ทั่

ลึงสปริงตัวขึ้นก็เห็นดรัณมองจ้องเธอไม่วาง

ปถึงใจพลับพลึง ดวงตาคมกริบมีเพียงความเย็นชาคล้ายจะเกลียดชังทุกคนที่เข้า

พลับมาหาอารัณแต

ามาเล่นฟิตบอลโดยไม่ขออนุญาตจะทำให้เขาโกรธถึงขั้นไล่ไปให้ไกล บ่อยครั้งที่เขาทำเย็นชาไม่อยากเข้าใกล้เธอ ไม่มีแม้รอยยิ้มและ

ะตุกหนวดเสืออย่างห้ามไม่ได้จริงๆ ก็เขาไม่ควรจะหวงสิ่งของที่เป็นของอาสาวเธ

นไม่ชอบให้คนอื่นมายุ

ับพลึงยังเถียง เธอต้องการเอาชนะถึงแ

จากเธอ และมีเพียงเธอเท่านั้นที่ทำให้เขาได้ แต่ตอนนี้ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงไปหมด ดรัณไม่เห็นใครอยู่ในสายตาแล้วจริงๆ ทุกคนเ

องไม่ได้ ฉันไม่สนใจว่าเธอจะเป็นใคร เป็นอะไรกับอิงฟ้า แค่ฉันไม่ต้อง

ปลี่ยนไปจนสุดขั้ว ข้อดีหายไปหมดเหลือแต่เพียงข้อเสียที่แก้ไม

ได้ทำให้อารัณมีความสุขขึ้นมาเลย มีแต่จะทำให้อารัณทุกข์ขนัด แล้

ยดคนอื่น เกลียดทุกคนที่เข้ามาในบ้านของฉันแล้วไ

อต่อว่าฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำเอ่อนอง จนคนมองรู้สึกผิด แต่ความรู้สึกนั้

ือจะให้ฉันเหวี่ยง

ากพอเข้ามาเห็นเธอเล่นฟิตบอลโดยไม่ขออนุญาตก็เลยโกรธ แต่ไม่น่าจะโกรธมากมายขนาดนี้นี่นา อย่างน้อยหากอะไร

้าไม่กลัวว่าตัวเองจะเจ็บกว่าเดิม เธอย่ำเท้าเร็วๆ ออกไปนอกบ้านไม้ซุงหลังงาม เห็นเจ้

้ง เขาไม่เห็นหรอกแต่เธอก็อดไม่ได้ แล้วตรงดิ่งเข

ยวเขาออกมาไม่เห็นแกคงคลั่ง ดีสมน้ำหน้าอยากไล่ฉันทำ