บุตรบนฟ้ากันเนี่ย หัวสมองน้อยๆ เบลอไปหมด ฝัน…

องหน้าฉันไปอีกน

ไปยังประตูที่เปิดออกตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ป้ายบอกชั้นบอกว่าเป็นชั

ว่า เทพบุต

ำลายเหนียวๆ

อโท

ทางให้ฉั

ระด้าง ตามอารมณ์ของผู้พูด ดลลดาหลีกทางให

้องมาพบกับแม่สาวหน้าใสนี่ แววตาดุดันปรายตามามองดลลดาเ

กับเนื้อกับตัวดีนัก เมื่อชวนนท์เข้าห้องไปเร

มวันนี้มา

วาของดลลดาไป สาวน้อยไม่ได้ยินที่อรอนงค์พ

่า” ด้วยเสียงของอรอนงค์ที่ดังขึ

่อรว่าอ

ี้มาสายล่ะจ๊ะ เป็นอ

่ะ เพียงแต่วันนี้รถติดก็เลยมาสายค่ะ สงสัยพ

บคนมาสาย เมื่อกี้พี่เห็นเราเดินตามหลังค

ข้าบริษัทมาเจอเขาใ

นให้อรอนงค์ฟัง ยังไม่ทันที่สองสาวจะ

ข้ามาหาผม พร้อมเด็

มๆ ของชวน

ะพากันเข้าไปหาชวนนท์ อรอนงค์เคาะประตูห้องที่มีป้ายชื่อบอกไ

เช

ล หลังโต๊ะทำงานตัวใหญ่ เขานั่งพิงพนักเก้าอี้

นำเด็กฝึกงา

ได้รูปสวยของเขาเรี

า ฤทธาภิวัฒน์ค่ะ ดรีมเข

างไหม อยู่ที่นี่ไม่ว่าจะเป็นเด็กฝึกงานหรือพนักงานชั่วคร

น้าลงเล็กน้อย ดลลดาชำเลืองมองที่อรอนงค์

่ะ ก็ไม่คิดว่าวัน

ระเบียบพนักงานของบริ

ะเจ้

อสัปดาห์ที่แล้ว เรื่องของมิสเตอร์ราฟให้ผมด้วย

หันมาบอกดลลดาให้อยู่ต่อ อรอ

นุ่มสองต่อสอง ใจของดล

มถึงม

ามองสบดวงตาคม

ถติ

วามของเธอ ทำให้คิ้วเข

ู่ไหน กรุงเ

ช่ค

านี้ ในเมื่อเธอก็ต้องรู้ว่ากรุงเทพฯ ร

่อเวลาให้มากกว่านี้ค่ะ” ริมฝีปาก

กแต่งเติม ดวงตากลมโต ที่ซ่อนอยู่ใต้แพขนตางอนยาว จมูกโด่งเล็กได้รูป รั้นขึ้นนิดๆ จนมาถึงริมฝีปากอิ่มเต็มสีชมพูระเรื่อ ชวนนท์ไม่รู้ตัวเลยว่าตนเองแอบกลืนน้

มชุดนักศึกษามาทำงาน เพราะฉันไม่ชอบเห็นเด็กนัก

ด้พบกับสีหน้าบึ้งๆ ของชายหนุ่ม เหมือนเขาไม่พอใจที่เธอมายืน

่มีประสบการณ์ในการทำงานเลยนะคะ แล้วอย่างนี้จะเอาประสบการณ์มาจากไหน

กระตุกขึ้นเล็กน้อย สีหน้าเหม

ึ่งเป็นถึงท่านประธานบริษัทนี้” นั

่พูดเรื่อ

น และต้องปฏิบัติตาม ไม่ใช่ให้มาเถ

อตัวเอง แล้วนั