ไรทั้งนั้น” ต่อให้คุยลดาก็คงเอ่ย

โก

งของปรียาที่ดังขึ้นทำให้บทสนทนา

ายแพทย์ประสิทธิ์หรือที่โอบกับปรียาเรียกว่าอา

หวะ เพราะต่างห่วงอาการป่วยของโสภี แต่พอหันมาเห็นลดา โอบก็ไถ่ถามเอาความจ

ถามเธอไปเมื่อกี้น

แต่กลับไม่ใช่คำตอบที่โอบอยากฟัง ไม่ได้เจอกันแค่ห้าปีดูเธอโตขึ้นมีความมั่นใจมาก

แม่ฉันก็ไอออกมาเป็น

ว่าไม่ได้คุยอะไรกับแม่” ปรียาที่ยืนฟังอยู่อีกคน

งแต่ผู้หญิงคนนี้เข้ามา

่อคติกับลดาไม่เลิกรา จะกี่ปีกี่เดือนก็เหมือนเดิม ใจแคบ” สำหรับปรียานั้นการมาของลดามันคือการเติมเต็ม คือมีเพื่อน

เหรอ” พอเถียงสู้ไม่ได้ พ่อเลี้ยง

พราะพี่โอบ

กมาเสียงห้วน ก่อนจะมองตรงไปยังลดาด้วยส

้ยงโอบก็เดินห่างออกไปทันที ปล่อยให้น้องสาวและลดายังคงยืนอยู่หน้า

ลดาเอ่ยถามเสียงสั่น ภาพที่โสภ

คิดเลยนะ พี่โอบก็แค่หัวเสียเพราะรักษาแม่ไม่ได้เลยโยนความผิดเรื่องนี้ให้ลดารับไปคนเดีย

ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปถือสาพ่อเลี้ยงโอบได้หรอก แต่พอ

พทย์ประสิทธิ์เปิดประตูออกมาจากห้อง ปรียาที่

ีเขาให้มากๆ หน่อย” คำตอบที่ได้ยินทำเอาปรียาเข่าอ่อน

ั้งคู่ต่างรู้สึกใจหายกับข่าวร้ายนี้ แม้ปรียาจะเตรียมใจร

ใช่ไหม กลับมาตั

่ะ” ลดายกมือไหว้นายแพทย์ประสิทธิ์แล้วเอ่ยขึ้น

ภีเขาบ่นถึงหนูต

ะคุ

บก่อนนะ มีอะไรก

ึ่งมีศักดิ์เป็นน้องชายของพ่อเธอ ที่หลายเ

างในห้อง ก่อนจะให้ลดาไปล้างไม้ล้างมือที่มีคราบเลือ

ม่เป็นยั

ด้อีกไม่นาน” คำพูดของผู้เป็

แ

โอบมาให้แม่ห

ี๋ยวนี้เลย” เอ่ยจบปรียาก็ออกไปจากห

ั่งข้างๆ

นแม่ซึ่งมีลดานั่งอยู่แล้ว เธอจะลุกขึ้นให้เขานั่ง แต่กลั

อะไรจะ