จ้ะ พุดเป็นหลานสาวของแม่ครัวที่นี่ ถ้าพี่ปัทต้องการอะไรก็บอกพุดได้เลยนะคะ” พุดกร

อผ้าใบขนาดย่อมลงบนพื้นขัดเงา ก่อนจะเดินสำรวจบ้าน บ้านหลังนี้เป็นบ้านไม้ทั้ง

น ทำอาหารเอาไว้ให้เจ้าของบ้าน เผื่อเขากลับมาจะหิว ไม่รู้ว่าหลานข

ไว้ คิดไปว่าเจ้าของบ้านคงชอบทำอาหารเป็นแน่ เพราะไม่อย่างนั้นคงไม่มีอาหารเต็มตู้เย็นแบบนี้ เธอเหลือ

เจ้าของบ้านเพิ่งซื้อมาเติมใหม่กันนะ สงสัยไปก็ไม่มีคำตอบ จึงเลิกสนใจ แต่พ

าบน้ำ ก่อนจะกลับมาอุ่นกับข้าวใหม่อีกครั้ง แต่เจ้าของบ้านก็ยังไม่กลับมาอยู่ดี เธอจัดโต๊ะอาหารเสร็จก็ไปนั่งรอที่โซฟา นั

งประท้วง พลิกกายหนี มือหนาก็ยังตามมาดึงโน้นดึงนี่จนน่ารำคาญ ในท

แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้นอนอยู่บนโซฟาแน่นอน เพราะที่เธอนอนทับอยู่เป็นเตียงกว้าง ร่างน้อยพยายามดิ้นรนเพื่อหาทางเอาตัวรอด แต่ดูเหมือนเขาจะยิ่งก

วามปรานี เธอถูกรวบแขนเอาไว้เหนือศีรษะทำให้ไม่สามารถผลักไสเขาได้ แล้วมือ

็รีบบอกเขาเสียงสั่นเทาด้วยความกลัว ไม่นะ! เธอคงจะ

ไรไม่ถูก เขาก้มลงมาอีกจนลมหายใจร้อนแรงเป่ารดอยู่ตรงซอกคอ แล้วเขาก็บดจูบ มือหนาเลื่อนลง

คนใต้ร่าง หญิงสาวเบิกตากว้างเมื่อบางสิ่งบางอย่างที่แข็งแกร่งเสียดสี

ปมาเพื่อปฏิเสธ มือบางถูกกดเอาไว้บนศีรษะอย่างไร้อิสรภาพ เขาดูชะงักไปนิดเหมือนประหลาดใจ แต่สุดท้ายเขาก็ไม่ได้

ี้ เธอร้องไห้เบาๆ แต่คนบนร่างดูจะไม่สนใจสักนิด เขาเริ่มขยับ และคลายมือที่กดมือเธอเอาไว้ ก่อนจะเลื่อนไปกอบกุมสะโ

จับคางเธอเอาไว้ก่อนจะบดจูบหนักหน่วง ไม่มีคำปลอบโยน และความอ่อนโยนก็ไม่มี

ือของเขายังลูบไล้ไม่ละห่าง เธอจิกมือกับที่นอนแน่น เบือนหน้าไปทางอ

อย่างจบลงให้เร็วที่สุด แต่เขาก็ตักตวงเอากับเธอจนคุ้มค่าแทบตลอดทั้งคืน เธอจำไม่ได้ว่าหลับไปตอน

จะทำเช่นไรหนอ คนที่เอาแต่เสียใจคิดกลับไปกลับมาจนหลับไปอีกครั้งอย่างอ่อนเพลีย ในขณะที่หูแว่วได้ย

้านทาน เธอรู้สึกว่าหัวใจดวงน้อยแห้งผาก ทุกส

ตกใจเมื่อหันมองรอบกายแล้วเป็นเวลาสายมากแล้ว จึงรีบลุกขึ้นจากที

การถูกข่มเหงก็ร้องไห้ออกมาด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจในโชคชะตาของตัวเอง ทำไมเธอต้องมาเจออะไรแบบนี้ด้วยนะ จู

ร่างกาย ก่อนจะออกจากห้องนอนกว้างที่เธอถูกรังแกเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมา กระเป๋าเสื้อผ้าของเธอ

หลังนี้ และที่สำคัญก็คือเป็นหลานชายของคุณนวลแข คนที่เธอต้องมาทำงานรับใช้ ไม่คิดเ