ห้

นัยน์ตาของฟาเบียนพอดี ชายหนุ่มหันมามอง... เขาขมวดคิ้วนิดๆ มองแสงวิบวับที่สะท้อนรอดอ

ู่ให้ลุกขึ้นยืน และถลุงด้วยกำปั้นให้หมอบราบ เพราะ!! ไอ้สิ่งที่มันถืออยู่ในมือ คือแหวนที่เขาสั่งทำข

่ในมือของไอ้ขยะ

เห็น มันไม่ใช่ผู้ชาย...แต่ไอ้ที่กองเขระขระเหมือนขยะตรงหน้าเขานี่ เป็นหล่อน!! ผู้หญิงใบหน้าขะมุกขะมอม ไม่มีเครื่องสำอางบนใบหน้า แต่ขนตาหล

ดหน้าไล่ควา

ตามอง... “เกรย์...ตามสืบประวัติคนในภาพนี่ให้หน่อย ขอรายละเอียดชัดๆ อยู่ที่ไหน? ทำอะไร? เป็นใคร?” เขาสั่งงานจบก็กดวางสาย เหลือบมองขยะสกปร

อรีนจะต้

งไปและกำลังใช้ความคิด เขาควรถามแคทเ

บสนิทจนแคทเทอรีนสะดุ้ง เธอเป็นวัวสันหลั

ีอะไรจะบอกคุณเลย” เสียงตอบ

็นอย่างไรก็จำไม่ค่อยได้ แต่หากถามไปทางต้นสังกัดคนผลิต เขาน่าจะช่วยเธอแก้ปัญหาครั้ง

.ผมแน่ใจว่าหากพูดไ

รคะ?

ง จนแคทเทอรีนสะอึก เธอพึ่งจะคิดหาทางแก้ตัวออก

า ใส่สลับกันไปกันมาแก้เบื่อ” ห

ว่าคุณร

บแววตาลอกแลก เธอเสก้มหน้

.. วง-นั้น-สั่ง-

สียงเครียด เขาจับตามอง

ยกมือขึ้นปิดหน้า แล้วจึงทำเสียงกระซิกกระซี้ เหมือนกำลังร่

เธอแอบกดปลายเล็บ...ลงบนผิวเนื้อใต้ตาแรงๆ จนเจ็บจี๊ดๆ น้ำตาไห

นั่น บังอาจมาขโมยแหวนวงสำคัญไปจ

ามหามันอยู่” เธอไม่ได้โกหกเธอไม่รู้จริงๆ ว่าทิ้งแหวนข

ู้แล้วว่าแหวนวงนั้นอยู่ไหน ผมจะเ