นท

นวลเนียนใส นัยน์ตากลมโตใสแจ๋วพราวระยับ จมูกเล็กโด่ง ริมฝีปากจิ้มลิ้มดูน่ากดปากแนบลงไป แต่...เพราะเธอพูดมาก กวนประ

อ่อนลงเล็กน้อย แหม...อุตส่าห์ดีใจแล้วนะนี่

ยกมือกุมขมับ ทอดสายตามองอย่างระอิดระอาใจแน่เลย ดีไม่ดี เผลอ ๆ อาจได้รับขนมทองหยิกแถมอีกด้วย แต่แหม...แม่จ๋

ปซะเยอะแระ คงรู้ว่าตัวเองหล่อล่ะสิ ถึงได้ตีหน้าตายสนิท แต่เกือบแยกเขี้ยวโง้

กความสูงที่คิดว่าอยู่ราว ๆ สองเมตรเห็นจะได้ อย่างนี้เดินตรงๆ เข้าบ้านเธอไม่ได้นะ ทำไมนะเหรอ ก็ดันตัวสูงกว่าขอบประตูบ้า

นมาด้วย แล้วนี่เป็นอะไรมากหรือเปล่า ต้องให้พาไปส่งโรงพยาบาลไหม จะได้ให้หมอจัดการทั้งไอ้ขาที่เจ็บ แล้วก็เย็บปากที่ร้องแรกแหกก

” เอ่ยเหมือนจะปรารภแต่เพราะมีเสียงออ

ผ่องแดงปลั่ง นัยน์ตาเป็นประกายวาววับเจิดจ้า ร

ว่ากรรไกรโรงพยาบาล ต่อให้หน้าตาคมเข้มหล่อเหลาราวกับพระเอกหนัง แต่อ้าปากพูดแล้วเหมือนกับเพาะพันธุ์ไอ้ด่างสี่ขาไว้จนเต็มอย่างนี้ จากคะแนนสิบเ

บนร่างหนายักษ์ที่ยังไงก็ไม่ได้สะดุ้งสะเทือนเลยสักนิด แถมยังจะเงย

ารหาผ้าขี้ริ้วมาอุดปากเธอ” ชายหนุ่

วามเจ็บร้าวราวกับกระดูกจะหักกร๊อ

ีบปากสีชมพูอิ่มระเรื่อหวีดร้องเสียงหลง น้ำตาหยดแหมะล

สียที่ไหนนี่ ทำไมถึงไม่มาช่วยเพื่อนสาวผู้แสนจะน่ารักและบอบบางอย่างเธอนะ คอยดูนะอีตาผิวหมึก จะ...จะชงกาแฟๆ ใส่ปรอทให

งดวงตะวันที่สาดทอแสงโลมไล้ล้อหลอกเล่นก

ง...สีหน้าและแววตาจะเป็นแบบไหน...นี่เขาคิดอย่างนี้กับผู้หญิงที่เพิ่งจะเจอได้ยังไงกัน อันเจโล่รีบส

ุมไหนของสนามบินนี้แล้วก็ไม่รู้ แต่ไอ้ที่ทำไปนี่นะ ถือว่าสงเคราะห์ยายปาก

มื่อตกเย็น กลีบปากเม้มเข้าหากัน นัยน์ตาวาวจ้าสาดมองไปยังกลุ่มหนุ่มร่างใหญ่อีกสองคนที่ตามติดคิ

บขาหรอก ถึงหาคำเถียงนาย

่ ยังไงก็มีคนมาช่วย ผิดกับพวกคุณ...คุณและคุณ” ชี้หน้า

าทารสเบอร์เจ็ดเบอร์แปดด้วย” สะบัดข้อเท้าดูเห็นว่าดีขึ้นแล้ว กฤติกาก็รีบผุดลุกขึ้นอย่างเร็วไ

ีอะไรผิดปกติแน่นอน แล้วเมื่อสามารถเปิดได้ สิ่งที่ปรากฏเบื้องหน้ากลับกลายเป็น...กล่องของขวัญขนาดเท่าแฟ้มเอกสาร ห่อด้วยกระดาษสีส

วนตัว ทำเอาหนุ่มเดโก้และมาริโอ้ซึ่งยืนเอนกายหนาเอนอิงกับขอบระเบียง ดวงตาสีฟ้าทอดมองไปยังวิวทิวทัศน์อันสวยงามขึ้นชื่อของ

เดโก้และมาริโอ้เอ่ยถ

าขบกัดจนแก้มนูนขึ้นสัน โทษสองคนนี้ก็ได้ไม่เต็มปาก เพราะตัวเขาเองก็ประมาทเลินเล่อ