ถึงได้เจียดเวลามาคุยกับผมได้” คำพูดเหมือนจะงอ
หวัดคะ ส่วนเฮียกรยังไม่เห็น แ
เพียง 3 คน เพราะนอกนั้นลินลดาลาขาดที่จะรับคนอื่นเพิ่มด้วยเหตุผลที่ว่าเธอแก่แล้ว ทว่าก็ยังมีแขกขาจรและขาประจำอีกมากที่ยินด
ี่ยพงศกรก็ยังเป็นคนที่ช่วยเหลือทางด้านการเงินจนทำให้เธอมีทุกวันนี้ ซึ่งภควัฒน์ก็เข้าใจและจะไม่ยุ่งหาก 1 ตำรวจและ 1 เสี่ยนี้จ
ืนนี้ ดาไ
อย่างแสนรัก สายตาที่ทำให้ใบหน้าเหมือนจะมีเลือดฝาดขึ้นครามครัน ทว่า
ปฏิเ
ธเลยนะ” ฝ่ามือบีบกระชับมา
กจะปฏิเสธ
็ยิ่งไม่ค
าก็เสียเปรียบทั้
ห้ดาเสียเปรียบหรอก จะยอ
้สึกรักก็ยิ่งเจ็บ เธอรู้ว่าภควัฒน์จะมีความสุขถ้าเธอยอมตามใจเขา แต่ครอบครัวของเขาล่ะจะยอมได้หรือที่ต้องเกี่ยวดองเป็นครอบครัวเดียวกับแม่เล้าอย่างเธอ ตระกูลเ
เดิม
ิ่งที่เขาต้องจัดการอย่างเร่งด่วน! คือเอกสารในมือมากกว่า คนที่นุติส่งไปให้เป็นคนขับรถของบิดาก็เหมือนจะเป็นแหล่งข่าวที่สามารถติดต
่อนที่เขาจะเดินทางไปเรียนต่อที่ต่างประเทศ ภาพความสุขของสามคนพ่อแม่ลูก สิ่งที่สามารถรักษาไว้ได้มีเพียงภาพบันทึกความทรงจำเหล
มานี้ สถานที่ที่ท่านจะไปในค่ำคืนกลับกลายเป็น “ลินลดาคาเฟ่” สถานที่นั้นเพียงแห่งเดียว และเรื่องราวความพึงพอใจที่ท่านมีต่อ “ลินลดา” แม่เล้า
ปิ
ู้สึกเสียวสันหลังวาบ ดวงตาภายใต้กรอบแว่นบางเหลือบมองนาฬ
าหารมานานทำให้ดวงตานั้นต้องหลุบต่ำอย่างสำรวมก
ีนุ ลืมเวลาไป
่าถามเลยนะครับ ไ
วันนี้ฉันอยากจะไปกินไก่ในเล้าเสียหน่อย” คิ้วเข้มเลิกสูงดูเชิงแต่เมื่อเ
วนไปกินไก่ไม่ไป อยากจะกลับไปก
ไปโดยไม่สนใจที่จะปิดอุปกรณ์ใดๆ ที่เปิดค้าง
รอเดี๋ยวซิครับ รอ
ยตามองลอดแว่นแยกแยะเอกสารที่จะสามารถเก็บเป็นหมวดหมู่ได้เร็ว
ๆ เข้า ทำอะไรช
ึงไหน เฮ้อ!” ปากบ่นพึมพำแต่สายตาและ