ันต่อ

น้าห้องพักดังมา ชายหนุ่มบิดกายอย่างเกียจคร้านแม้จะไม่อยากลุกแต่ก็จำต้องดึง

วัยกลางคนมองแขกหนุ่มเห็นสีหน้ายังงัวเงียบ่งบอกว่ายังไม่ตื่นดีก็รีบเอ่ยขอโทษและขอตัวกลับด้วยไม่อยากรบกวนเวลาพักผ่อน เ

จะตื่นหร

งน้ำไปล้างหน้าขับไล่ความง่วงงุนเพราะรู้ตัวว่าต่อให้ล้มตัวลงนอนต่อก็คงข่มตาหลับไม่

กายวาดแขนขาเหยียดไปตามความกว้างของเตียงนุ่มขับไล่ความเมื่อยล้า เมื่อเริ่มรู้สึ

ลึ่งพรวดลุกขึ้นนั่งแล้วพบว่าตนไม่ได้นอนอยู่ที่ห้องพักของตัวเอง และในทันทีนั้นความตกใจก

ีหันขวางมองไปรอบด้านก็ไม่พบผู้ใด หัวใจสาวแกว่งไกว พยาย

ด้านซ้ายซึ่งเธอเห็นจากภาพสะท้อนในกระจก แต่เพียงเท่านั้นก็ทำให้เธออกสั่นขวัญแขวนไม่น้อย แม้จะไ

ราอาจโดนตัวอะ

งได้เห็นเสื้อผ้าของบุรุษในตู้หลังจากสาวเท้าเข้าไปเ

ในห้องผ

ีปณิ

มตัวเดียว ซ้ำยังมีร่องรอยจ้ำแดงตรง

ิดและดึงสติให้กลับคืน บางทีปณิตาอาจตื่นก่อนเธอและออกไปนั่งเล่นอยู่ด้านนอกก็ได้ แต่ลึกๆ ก็ค้า

งตัวเองไว้เพียงเท่านั้นแล้วสา

องออก

รู้ด้วยสติ ทุกอ

ไว้บนพนักโซฟา ดวงตาคมกริบจ้องมองนิ่งอย่างครุ่นคิด เอาไปวางไว้ในห้องก่อนเธอตื่นน่าจะดีกว่า เพราะหากตื่น

ต่ยังไม่ทันได้ขยับเท้าก้าวไปยังจุดหมาย เตชัสก็ต้องตะลึงตรึงปลายเท้าหยุดยืนอยู่กับที

หยิงน้อยๆ บ่งบอกว่าเจ้าของเพิ่งตื่นนอน เขาคาดเดาไม่ผิดจริงๆว่าเจ้าหล่อนต้องตกอกตกใจเมื่อตื่นมาเจอตัวเองอยู่ในห้องแปลกต

บขึ้น ความรู้สึกหนึ่งคล้ายจะวูบล้ม แข้งขาแทบสิ้นเรี่ยวแรงเมื่อเห็นบุรุษเรือนร่างสูงใหญ่ใน

่อีกอย่างนั้นหรือว่าเธอเพียงแค่มานอนในห้อง

ันนี่ ผมกำลังจะเอา

แต่เขาก็ไม่รู้จะพูดอะไรที่มันดีไปกว่านั้น เพราะไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนตื่นมาแ

รือควรทำอย่างไร เกิดอะไรขึ้นกับเธอกันแน่ เธอถึงได้มาอยู่ในห้

อผ้าก่อนไหม แล้วค่อยมาค

ตัวโต เธอว่าเธอสูงโปร่งเกินมาตรฐานหญิงไทยแล้ว แต่เขากลับสูงใหญ่กว่าเธ

ากวางซึ่งเต็มไปด้วยควา

ต้องพยายามหักห้ามใจไม่ให้ยกมือขึ้นประคองดวง

ตาคู่นั้นได้จึงเลื่อนหลุบหนี เธอช่างทำตัวน่าอายนัก มาอยู่ในที่รโหฐานกับผู้ชายแปลกหน้าโดยไม่รู้

ะไรสักคำด้วยสายตาอ่อนแสง ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกพึงใจในทุกอิริยาบถของเธอ ไม่ว่ามุมไหนก็ดูน่ามองไปเสียหมด แต่ก็แปลก!