นท

หรอก วีรดาฉีกยิ้ม นัยน์ตาพราวระยิบระยับ ทุ่มแรงกดลงไปบนกายเล็กเต็มแรงๆ จนวิฬาร์ถึงกับสะดุ้งเฮือก เผลอปล่อยเสียงร้องออกมา แต่ยังดีว่ายกมื

ร้อมเสียงสะอื้นเล็กๆ ยื่นมือไปกระตุกขากางเกงคนตัว

งอีกฝ่ายไม่ได้ ถ้าเป็นคนอื่นโดนเหยียบด้วยส้นรองเท้าแหลมเล็กแบบนี้คงร้องโอด

วข้างกายด้วยน้ำเสียง

ิ้มกว้างจนแทบจะถึงใบหู แต่ในใจร่ำ ๆ อยากจะก

อกตัวอย่างมีจริตจะก้าน ก้มหน้าถลึงตาดุเขียวขุ่นใส่ไอ้ตั

ล่ะ นอกจากคำนี้นะ “ขอบคุณ”

ได้แล

ว้าง สอดแทรกเข้าไปเพื่อลูบไล้ผิวกายหนา

ขึ้นคะเควิน ดา

ย่างเฉยชา “จะไม

ึงตาขุ่นเขียวใส่ไอ้ตัวเหม็นซึ่งผงกศีรษะขึ้นมอง ก่อนสะบัดหน้าก้าวลงไปข้างล่างอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่ แต่เมื่อเห็นว่าอยู่ที่ไหนวีรดาก็รีบปรับ

ถามเจ้าตัวเล็กดำมอ

รงๆ “ไม่เป็นไรครับ” เอ่ยตอบเสียงแผ่ว เมื่

ะครับที่

นหัวขโมยอีก ดีไม่ดีคนพวกนั้นอาจวางแผนไว้ ส่งมันมาเป็นสปายล้วงความลับของ

หก “ผมไม่ได้ทำอย่างที่คุณผู้หญิงคนสวยกล่าวหานะครับ” ไม่ได้อยากชมคนหน้าสวย ทว่าไร้น

ขาว่าลงจากรถด้วยตัวเองไม่ไหวแน่ เลยยื่นมือไปจับแข

ถอะครับ” วิฬาร์ตกใจจนพูดรัวเร็ว จับ

้นกลับมาคุณจะเ

ๆ อย่าเร

ฉีกยิ้มแหยๆ และเหลือบสายตามองหนึ่งสาวที่จ้องมาด้วยสายตาเก

ทำไมถึงยอมช่วยเหลือด้วยก็ไม่รู้ ดูสารรูปซิ ดูได้เสียที่ไหน หน้

วเธอด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้’ ยกมือขึ้นดมดูก่อนจะเบาใจไปได้หน่อยหนึ่ง เมื

มือไปกระชากและเหวี่ยงไอ้ตัวเหม็นให้ไกลๆ แต่หยุดตัวเองเอาไว้ได้ทันเสียก่อน ต่อหน้าเควินเธอจะเ

กมือเควินและพาตัวเองเข้าไปแทรกกลาง สอดมือเข้าคล้องแขนกำยำ ทาบหน้ากับบ่ากว

ธอน่าจะกดให้

ล้ว ทว่าหยดน้ำยังคงเกาะซึมอยู่ตามรอบขอบตาและขนตายาวงอน น้ำลายเหนียวๆ ไห

เป็นเพียงแค่มดตัวเล็ก แล้วออกมายังลานโล่งกว้างแบบนี้ ทำให้เ

าเหยี่ยว ฉลาดและหลักแหลม รู้เท่าทัน ความกลัวเกาะกุมหัวใจดวงน้อย เท้าเล็กขยับถอยไปด้านหลัง

เสียงไม่ให้มันหวานจนอีกฝ่ายสงสัย พร้อมยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณ แต

็บอกไม่ถูกว่าคืออะไร ทำไมไอ้เด็กหน้าดำ ถึงได้มีรูปร่างใกล้เคียงกับผู้หญิง แ

วกับเครื่องสแกนมองทะลุเข้าไปถึงเนื้อใน วิฬาร์ก้มหน้า

ผ่อนคลายให้นะคะ” เคลื่อนกายมาใช้ร่างอวบอิ่มของตนให้เป็นประโยชน์ สองแขนเรียวยาวโอบรอบลำคอแกร่ง สอดปลายนิ้ว

ไปในกระเป๋ากางเกงอย่างสบายๆ แต่ถ้าจะสังเกตให้ดี แววตาสีสนิมคมกริบราวกับพญาเหยี่ยวกลับจับจ้องทุกอิริยาบถอย่างพินิจพิจา

พวกนั้นตามจับตัว แล้ว..