ิงคนนั้นอาจจะท้องก็ได้...” เอโดเกลอุทานออกมาเส

มแบบฉุกเฉิน แต่แม่นั่นเจ้าเล่ห์มาก หายหัวไปตั้งแต่ตอนที

ั้นอยู่ที่อ

ู่ที่นี่ และอีกไม่นานฉันจะลากคอแม่นั่นกลับไปอิตาลี รอจนกว่าฉันจะแน่ใจ

ั้น” เอโดเกลอวยพรให้เพื่อน ขณะ

ิงวอนต่อพระเจ้าตลอด

ยหน่าย ก่อนจะพูดกับเพื่อนรักเ

จอผู้หญิงคนหนึ่งใ

“ใครล่ะ ในงานก็เห็นสวยเกลื่อนไปหมด

าๆ ยังไงก็ไม่รู้ ฉันเห็นเธอเดินออกไปท

ิดขึ้น เอโดเกลวางแก้ววิสกี

ุดราตรีสีทองยาวกรอมเท้า แล

่านายเห็นผู้หญิงคนนี้แล้วน่ะสิ

ลุกเป็นไฟ เขาคว้าแก้ววิสกี้จากถาดของบริกรข

ันจะจำไม่ได้” คนพูดลุกขึ้นย

ยจะไปไห

ทรไปก็แล้ว

นนอกงานแล้ว แต่ลูเซียโนก็ยังคงอดแปลก

ันนะ ไม่เคยเห็นร

้มปากแน่นจะเดินหนีลงอีกทางจากศาลาสวย แต่ข้อมือของหล่อนก็ถูกคนตัวโตที่แสดงท่าทางว่ารังเ

่อยผู้ชายค

ฉันนะคะ ค

ิเสธนักหนา แต่ความแปลกใจนั้นก็จำต้องเก็บซ่อนเอาไว้ เพราะตอนนี้สิ่งที่

นักหรือไง” เขาตวาดใส่ แต่ก

่ำๆ อย่างดิฉันเลย คุณเอดี้จะเปื้อน

ตรงกันข้ามเขากลับยิ่งแสดงท่าทางเกรี้ย

ในงานจับ เธอคงจะยิ้ม

หล่อนเองก็ไม่มีปัญญาพอที่จะไปสู้รบตบ

ดี้จะคิดเถอะค่ะ

น และดึงร่างอรชรเข้าไปกอดรัดแนบอกแทน หล่อนดิ้นรน แต่ยิ่งดิ้นบางสิ่งบางอย่างที่หล่อนแนบชิดอยู่ก็ยิ่งสำ

. ปล่อยดิฉ

ั่ง เขาดันร่างอรชรจนแผ่นหลังเปลือยไปชนกับเสากลมของศาลา จากนั้นก็ตามเข้าไ

ด้อยากแต

ามราตรีแต่มันก็สร้างความร้อนผ่าวให้กับหล่อนได้อย่างมหาศาลเพียงแค่เขาจับจ้องลงไปที่เนินอกอวบที่ทะลักโผล่ขึ้

ลงมาหา ซึ่งนั่นก็พอจะทำให้หล่อนรู้ว่

อดี้เ

ส่ายหน้าดิก “คนอย่าง

ดกลีบปาก

อมให้หล่อนทำได้สำเร็จเขาตรึงปลายคางมนของหล่อนเอาไว้แน่น บัง

ที่ผู้ชายทุกคนในง

ี้พูดอะไรคะ ฉัน

ร้อยมารยา ทำตัวเป็นสาวน้อยไร้เดียงสาเพื่อหลอกล

ารถกลั้นเอาไว้ได้อีก ในที่สุดมันก็ไหลทะล

อใจหรือยังคะ” หล่อนตะเบ็งเสียงตอบกลั

อึ้งไปเ

ช้ำอีกครั้ง “ถ้าพอใจแล้วก็กรุณาเอามือแสนสะอาดของคุณเ

ม่

้ชายรวยๆ ในงานสักคนสอง

ถ แต่ผลที่ได้ตอบกลับมาคือหล่อนยังอย

หนหรอกมั้ง ฉันนี่ไง.

ียายิ่งไห

น่งคุณนายการ์รัสโซ่ค

้รับอิสรภาพหล่อนก็รีบกระโจนลงจากศาลาทันที จากนั้นก็รีบจ้ำอ้าวเดินกลับ

ศยา! ฉันเก

ดว่าแอลกอฮอล์เท่านั้นที่จะทำให้โทสะข

============

งที่เดินเข้ามาจนแห้งเหือดแล้ว แต่กระนั้นดวงหน้าข

่ในความฝันเขาก็ยังคงไม่ปรานีหล่อน หญิงสาวเม้มปากแน่น พยายามสะกดกลั้นความเจ็บปวดเ

ลียา ฉันตาม

มให้กับคู่สนทนา แต่รอยยิ้ม

ยนะ อยากกลับหรือยังล่

คุณดากับคุณแดนตามสบายเถอะค่ะ

็นที่สุด “ฉันกำลังจะกลับอยู่พอดีเหมือนกันแหละลียา ก็อย่างที่เธ

้าๆ ไม่ได้พ

มึนๆ หัวน่ะค่ะ” ดานีนรีบบอกสามีรูปหล

ย่างลียาอดอิจฉาในความรักของคนทั้งคู่ไม่ได้ ความรักที่หล่อนจะไม่ม

รมากไหมค

ง่วงนอน” คนพูดซบศีรษะลงกับต้นแขนก

ลับกันเลย ไ

อกไปกับเดนิเรล ลียายิ้มเศร้าๆ ก่อนจะเดินตาม