ับไปด้วยความเหนื่อยล้าอย่างไม่รู้ตัว จนกระทั่งเข้าสู่เขตของหม

ับคุณโจชัว เข้าไปอีกหน่

้เห็นชัดเจนว่ามันถูกขับบดมามากมายเพียงใด สีเขียวชอุ่มของแปลงข้าวโพดขึ้นสูงชะลูดเต็มสองฝั่งนั้นก็หาได้เป็นระเบียบเท่าไหร่นัก ราวกับว่าเจ้าของแปลงไม่ได้ใส่ใจในการเพาะปลูกนัก กระนั้นมันก็ขึ้นยาวเต็มสองฟากฝั่งไปไกลสุดลูกหูลูกต

าน มีผู้คนเดินเข้าออกประปราย ข้างๆ กันมีพื้นที่คล้ายๆ สวน หากแต่มองดูดีๆ แล้วจะเห็นเสาส

จุดนัดพบของคนในหมู่บ้านก็ว่าได้ เป็นโบสถ์เก่าแ

่าเริ่มมีบ้าน มีโรงนาผุดพรายให้เห็นโดยรอบ ทำให้เขาเริ่มอุ่นใจขึ้นมาว่าเขาไม่ได้มาอยู่ในใจกลางหมู่บ้านร้างเส

ั้นมีคนอยู

่นี่ที่ไม่ยอมย้ายเข้าเมืองตามลูกหลาน พูดง่ายๆ ก็ค

ด้มั้ยครับว่ามี

นครอบครัวคงจะไม่ได้เพราะบางหลังก็มีคนเฒ่าคนแก่อยู่คนเดียว แต่คุณโจชัวไม่ต้องห่วงหรอ

เพราะเหล่าเด็กกำพร้าราวสิบชีวิตพวกนั้นน่ะเอง ขณะที่โจชัวสัมผัสได้ถึงความโหยหาบางอย่างจนเขารู้สึกอึดอัดอย่

ชัว อีกนิดเดียวก็

อี้ยวตัวจากตำแหน่งข้างคนขับมาหาเขา พูดด้วยสีหน้ายิ

ุดแสนสงบย่านเมืองชนบท มันเป

จะสำรอกออกมา ทว่าในวินาทีที่เขารู้สึกจวนเจียนจะทนไม่ไหวนั้น ความรู้สึกคลื่นเหียนก็มลายหายไปราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น พร้อมๆ กับคฤหาสน์ทั้งหลังปรากฏ

มื่อกี้นี้มั

อยิ่งได้เห็นใกล้ๆ ยิ่งสัมผัสได้ถึงความขลังของมัน ตัวอาคารนั้นก่อด้วยหินบล็อกสีเทาซึ่งเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำตามอายุและสภาพดาฟ้าอากาศที่แปรผันพัดผ่านร่วมหลายร้อยปี บางแห่งของตึกมีไม้เลื้อยจำพวกกาฝากเกาะชอกชอนตามร

! พี่อเล็กซ์

่! ข

องแขกผู้มาใหม่เข้าข้างในจนเขาต้องรีบวางของลง อ้าแขนรับเด็กๆ พ

ด้ไปเที่ยว มีแขกน่ะเห็นมั้ย สวัสด

ยงหยักยิ้มอย่างยากลำบากด้วยไม่คุ้นชิ้นกับสถานการณ์แบบนี้ และก่อนจะเก้ๆ กังๆ ไปมากกว่านี้ หญิงวัยกลางคนในชุดนักบวชห

ุดท้ายของตระกูลโจนส์คร

งแนะนำเสียก่อน ซิสเตอร์เกว็นเนสยิ

ับสู่คฤหาสน์

็ได้ครับ ยินด

ได้รู้จักเ

้งให้ชายหนุ่มสงสัยไม่น้อยว่าเหตุใดถึงได้มีซิสเตอร์มาอยู่ในคฤหาสน์ของเขา แต่พอจะอ้

้านอย่างอเล็กซิสต์แล้ว ก็ยังมีซิสเตอร์เกว็นเนสจากโบสถ์ในหมู่บ้านที่มา

เด

ีพลังจิตอ่านใจตนได้หรือเปล่า แต่ก็ดีอ

ับ คุณลุงไบรอันคงอยู่ที่ห้องรับ

มเคลื่อนย้าย ทว่ายังไม่ทันจะได้ก้าวเข้าไปในตัวคฤหาสน์ดี เสียงรถไถก็ดังปุเรงๆ มาแต่ไกลๆ เรียกให้ทั้งสา

ลับมาได้จังหวะพอดีเล

ดับเครื่องสนิท เอ่ยทักกลับอย่างยียวนพลางเสยผมรองทรงสีดำเข้มให้เข้าที่ น

สิ มาใช้คนอื่นต่อนี

งของผู้มาใหม่ยียวนกวนประสาทจนทนายคอนเนอร์อดหั

ีเหมือนเดิมเ

อนเนอร์ หนุ่มขึ้

่อนจะสังเกตเห็นได้ว่ามีใครบางคนกำลังยืนมองเขาอยู่ แม้จะไม่คุ้นหน้าแต่ก็พอเด

ผมออแลนโด้ ลอว์เรนซ์คร

ี่ได้รู้จัก ผ

ราบแล้วล่ะว่