ให้เธอ สาริศาหันไปรอบข้างมีคนมุงดูเธออยู่หลายคนและใบหน้าแต่ละคนมีรอยยิ้มมอบให้ แม้จะเคยแสดงดนตรีต่อหน้าผู้คนเยอะๆ มาบ้างแต่ก็อดเขินอายไ

ูงใหญ่ยืนอยู่ตรงหน้าห่างกันเพียงแค่ฟุตเศษๆ ใบหน้าค

นตกใจ” ชายหนุ่ม

ริศายักไหล่ “นึกว่า

าอะไร

สร้างความรำค

มว่าพวกเขาควรขอบคุณที่คุณท

อมองชายหนุ่มที่ทำให้ชีว

เขาพยักหย

ฝ่ามือของเธอขึ้นแตะที่ริมฝีปากของเขาเบาๆ คว

าเนียต้องขอบคุณคุณริต้า

นๆ “ฉันทำได้แค่นี้ล่ะค่ะ แต่ตัวเองก็มีปัญหาเ

แล้วยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำหน้างุนงง “คุณ

“ฉันกำลังจะไปขอความช่วยเหลือที่สถานทูตค่ะ เงินฉันเก

งบง่ายๆ ในสองสามวันนี้หรอก เอาอย่างนี้ไหม ผมสามารถหา

อะไร

่คุณถน

รที่มันเคลียร์

ินของคุณต่างหาก ผมรู้จักเจ้าของโรงแรมที่หนึ่ง

งเธอก็ยังไม่อยากกลับเสียเท่าไหร่หร

้านคุณจะไม่

ยมากค่ะ ฉันบินเดี่ยวมานานแล้ว เป็

ระหลาดใจได้เ

มือนกันค

เธอ เขาเองก็อดแปลกใจไม่ได้ที่ได้พบเธอด้วยความบังเ

้นำประเทศแต่สภาวะการเมืองภายในการได้มาซึ่งอำนาจเร็วกว่าที่คิด ก่อนที่เรื่องราวของเขาและเธอจะถึงจุดจบ มันเป็นช่วงเวลาที่อ่อนหวานและอ่อนไหว วาคิมยอมรับว่าไม่เคยรู้สึกเช่นนี้กับสตรีนางใดมาก่อน อาจเพราะแต่ละคนที่เข้ามาล้วนรู้จักเขาในฐานะเจ้าชายแห่งเทซาเนีย แต่สำหรับริต้า-สาริศาแล้ว เธอเปิดเผยและแสดงถึงค