ุณนวลแขกจึงเป็นทั้งเจ้าแม่เงินกู้และเจ้าแม่ผู้ทรงอิทธิพลในตัวจังหวัด ขนาดข้าราชการระดับสูงๆ ยังไปยืมเงินท่าน ดังนั้นไม่ว่าจะไปไหนมาไหนจึงมีคนเกรงอกเกรงใจ ไปติดต่อ

้าวของก็แพงแสนแพง” รัตนาเริ่มเออออ แต่คุณน

ระมัง” คุณนวลแขพูดดักคอ รู้ดีว่าเหตุใดรัตนาถึงเป็นหนี้ แถมยังรู้ไปจน

วลแขถอนใจเฮือกใหญ่ เพราะเท่าที่รู้คนที่หาเลี้ยงครอบครัวหรือจะเรียกให้ถูกว่าเป็นผู้นำครอบครัวคือปิ่นปัทมา หญิงสาวที่นางหมายตาเอาไว้นา

เข้าบ่อน แต่ไม่มีเงินจ่ายดอกเบี้ย แบบนี้ฉันจะได้เงินคืนเมื่อไหร่กันล่ะ” คุณนวลแขพ

ือมระอากับบทบาทเจ้าน้ำตาของลูกหนี้เต็มที ไม่ว่าจะแกล้งร้องห่มร้องไห้หรือตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จ ท่านก็จับได้หมดว่าใครพูดจริง ใครโกหก บางคนถึง

้อแม้...” รัตนาหูผึ่งทันทีเมื่อได้ยินว่าเจ้าหนี้รายใหญ่จะยกหนี้

ห่มร้องไห้เลยสักนิด เธอค่อยๆ ปาดน้ำตาทิ้ง เงยหน้ามองเจ้าหนี้รายใหญ่อย่างมีความหวังและเต็มไปด้วยความเคลื

รกก็รู้สึกถูกชะตา ท่านน่ะคงไม่มีปัญหาแต่หลานชายคนเดียวน่ะสิ ถึงกระนั้นท่านก็คิดว่ามีวิธีทำให้เขมชาติยอมรับปิ่นปัทมาเป็นเมียอย่

าคือหัวเรี่ยวหัวแรงของครอบครัว ถ้าไม่มีลูกเลี้ยงเธอกับลู

หละ ฉันจะขอไปขัดดอก

ัตนาถามอย่างสงสัย ค่าแรงของปิ่นปัทมาจะสักเท่าไหร่กัน ทำงานก

กรอบแว่น ท่าทีนั้นบ่งบอกว่ามีเรื่องสำคัญที่ต้องเจรจาอีกเพื่อให้เข้าใจกันทั้งสอ

อคิดหนักเอาการ เพราะปิ่นปัทมาคือตัวเงินตัวทอง หาเงินเก่ง งานบ้านทุกอย่าง ลูกเลี้ยงสาวก็เป

ยาทสืบสกุล ฉันพูดแบบนี้เธอคงเข้าใจนะ”

ถ้าปิ่นปัทมาไปเป็นหลานสะใภ้ของคุณนวลแข เธอเองก็จะสบายไปด้วย คุณนวลแขมีเง

ไป แม่รัตคิดว่าพอจะคุยกับแม่ปัทให้ฉันได้ไหม แต่อันนี้ฉันก็แค่เสนอหรอกนะ หากแม่ปัทไม่ยินยอม ฉันก็จะไม่บังคับ แต่เธอก็คงรู้นะว่าบ้าน

ๆ จะไปเป็นเมียเป็นนางบำเรอใคร เธอไม่สนอยู่แล้ว อย่างน้อยเธอก็มีบุญคุณกับปิ่นปัทมา แต่การจะเอ่ยปากตรงๆ นั้น คงไม่ใช่เรื่องที่เหมาะ อีกฝ่ายคงไม่ยอมเป็นแน่ แต่คนฉลาดอ

้น เดี๋ยวรัตจะคุยกับยายปัทให้

ป็นแม่ของลูก แม้เขมชาติจะไม่ปรารถนาอยากจะมีภรรยาอีก แต่แค่ผลิตลูก หลานชายคนเดียวที่เธอเลี้ยงมาแต่เล็กแต่น้อยคงไม่ขัดใจ เมื่อมีลูกแล้วก็จะไม่บังคับอะ

งหน้ารัตนาอย่างรู้ทันเมื่อได้ยินประโยคนั้น แล้วยังสีหน้าเจ้าเล่ห์ของอีกฝ่ายอีก แต่ท่านก็ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ ไม่ว