ที

อก แค่เห็นหน้าธีโอแล้วจู่ๆ เกิดหมั่

สองคนชะงักกึก เกือบจะโวยวายอยู่แล้วถ้าไม่ทันสังเกตก่อนว่าคนที่ส่งลูกพี่ของพวกเขาลงไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นเป็นจอมวายร้ายประจำสถา

ะไรวะ แ

ก็นอนกองอยู่อย่างนั้นหลายนาที เจเรมี

วยเหมือนกัน” ทักทายอย่างนั้นเพราะจ

ญ่ไล่เลี่ยกับอีกฝ่ายเงยหน้าขึ้น ใบหน้าตกกระย

าอะไร

อ ยิ้มเย้ยถาม หางตาเหลือบมองยังเด็กหนุ่มคนที่ถูกไล่ล่ามาเล็กน้อยซึ่งตอนนี

รื่องของเขา ไอ้โอเมก้าสวะที่เสนอหน้าไปเดินลอยชายด้านนอกที่ที่มันค

ื่องที่จะต้องมาเสียเวลาอ

กมายุ่

้าเป็นบ้าเป็นหลังก็อดสงสัยไม่ได้ ถ้าติดสัด

เกือบจะล้วงยาเม็ดนั้นออกมาให้ธีโอจริงๆ อยู่แ

นก็เรื่องของฉั

หน้าตกใจที่ถูกพูดใส่

าหาความบันเทิง แล้วน

คนนั้นเดินเตร่อยู่ อยากจะเล่นสนุกขึ้นมาก็เลยเข้าไปแกล้ง แต่ไม่ยัก

่าอย่างไร เขาหันไปหาเด็กหนุ่มที่น

นมันซื้อหร

วยแววตาหวาดกลัว ท่อนแขนเรียวโ

ได้ซื้อหร

ามันพยายามจะข

่ว่าธีโอกับเพื่อนแค่กลั่นแกล้งตามประสาพวกขี้แพ้ หากแต่พูดอย่างนั้นเพื่อ

ไม่ไ

ม่ทันจบเจเรมีก็จุ๊ป

ซื้อก็ไม่ได้ซื้อ เช่าก็ไม่ได้เช่า มาไล่ข่มขืนซะอย่างนั้น ถ้าเรื่อง

เป็นบิดาแค่ไหน ยิ่งบิดาเป็นพวกเสียอะไรเสียได้ แต่ไม่มีวันยอมเสียหน้าเป

รมี!

ห้ลุกขึ้นได้ เพื่อนของเขาที่มองอยู่รีบปรี่เข้ามาหาหมายจะช่วย ทว่าก็ต้องชะงักเมื่อ

ังอั้กเมื่อเจเรมีวางเท้าลงไปบนแผ่นอกของเขา พื้นรองเท้าบูทแข็งๆ บดขยี้หน้าอกเล็กน้อย แรงกดที่ผ่

” ยกยิ้มขึ้นแล้วแสร้งเรี

อใช้ความพยายามเป็นอย่างมาก

้าเยาะเย้ย “เจ็บงั้นสิ” จากน

บที่หน้าแข้งของอีกฝ่าย พยายามยกออกแต่

เลี่ยกัน แต่เวรเอ๊ย! ไ

ป็นวิชาที่เขาถนัดและชื่นชอบที่สุดด้วย จะมาแพ้ให้กับพวกพฤติกรรม

ีกฝ่ายที่เอาแต่ปากดีก่อ

ัดการกับคนของนายก่อนซี่” พยักเพ

อแน่นอน ทว่าเป็นร่างบางแคระแกร็นของเด็ก

ดฟันแน่น “เกี่ยวอะไรก

่นตกใจ แถมยังทำให้เจ็บตัวอีก

่ชายหนุ่มจะต้องพูดอย่างนั้นกับโอเมก้าชั้นต่ำกัน! ชั้นต่ำอย่างเดียวไม่พ

้เจเรมีเม้มปาก ถอนหายใจอ

สุดซึ้งที่จู่ๆ ไอ้หนูของผมมันก็ซุกซนอยากจะเข้าไปในตัวคุณขึ้นมา’ มั

แล่นพล่านไปทั่วจนใบหน้าของเขาเห

อกมาอีกครั้ง รู้สึกว่าเ

็ได้ พูดขอโทษมันไม่ยา

แม้แต่น้อย เอาแต่ทำหน้าระอา บดขยี

หมอนี่ม

มือของจอมวายร้ายนี่แต่ก็ไม่อยากจะเสียหน้าไปพูดขอโทษโอเมก้าอย่าง

ิวาทอยู่บ่อยครั้งยังใจสั่น โอเมก้าที่เป็นตัวต้นเหตุของเรื่องทั้งหมดเองก็ก

ไปเถอะ เป็นความผิดของผมเอง” พูดแล้วก็ก้มหน้าก้ม

ำไมถึงได้ยอมจำนนง่ายดายขนาดนั้น ทว่ายังไม่ทันที่จะได้

เดี๋ยวมันจะบ

หมือนกัน เพราะรู้ว่าสู้ไม่ได้เลยยืมมือเจเรมีจัดการ ส่

อียงคอมามองอัลเบ

ดร้อนจะไม่

ือบมองไปยังร่างสั่นเทาบนพื้น เจเรมีก็พ่นลมหายใจออกมาเต็มแรง ห

าะหมอนั่น ฉันจะเหยียบแกให้จมดิน” เจเรมียอมยกขาขึ้นจา