อะไรมาทำอย่างนี้

ลางดึงตัวออกจากมืออีกฝ่าย เธอเคยขับรถมาส่งพนิดาที่บ้าน เคยเห็นผู้หญิงคน

ต่ไม่ถึงกับร่ำรวย มีรถคู่ใจเป็นเก๋งราคาปานกลา

จริงๆ ที่ไหนได้ล่ะ...วางแผนจะประเคนเ

กรก ยังคงสวมชุดนอนยาวกรอมเท้าอยู่ “ใครเล่นบ้าๆ กดกริ่งอยู่ได้ คน

ื่องจะคุ

กติ ก่อนจะเดินออกมานอกรั้ว “ไม่

ิสาฟาดฝ่ามือไปที่แก้มซี

ีย

อนสะบัดหน้ากลับมามองด้วยสายต

ด้วยเรื่อ

งมาตบลูกฉันยะ” ยา

ต่อไปนี้ฉันกับเธอไม่

อะไรให้เ

ดีของเธอแล้วรู้สึกขยะแขยงเป็นบ้า ขออัดสักทีเถอะ จะได้ไม่ไปทำสายต

ล

าย

ำเบ้าพื้นดังพลั่ก เจ็บใ

ำอย่างนี้ อยาก

ามาริสา เงื้อมือร่าหมายจะตบสักฉาดแก้แค้นให้ลูกสาวที่หมอบ

รวจก็อยากรู้เหมือนกันว่า

อ” หญิงวัยกลางคนถาม

่ หนูไม่ได

น้าแม่ของอดีตเพื่อนนิ่ง “สอนลูกดีๆ หน่อยนะป้า อย่าตามใจลูกนัก อ้อ...ช่วงนี้เข้า

าปากค้างกันหมด ไ

แม่ฉั

ด้แช่ง ฉ

งวัยกลางคนเกรี้ยวกราด “อย

็โกรธเธอมากนะ แต่เอาเถอะ เห็นแก่แม่ของเธอที่

องพนิดา ใบหน้าหล่อเหลาเยือกเย็นจนเกือบจะเย็นชา อยู่ในชุดสูทสี

่มืด ตอนกลางคืน แต่ยมทูต...เห็นได้แม้เวลากลาง

ความเคียดแค้นและจองเวร โดยไม่สนใจเสียงกรีดร้องของ

ึงลูกสาวท่านประธาน เธอจึงโดดเด่นเหนือใคร...คุณหนูมาริสาจ

ุดสูทสีครีมเรียบหรู กระโปรงทรงเอรัดรูป ผ่าหลังเล็กน้อย แถมยังสั้นคืบกว่าๆ ผมยาวสลวยดัดลอนยาวถึงกล

อยู่ไม่ห่างจากห้องประธานสักเท่าไหร่ เ

ฝ่ายนั้นนั่งกึ่งเอนพิงพนักเบาะ รับแก้วมาจิบอย่าง

่ใช่น้

อ...พอด

นอิ่มเอิบ อย่าคิดนะว่าเอาน้ำธรรมดามาให้ฉันแล้วฉันจะไม่รู้น่ะว่ามันไม่ใช่น้ำแร่” เธอหยุดมือที่กำลังลูบหน้า ก่อนหรี่ตามองนาเดีย

ดิฉันไม่อาจเอื้อม” โบกม

ค่ไม่กี่วัน จะเป็นไปได้

ม่รู้เรื่อ

า “ช่างเถอะ ฉันคงคิดมากไปจ

กายออกจากห้องที่มีบรร

้วยสายตาเบื่อหน่าย การที่ต้องนั่งอ่านๆ คิด