ืนจังก้าอยู่ด้านหน้า ใบหน้ารกรุงรังไปด้วยหนวดเคราน่ากลัวนั
รม
น้าเย็นชาดูเหี้ยมเกรียมในความรู้สึก เพชรน้ำหนึ่งลนลานถอยหนี แ
ดดดดดด
ับร่างของเธอเอาไว้ ตัวของเพชรน้ำหนึ่งสั่นระริกหวาดกลัวแท
ตามติดก่อนจะกระชากมือเข้ามาหา แล้วจัดการแกะเชือกที่มั
หน ปล่อยฉันไปเถอะนะ นายอยากได้อะไรฉ
้อง คิดว่าอีกฝ่าย
อเท้าของเธอแทน เพชรน้ำหนึ่งคิดว่าอีกฝ่ายอาจจะเป็นใบ้ เขาเข้
ดใช่ไหม รู้ไหมถ้านายปล่อยฉันไป ฉันจะให้เงิ
ทำหน้าที่มาคุมตัวเธอเอาไว้เท่านั้น เธอพยายามคิดย้อนไปถึงตอนที่โดนจับตัวมา ตอนนั้นเธอขับรถออกมาจากบ้า
าซีดเผือดเมื่อเห็นว่าร่างสูงกำลังปลดเปลื้องอาภรณ์ออกจากกายจนหมดสิ้น ความคิ
บ้า แกจะทำอะไร อ
ตอบ เพียงแค่ยิ้มเหี้ยมอย่างที
หนึ่งหลับตาปี๋ ก่อนจะรีบลืมตา เพราะคิดว่าถ้าตัวเองหลับตาอาจจะเส
โชว์หุ่น โชว์ความอึด” เควินใช้มือลูบไล้ไปตามแก่นกายชาย ก่อนที่ใ
าโตอ้าปากค้าง ลากมกจกเปรตที่สุด เพชรน้ำหนึ่งก่
ข้าหาทั้งที่ร่างเปลือยเปล่า เพชรน้ำหนึ่งผวา
ทำบ้าอะไรที่ไหนก็ไป” เธอพิงหลังก
่ยม เพชรน้ำหนึ่งตัวสั่นยิ่งเบียดตัวไปกับประตู มือก็พยายา
าเข้ามานะ อย่าเ
ม่กว้างมากนัก เธอไม่รู้ว่าทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ไม่รู
ำ เมื่อเธอวิ่งหนีแล้วสะดุดขาตัวเองคะมำไปข้
้างดังขึ้นพร้อมกับมือหนาที่กร
ก่ำ เพชรน้ำหนึ่งกรีดร้องอย่างขวัญเสียเมื่อเสื้อผ้าอาภรณ์ถู
ผู้กร้านโลก เที่ยวผับเกือบทุกคืน ไม่น่าต้องกลัวเลยนะ สามรุมหนึ่งยังเคยเจอมาแล้วไม่
หนึ่งยกมือขึ้นไหว้เขาอย่างหมดท่า เก็บความเคืองแค้นเอาไว้ สาบานไ
ากจะฆ่าฉันมากกว่าล่ะมั้ง” แววตาที
งกรีดร้องเมื่อมือใหญ่ขยำลง
สัยจะดูแลตัวเองดี” เควินเคล้นคลึงอย่างหยามใจ ปาก
งโชกโชน อาจจะเป็นโรคร้าย
หมือนกัน” เควินสวนกลับทันควัน เพชรน้ำหน
มากมายเท่านี้มาก่อนในชีวิต หญิงสาวลนลานทุบตี ดิ้นรน จิก
แบบนี้ก็ดีสิ ไม่ต้องกลัวไปแพร่ให้ใคร
็ฆ่าให้ตายเถอะ” หญิงสาวร้องไห้โ
ันอยากให้เธอทรมานจนตาย ม
งดิ้นรนเอาตัวรอดอีกครั้ง ถ้าจะตายก็ขอให้ตาย
งเอาไว้เหนือศีรษะแล้วก้มลงตะโบมริมฝีปากกับเรือนร่างขาวผุดผ่องเป็นยองไย ไ
มสวยจนบวมช้ำ รสจูบที่ชายหนุ่มยัดเยียดให้
ากกลับมาบดจูบจนปากช้ำเลือดไหลซิบ เธอโอนอ่อนเพราะรู้สึกเจ็บ ก่อนจะไ
อบซาดิสม์ก็ไม่บ
ทกปากลงไปใหม่อย่างไร้ความปรานี หญิง
้นาย อื้อ...” พูดยังไม่ทันจ
น้ำตา เมื่อริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ เ
ดอะไรนักหนา ทำไมโชคชะตาถึงได้ทรมานให้เธอเจ็บเจียนตายเช่นนี้ ในเวลาชั่วข้ามคืนเธอกลับกล
นีทำให้ร่างน้อยสะดุ้งเฮือก เธอร้องไห้เบาๆ แต