

่านั้นอีก...