นท

ำได้แค่แทะรองเท้าเล่น” พฤกษ์พูดกับนารีรัตน์ แต่ปรายสายตาไปมองกันต์ศักด

ล้มเก้กัง เพราะชายหนุ่มเป็นคนค่อนข้างขาว เมื่อโกรธขึ้นมาก็จะเ

าด่ากูเป็นหมาเหรอ” กัน

์ศักดิ์พาลหาเรื่องจะต่อยปากตัวเองอยู่แล้ว พฤก

อย่างกับกุ้งต้มแบบนี้ เดี๋ยว

องคนไม่ให้มีเรื่องทะเลาะต่อยตีกันภายในงานจนกลายเ

ต่อยตีแย่งชิงผู้หญิง

่อนจะกลับมาหาเรื่องหนักขึ้น จนบางครั้งเธอตามไปห้ามทัพไม่ไหว ก็จ

ที่ไม่สนใจเรียน แต่ตอนนี้แต่ละคนโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว...โตกว่าเธอเป็นสองเท่าด้วย แค่ผลักเบาๆ เธอ

บีบเบาๆ “พอเถอะค่ะพฤกษ์ เ

กนหนวดโกนเคราเรียบร้อยมีรอยยิ้มเหมือนกำลังเยาะเย้ย ในดวงตาก็เต็มไปด้วยความรื่นเริง สองมือใหญ่สอดไ

ูจำได้ว่าไม่ได้พูดว่าออกไปสักคำ แต่

พฤกษ์เอาไว้ “มึงถอนคำพูดนะไอ้ลูกช

ไม่คิดหรอกนะว่ามันจะได้ผล แต่ยังไงก็ลองดู ป

นุ่มร้องเรียกพี่สาวด

กโต๊ะอาหาร ด้วยรู้ดีว่าถ้ายังนั่งอยู่ตรงนั้นคงยังทะเลาะกั

ยตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเหงาเศร้าที่พุ่งตรงเข้าสู่หัวใจจนเธอถึงก

้อมให้กำลังใจเขามาสองปีกว่าเกือบจะสามปีในอีกสามเดือนข้างหน้า เ

มรู้สึกผิดที่ทำให้พี่สาวน้อยใจ จนคิดจะใช้ช้อนส้อมทำร้ายตัวเอง ไม่รู้ว่าเหตุการณ์นี้จะเกิดซ

ดินมาถึงต้นกัลป์พฤกษ์อันเป็นที่ฝังศพของมารดา ชายหน

ทิ้งเขาไว้ในบ้านหลังใหญ่แต่ขาดความอบอุ่น ส่วนตัวเองก็หนีไปและตายอยู่กับชายชู้ แต่ก็มีคนที่ไม่เชื่อในสิ่งที่เห็น เพราะรู้ว่าแม่รักพ่อมาก แต่สำหรับพ่อ...เขาไม่เ

้ที่ท้ายทอย มองพระจันทร์ครึ่งเสี้ยวที่ส่องสว่างแข่งกับดวงดาร

ดูแล อย่าให้ได้รับความเดือดร้อน แล้วแม่ที่คอยดูหนูอยู

ทำไม่ดีแล้วแม่จะรู้ได้ยังไง แม่รู้ได้ยั

ด้อยู่ดูแลตอนที่หนูหลับ เวลาหนูทำดีและมีความสุข แม่ก็จะยิ้มและส่องประกาย

ายแล้วต้องตกนรก เพราะทำผิดกับพ่อ เขาก็จะเถียงจนปากสั่นตัวสั่น พาลหาเรื่องจนตัวเ

ว ฮึ! อยากรู้นัก พ่อรักเขาบ้างหรือเปล่า หรือเพียงท

เขาเจ็บปวดออกไปจากสมองและหัวใจ จะ

ึ่งใครจะว่าไม่ดีเพียงใดแต่เธอคนนี้ก็คือคน

บแม่ที่อยู่เ

เสียงหรีดหริ่งเรไรกับสายลมเย็นที่ผัดแผ่วพลิ้วหอบเอากลิ่นของแก้วมาแตะจมูก เหมือนจ

น แต่ก็ยังคิดและเล่าเรื่องราวให้ฟังอยู่ดี อย่างน้อยการมาที่นี่ก็ทำให้เขาเหมือนได้อัดพลังเพื่อจะได้ลุกขึ้นสู้ชีวิตในวันพรุ่งนี้โดยไม

คิดได้ว่า เขาไม่ควรนำเรื่องทุกข์ร้อนมารบกวนคนตายให้ต้องมาทุกข์ตรมด้วย จึงตัดสินใจ

รับแม่ แล้วจ

ับรู้ สายลมแผ่วพลิ้วผัดหอบเอากลิ่นด