หล่อนก้าวเท้าไปหยุดหน้าประตูไม้ เคาะส่งสัญญาณให้พี

ำไมที่นี

กระวนกระวายใจ ก่อนจะดึงแขนของน้องสาวให้

องรับแขกอยู่ตรงกลางบ้าน หล่อนเห็นมัสรานีนั่งอยู่

ล่ะ ชมพูนุช เจ

มหาพี่ฟีรัส

พี่ก็กล

ะปรายตามองแม่นาง มัสรานีคนงามด้วยค

้ว และเจ้าก็ไม่มีสิทธิ์

ถ้าเรื่องนี้รู้ถึงพระเนตรพระกรรณของ

กรามแน่น ก่อนจะหมุนตัวเดิน

รานี เราสอ

าของทั้งสองคน และพยายามวิ

ะว่าองค์รัชทายาทจามีล

ีรัสตวัดแขนโอบกอดร่างอรชรของหญิงคนรัก

่ว่

แต่เราสองคนจะไม่ยอมพรากจากกันหรอก” มัสรานีที่นั่

นทั้งคู่ แต่กลับยินดีด้วยไม่ได

ายาทจามีลล่ะค

อย่างเห็นได้ชัด “ฉันไม่อาจจะปฏิ

่องนี้กับองค์รัชทายาทเมื่อไหร่ค

ก่อนจะหันไปสบตากับฟีรัสชายคนรัก “ฉันไม

ำยังไงคะ ฉันมองไม่เห็น

ื่องนี้แล้วละ แต่คงบ

ใจยังคงเต็มเปี่ยมแน่นอก หล่อ

รับเรื่องนี้ ก็คือพี่ฟีรัสต

ที่พี่จะทำ” ฟีรัสพูดขึ

าสองคนจะทำ” มัสรานีกล่าวย้ำขึ้

้ และหยุดการกระทำที่มีอันต

่ฉั

ี่มัสรานียังคงนั่งอยู่ “เพราะพี่ตัดสินใจลงไปแล้ว” พี่ชายของหล่อนย้ำ

พี่

ออกมาจากบ้านหลังกะทัดรัด โดยที่ข้างในยังคงมีมัส

” หล่อนเอ่ยถามทันทีเมื่อเด

ีอะไร

หน้าของเขาก็เช่นกัน หล่อนช้อ

ม่ทำเรื่องไม

ำอะไรไม่ดีหรอก เจ้

งวลลงเล็กน้อย แต่ก็เหมือนมีลางสังห

ะว่าจะดูแลท่านพ่อ

ุดอยู่แล้วละค่ะ ว่าแต่พี่ฟีรัส

่างนั้นเอง เรารีบเดินกั

าไป ในขณะที่หล่อนเฝ้ามองแผ่นหลังก

นักของพระชายาจัสมิน ซึ่งแน่นอนว่าหล่อนซึ่งเป็นนางกำนัลประ

ม่ว่าจะพบเจอเขาเมื่อใด หัวใจไม่รักดีก็เอาแต่เต้นระส่ำราวกับหญิงเสีย

ที่นี่เลย ถ้าต้องการพบหม่อมฉัน

ก็เลยแวะมาเยี่ยมเจ้ากับ

งโอบกระชับรอบกายอวบอัดของภรรยาที่ก

านของพี่ล่ะ

่อนจะตอบพี่

พคะองค์ร

ยาทจามีล แต่ไม่นาน รอยยิ้มก็จืดจางไปเมื่อสา

ดดาลแล่นพล่านในอก เขาชังน้ำหน้าของนางในผู้นี้

าทำหน้าตาน่า

ตย์ยามเช้าของเจ้าหล่อน และก็เกลียดริมฝีปากสีแดงระเรื่อที่ดูเหมือนจะหนาเกินไปของหล่อนเป็นที่สุด เพร

เขาพูดคุยถามสารทุกข์สุกดิบน้องชายและน้องสะใภ้อยู่สักพักก็ขอตัวกลับ โดยที่เจ้าชายเซ

ให้นางเข

องใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้บู

รอพ่ะย่ะค

ะไรหรอก

กตำหนักของจัสมิน ในขณะที่ชมพูนุชก้มหน้

อกว่าชมพูนุชแอบรักองค์รัชทายาทจามีล แต่ความรักนี้มันไ

กไม้ในสวนกับเ

บรับคำสั่งของเจ้านายเสีย

คะเจ้าพี่” มะลิหันไปบ

มองภรรยาอย่างเป็นห่วง

หม่อมฉันมีชมพูนุชและนางกำนัลอีก

ห้ระมัดระวัง เ

ไม่เคยเปลี่ยนแปลงไปเลย มะลิระบายยิ้มกว้าง

ทัยเพคะ

รยาเข้ามาจูบแก้มเบาๆ ก่อ

ห้ดีนะ อย่าให้ได้รับ

เซรีม” เหล่า

อ ก่อนจะเดินออกไปจากตำหนัก โดยมีนางกำนัลซึ่งหนึ