ยความว่าย

นยาว… ว่าแต่พ่อของเธอ

มื่นค

ดสูให้กับเสี่ยรุตน์ฟังว่าเมื่อสามวันก่อนน

บเจ๊หลิน ต้องรับแขกให้ครบห

ว่าเธอโชคดีที่ฉันมาเจอเธอก่อน… ถ้าเ

รุตน์

รียกเจ๊หลิ

รอบครัวของน้ำหวาน และขอดูเอ

ว่าเด็กคนนี้ยังสดยังซิง ดู

ินออกไปกดเงินจากตู้เอทีเอ็มริมถนน เอามาจ่าย

ถ่ายรูปตอนที่เจ๊หลิน

สี่ยเลี้ยง… ทำตัวให้น่ารักล่ะ… เส

วาน ก่อนที่หล่อนจะออ

จ๊หลิน รู้สึกดีใจที่จะได้อ

แลกเปลี่ยนนี้จะทำให้หล่อนต้องไปเป็น ‘เด็กเสี

เถอ

ี่ก่อน ไปกับเสี่ยยังดีกว่าอยู่ให้โด

ี๋ยวฉันจะไป

นตามมาถึงรถเบนส์สีดำคันใหญ่

อบคุณที่คุณช่วยใช้หนี้

ม่กลับ

พ้นโดนแม่เลี้ยงบั

จัง… ถ้าไม่กลับบ้านแ

วามเป็นห่วงใย

…

อบยังไง เพราะตอนนี้ชี

ไปงั้นเธอไปพักท

ก็ตัดสินใจช่วยแล้ว

นใจจองเสี่ยรุตน์เท่านั้นที่รู้ดีว่าเพ

ี่ยจะไม่ว่าหรือค

ลัง… ไม่ต้องห่ว

องเสี่

ตัดสินใจขึ้นมานั่งเคีย

วลาไ

หลังใหญ่ อยู่ลึกเข้ามาในซอยท้ายสุดของหมู่บ้านในโครงการบ้านจัดสรร

ดีครั

ุงยามที่ดูแลความปลอดภัยอยู่หน้าประตูทางเข้าหม

้อมาฝ

กครั้งที่เขาแวะเข้ามาในหมู่บ้านแห่งนี้

ุณครั

ันใหญ่แล่นเข้าไปด้านในของหมู่บ

ญแจเปิดประตูบ้าน ข

ี้เธออยู่ที

วกับหญิงสาวที่

ม่มีเงินจ่า

ลในน้ำเสีย

่า… เอาเป็นว่าฉันให้เธออยู่ฟ

ซื้อ แต่เสี่ยรุตน์นั่นเองที่ไม่ขาย เพราะชอบบรรยากาศด้านหลังบ้านที่ติดทะเล เป

ที่ว่าจะให

ถามย้ำอ