ดมองไปรอบๆ กาย สำรวจว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน เมื่อเห็นบรรยากาศคลับคล้ายว่าจะเป็นห้องของตัวเองก็หลับตาลงอีกครั้งด้วยปวดหัวเกินจะรับไหว หากแต่ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อขณะพลิกตัวนั้น แขนของเขาสัมผัสได้กับคว

นกัน ทว่าโจชัวกลับตาสว่างทันค

ทำไมคุณมาอ

มาบนหมอนตัวเองออกไปให้พ้นทางอีกต่างหาก ออแลนโด้ส่งเสี

มาเข้าผิดห้องหรื

วเตียงที่เข็มสั้นเพิ่งจะชี้เลขห้า ดีที่ห้องนั้นเปิดไฟสว่าง จึงสามารถมองเห็นรอบๆ ตัวได้

จชัว... เดี๋

อบ้าอะ

ใส่ใจมากนัก นอกจากจะขยับตัวหนีจากการนอนกินพื้นที่ของชายร่างใหญ่ หากแต่ไม่ทันจะได้กระเถิบออกไปได้

เมาตัวใหญ

่วยเอาแขนออกไปหน

มารถทำได้ดีนัก สุดท้ายก็ต้องยอมแพ้ ปล่อยให้ท่อนแขนนั้นพาดผ่านลำตัวแล้วทิ้งตัวลงนอนแทนอย่างไร้ทางเลือก แต่ก็ไม่วายคาดโทษออแลนโด้ไว้เท่านั้น ก็สมควรอยู่

มีเรื่องต้องเคลียร์ก

อหันไปมองข้างกาย ก็ไม่เห็นวี่แววของออแลนโด้ซึ่งนอนกอดตนเมื่อตอนเช้ามืดแล้ว พลันนึกเจ็บใจที่ไม่ทันได้สะสางเรื่อ

ื่อมาถึงยังห้องอาหาร โจชัวก็ได้พบกับเด็กๆ มากมายในอุปถัมภ์ของตระกูลโจนส์ซึ่งกำลังหยอกล้อกันอย่างสนุกสนานในช่วงอาหารกลางวัน โดยมีอเล็กซิสต์คอยดูแลอยู่ไม่ห

แล้วหร

อื

มอาหารไว้เผื่อคุณด้ว

ได้ค

มาให้ เป็นจังหวะเดียวกับที่ทนายคอนเนอร์ละสายตาจากหนังสือพิมพ์ขึ้นมามองเขาพอดี โจชัวจึงเดินฝ่าวงล้อมเ

ดื่มเสียจนผมไม่อยากจะเชื่อสายตาเลยว่าคน

กนิดว่าตัวเองดื่มไปเยอะแค่ไ

รับ สงสัยจะเครียดมากเลยระบายออกมาอย่า

หารน่ะครับ ออแลนโด้เลยอาสาพาขึ้นไปส่งบนห้อง ตอนนั้นผมกับอเล

สร็จ ก็เผลอหลับไปหน้าตาเ

ั้งหมดก็เลยนึกขอบคุณออแลนโด้ขึ้นมาเสียอย่างนั้น แทนที่จะขุ่นเคืองดังเช่นในตอนแรก นี่ถ้

ยู่ไหนล่ะครับ ไม่

มังถึงได้เรียกชื่ออย่างสนิทสนมเช่นนี้ ไม่ได้เรียกนามสกุลหรือคุณออแลนโด้อย่างในตอนแรก แต่นั่นก็เป็นการดีเพราะอย่า

น่ะครับ ออกไปตั้งนานแ

ไบรอันล่ะ ไม่

อยที่ฝั่งตะวันตกน่ะครับ เขา

นหรือ

้เป็นเจ้าของอย่างเขา ทว่าหงุดหงิดได้ไม่นาน อาหารเที่ยงซึ่งเป็นมื้อเช้าของเขาก็มาเสิร์ฟตรงหน้าด้วยฝีมือของเด็กชายวัยไม่ถึงสิบขวบคนหนึ่ง โจชัวลงมือทานอาหารได้ครู่เดี

ลนโด้กลั

ๆ อาหารกลาง

กของเด็กๆ ที่นี่น่าดูชมเลยทีเดียว ขณะที่ซิสเตอร์เกว็นเนสผละจากกลุ่มเด็กเหล่านั้น พาสมาชิกใ

ธี วู้ด ค่ะ เด็กคนที่โบสน์ในหมู่บ้านถัดไ

นเนสพูดเลยสักนิด เพียงแต่จ้องมองโจชัวด้วยสีหน้าเย็นชาไร้ความรู้สึก โจชัวเองก็มองเด็กหญิงตอบเช่นกัน นึกชมในใจว่าเด็กคนนี้หน้าตาน่ารักดีไม่น้อย ผมของเธอเ

ิ่มรู้สึกกระอักกระอวลกับสายตาเย็นชาของเด็กหญิงขึ้นมาเล็กน้อย จนอ

วน้อย พี่ช

..

ใช่มั้ย ยินด

..

าวขึ้นพร้อมกับลมหายใจที่หอบโยนมากขึ้นเป็นจังหวะ โจชัวชักสีหน้าด้วยไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ซ้ำยังเกิดอาการขนลุกชันไปทั่วทั้งสรรพาง

่อยน่ะ ผมว่าซิสเตอร์พา

จอกันใหม่นะคะคุณค

ยอมพาโดโรธีไปอย่างง่ายดาย เมื่อทั้งคู่หายออกจากห

คุณโจชัว คงจะยังช็อกกับเหตุการณ์นั

จดีครับ ไ

ันประหลาดเสียจนเขาไม่รู้สึกว่ามันเป็นสายตาของเด็กหญิงวัยเจ็ดขวบเลย มันแฝงไปด้วยความรู้สึกอะไรบางอย่างที่เขาเ

เกว็นเนสพาโดโรธ

ังขึ้นจากทางด้านหลัง เขาเพิ่งจะหยอกล้อกับเด็กคนอื่นๆ เสร็จ หันกลับมา

พาเธอไปพักผ่อนน่ะ” ท

บ เอ้อ ว่าแต่คุณคอนเนอร์จ

เตรียมข้าวของไว้เรียบร้อยตั้งแต่เช

ปกันเลยมั้ยครับ เ

ได้ค

ด้โผล่เข้ามาก็เปลี่ยนเรื่องคุยไปเสี

รื่องด่วนอะไรก็ติดต่อผมได้โดยตรงตลอดยี่สิบสี่ชั่

บคุณ

หากตกเครื่องล่ะก็แย่เ

ร ทว่าโจชัวก็ลุกพรวดขึ้นด้วย ว่าเสียงด

ด้วยแล้วก

บ เมื่อคืนคุณดื่

บ ผมอยากเปิดหู

วยก็ตาม แต่ทั้งคู่ก็ต้องดูแลเด็กๆ ตลอดทั้งวัน ส่วนพ่อบ้านไบรอันน่ะไม่ต้องพูดถึง บุคคลที่ไม่น่าพิสมัยอย่างนั้น เพียงแค่เซนต

ับ นี่ก็ใกล้เวลาแล