นท

็ได้มั้ง ในเมื่อ...” ฟารฮานทอดเสียงยาวนุ่มทุ้ม ปลายนิ้วลากไล้ไปบนเรือนกายนุ่มแผ่วเบาและนุ่มนวล “ระหว่า

ยหนีก็ไม่ได้เพราะติดผนังห้องแล้ว หรือจะขยับไปทางซ้ายและขวาก็ยังติดร่างหนาใหญ่ที่กางกั้นเอาไว้ทุกทาง ขาเรียวยาวสั่นเท

ลั้นน้ำเสียงสั่นเทา พยายามเร

ให้มัดมี่รู้จักก่อนไม่ได้หรือคะ” เข่ามนค่อยๆ ย่อลงอย่างช้าๆ มือก็พยายามยื่นไปควานหาชั้นในที่ตกหล่นอยู่ใกล้ๆ กับปลายเท

เธอตอนนี้กับคนที่จะอยู่กับเธอบนเตียงเป็นคนเดียวกันแน่นอน” เพราะรู้ว่าปิยาพัชรกำลังทำอะไร ฟาร

ยู่หรือ

างถลาจมหายไปในอ้อมอกกว้าง จนหูได้ยินเสียงหัวใจชายหนุ่มเต้น ใบหน้าขาวสวยเห่อแดงขึ้นอย่างรวดเร็ว

หวเชียวหรือมัดหมี่ ได้จ้ะสาวน้อย งั้นเราไปเ

ยามที่กดน้ำหนักมือลงไปมันก็ตอบสนองกลับมาอย่างรวดเร็วทันควัน ปลายนิ้วยาวลากไล้วนเวียนรอบป้านบัว กดคลึงเบาๆ ให้กา

นและน่ารังเกียจเหลือเกิน นึกว่าผู้หญิงเหมือนกันทุกคนหรือไง เสียดายจริงๆ ถ้าพี่มัดหวายมาด้วยก็ดี จะได้

ล้วเอ่อ...ป่านนี้เพื่อนมัดหมี่คงจะรอนานและออกตามหาแล้ว ข

าจะมีโอกาสอยู่ด้วยกันสองต่อสองก็ยากอยู่แล้ว ปล่อยให้เข้าไปนั่งในงานก็เป็นเป้าสายตาคนอ

อก็ไม่ยอมบอกให้รู้” น้ำตาอุ่นร้อนเอ่อล้นคลอเบ้า ค่อยๆ เบือนหน้าหนีไปอีกทาง แล้วพูดจาด้วยน้ำเส

แต่ขอโทษนะสาวน้อย เพราะ

้ใส่ แต่ถ้าจะให้ใส่เฉยๆ ก็คงจะง่ายไปหน่อย ยามที่มือเล็กและสั่นเทาพย

ัวมากกว่า จะเป็นผู้หญิงแบบไหนกัน จู้จี้ขี้บ่น ทำตัวไร้สาระ ห

้อเลือด แต่ก็รีบดึงสติกลับมาโดยไว มือเล็กพยายามดึงซิปตัวเสื้อขึ้นสูง แต่ก็เหมือนกับโชคร้ายเกิดขึ้นมาอีกแล้

นานะวันนี้ ทำไมมีแต่เ

ข้ามาแนบชิดและช่วยดึงตัวผ้าออกจากซิปเบาๆ แต่ริมฝีปากก็ยังวนเวียนหากำไรประพรมจุมพ

มดันร่างกายหนาแกร่งให้ออกห่างไพล่หลัง ปลายนิ้วไล้วนข้อมือสลับกับสะโพกกลมมน อีกมือขยับเคลื่อนไปตามลำขาเรียวยาว ขยำบีบต้นขาเสลา ความร้อ

เสียงดังกรอด ใบหน้าซบกับซอกคอระหง ค่อยๆ ผ่อนลมห

นะสาวน้อยคืนนี้เจอกันหลังงานเลิก” สองมือใหญ่ดันร่างบอบบางเดินออกจากมุมอับ แต่

ามองหาร่างเพื่อนรักที่หายไป บอกว่าจะไ

ากอวบอิ่มขยับขึ้นและลงอย่างน่ามอง แล้วเมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวหายตัวไปนานเกินไปแล้วก

ะลุกขึ้น ด้วยเกรงกลัวว่าจะเป็นการไปรบกวนนายหนุ่มที่คงจะกำลังพูดคุยหาความสุขส่วนตัวอยู่กับสาวน้อยนา