ลับพลึงยืนอึ้งเหมือนคนเป็นใบ้ มองพ่

ะดุ้ง กลืนน้ำลายตัวเองอย่างฝืดคอ ด

จิรากอดแขนของเหมราชไม่ยอมปล่อย แต่พอเดินเข้าไป