img อนุชายาบรรณาการ(Boy Love)  /  บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ | 2.17%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ

จำนวนคำ:1673    |    อัปเดตเมื่อ:05/03/2022

### 1.2

“คนทั้งคนคงไม่สลายกลายเป็นอากาศธาตุไปได้หรอก” คุณชายเอ่ยอย่างมั่นใจ ก่อนจะยิ้มแห้งๆ “ข้าหิวแล้ว”

“โปรดรอสักครู่...บ่าวจะรีบไปยกสำรับอาหารมาเดี๋ยวนี้” ว่าแล้วจางจงก็รีบเก็บเศษถ้วยเคลือบที่ตกแตกอยู่บนพื้น ก่อนจะรีบออกจากห้องไป

ไม่นานเขาก็ยกสำรับกลับมาวางบนโต๊ะที่มีอยู่เพียงตัวเดียวของห้อง แล้วมาช่วยประคองคุณชายไปนั่งที่เก้าอี้

อาหารสำรับนั้นมีเพียงข้าวต้มหนึ่งชาม กับผัดผักที่หน้าตาเหมือนผักลวกมากกว่าจานหนึ่ง...แต่เพราะความหิว จ้าวชิงเฟิงจึงกินอย่างไม่เกี่ยงงอน

ทว่าเพิ่งกินไปได้เพียงแค่คำเดียว บ่าวรับใช้ชายคนหนึ่งจากตำหนักใหญ่ก็มาถ่ายทอดคำสั่ง

“ท่านอ๋องมีคำสั่งให้จ้าวอี้เหนียง (อี้เหนียง=คำเรียกอนุภรรยา,อนุชายา จ้าว=แซ่) ไปที่ตำหนักใหญ่เดี๋ยวนี้”

“รอสักครู่...ขอเวลาให้ข้าแต่งกายให้เรียบร้อยก่อน” จ้าวชิงเฟิงเอ่ย

“รอ เรอ อะไรกัน ท่านอ๋องสั่งให้ไปเดี๋ยวนี้ ก็ต้องไปเดี๋ยวนี้” เสียงบ่าวขุ่นเขียวไม่มีความเกรงอกเกรงใจแม้แต่น้อยนิด แถมชักสีหน้าบึ้งตึง “รีบตามข้ามา”

จางจงรีบคว้าเสื้อตัวนอกมาคลุมให้แก่จ้าวชิงเฟิง แล้วประคองคุณชายติดตามบ่าวคนนั้นไป

*

*

ตำหนักใหญ่โอ่อ่าโอฬารงดงามสมฐานะชินอ๋อง เรือนท้ายจวนที่จ้าวชิงเฟิงอาศัยอยู่เทียบไม่ติดแม้แต่ขี้ฝุ่น เขาไม่ได้เปรียบเทียบกับที่อยู่ที่เขาเคยอยู่ที่แคว้นเป่ย เนื่องเพราะเขาจำอะไรไม่ได้แล้ว แต่ก็คิดว่าคงจะไม่งดงามเท่านี้ ก็เขาเป็นโอรสที่เกิดจากนางสนมชั้นปลายแถว ซ้ำพระบิดายังไม่ใส่ใจอีก นอกจากใช้เป็นของบรรณาการครั้งเดียวทิ้งเท่านั้น

จางจงประคองเขาเดินตามบ่าวคนนั้นเข้าไปยังห้องโถงรับรองที่พื้นปูด้วยหยกขาวสะอาดหรูหรา ส่วนการตกแต่งอื่นๆ เขาไม่ได้เงยหน้าดู เพราะรู้ดีว่าตนมีฐานะไม่ได้ดีไปกว่าบ่าวทาสคนหนึ่ง จึงต้องสงบเสงี่ยมเจียมตัวเอาไว้ อีกอย่างเขาก็รู้สึกมึนหัวปวดหัวจนไม่อยากจะสนใจอะไรมากนัก

พอบ่าวที่นำหน้ามาหยุดเดิน จางจงก็หยุดเดิน คุณชายจึงพลอยหยุดเดินตามไปด้วยอีกคน

“คารวะท่านอ๋อง” บ่าวคนนั้นหมอบลงโขกศีรษะ

จางจงกำลังจะประคองคุณชายให้หมอบลงคารวะตามอย่างบ่าวคนนั้น จ้าวชิงเฟิงก็หน้ามืดทรุดฮวบลงกองกับพื้นเสียก่อน โดยมีจางจงโอบประคองศีรษะของเขาเอาไว้ไม่ให้กระแทกพื้น และเผลอร้องลั่นด้วยความตกใจ

“คุณชาย คุณชาย...”

“เขาเป็นอะไรไป?”

เสียงทุ้มมีอำนาจดังมาจากผู้ที่นั่งอยู่ในตำแหน่งประธาน เขาคนนั้นสวมใส่อาภรณ์หรูหราสีกรมท่าที่ปักลวดลายด้วยด้ายทองคำ คิ้วเข้มตาคมกริบ เครื่องหน้าสมส่วนงามสง่า รูปร่างสูงใหญ่แข็งแรงกำยำ ดูเปี่ยมอำนาจบารมี ทีท่าสงบเยือกเย็น

“เรียนท่านอ๋อง...คุณชายไม่สบายขอรับ” จางจงตอบเสียงเครือ

“ป่วยเป็นอะไร?”

“บาดเจ็บขอรับ”

“ตกลง...ป่วยหรือบาดเจ็บ?” ดวงตาคมกริบเจือแววดุ

“คะ...คือ...”

จางจงอึกอักพูดไม่ออก เพราะเกรงว่าถ้าพูดอะไรออกไปอาจจะทำให้คุณชายเดือดร้อนยิ่งกว่าเก่า

“มีอะไร พูดออกมาให้หมด และพูดแต่ความจริง!”

เสียงเข้มงวดของชินอ๋องทำให้จางจงจำใจต้องเล่าเหตุการณ์เมื่อสามวันก่อนออกมา พร้อมกันนั้นก็คอยสังเกตสีหน้าของชินอ๋องอย่างระมัดระวัง

แต่ชินอ๋องไม่แสดงสีหน้าอะไร เพียงรับฟังเฉยๆ เท่านั้น ก่อนจะถามว่า

“เจ้าไม่ได้ตามหมอมาดูอาการของเขาหรอกหรือ?”

“บ่าว...เอ่อ...ไม่กล้าขอรับ”

จางจงเอ่ยอย่างลำบากใจ ด้วยฐานะของคุณชายบวกกับข้อกล่าวหาที่ร้ายแรงเช่นนั้น แม้ในจวนจะมีท่านหมออยู่ประจำ แต่เขาก็ไม่มีสิทธิ์อะไรที่จะไปเชิญมาตรวจดูอาการของคุณชาย บ่าวผู้ซื่อสัตย์ได้แต่ภาวนาในใจให้ท่านอ๋องเมตตาออกคำสั่งให้ตนไปเชิญท่านหมอมาดูคุณชาย เพราะเวลานี้ตัวคุณชายร้อนรุ่มด้วยพิษไข้ แต่ท่านอ๋องก็ยังคงนิ่งเฉย จางจงลอบถอนหายใจ เอามือลูบเส้นผมที่ระดวงหน้าในอ้อมแขนมาทัดไว้ที่ใบหู เผยดวงหน้าซีดเซียวของคุณชายให้ท่านอ่องเห็นเผื่อว่าจะได้รับความสงสารบ้าง

ทันทีที่เห็นดวงหน้าของจ้าวชิงเฟิงชัดตา ปากที่ได้รูปของชินอ๋องก็กระตุกเบาๆ เขาเพ่งมองไฝแดงเม็ดเล็กๆ ที่ใต้หางตาซ้ายของคุณชาย และเพื่อให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้นก็ถึงกับลุกจากเก้าอี้เดินเข้ามาใกล้

ใช่คนผู้นี้!

ใช่ดวงหน้านี้!!

ชินอ๋องหลี่เฉิงยังจำได้ดี...เมื่อห้าปีก่อนเขาลอบเข้าไปสืบความลับในพระราชวังของแคว้นเป่ย แล้วพลาดท่าได้รับบาดเจ็บหลบหนีไปยังท้ายวัง เขาพบกับเด็กหนุ่มอายุราวสิบสองคนหนึ่ง แต่งกายเรียบร้อย หน้าตาสะสวย ยิ่งมีไฝแดงเม็ดเล็กๆ อยู่ใต้หางตาซ้าย ยิ่งส่งเสริมให้ดวงตาหงส์คู่งามดูมีเสน่ห์น่ารักมากยิ่งขึ้น...เป็นดวงตาที่น่าหลงใหลยิ่งนัก!

เด็กหนุ่มไม่ได้พูดอะไร เพียงชี้นิ้วขึ้นไปบนต้นไม้ใหญ่ เขาก็รีบทะยานกายขึ้นซ่อนตัวบนนั้น

ทหารกลุ่มหนึ่งติดตามมาถึงในเวลาอึดใจเดียว พากันคารวะเด็กหนุ่มและถาม

“องค์ชาย ท่านเห็นคนร้ายหนีมาทางนี้หรือไม่ขอรับ?”

เด็กหนุ่มเพียงแค่ส่ายหน้า

กลุ่มทหารกลุ่มนั้นก็พากันแยกย้ายไปค้นหาที่อื่นต่อ

เด็กหนุ่มเหลียวหน้ามามองที่ที่เขาซ่อนตัวอยู่ทีหนึ่ง ก่อนจะหันกลับไปแล้วเดินจากไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ

เมื่อครึ่งปีก่อนที่เขานำทัพแคว้นหนานโจมตีจนแคว้นเป่ยแตกพ่าย เขาพยายามค้นหาเจ้าของไฝแดงเม็ดเล็กที่ใต้หางตาซ้ายในหมู่ราชวงศ์อายุราวสิบหกสิบเจ็ด

แต่หาอย่างไรก็หาไม่พบ

ไม่คิดว่าคนที่ตามหาจะอยู่ในจวนของเขานี่เอง

“เจ้าอุ้มเขามาที่ห้องข้างก่อน” ชินอ๋องสั่งจางจง ก่อนจะเดินนำไปยังห้องข้าง ซึ่งเป็นห้องที่มีไว้สำหรับสาวใช้ส่วนตัว (นางบำเรอ) แต่ถึงแม้ชินอ๋องจะไม่มีสาวใช้ส่วนตัว ทว่าห้องหับก็ยังคงเก็บกวาดสะอาดสะอ้านเรียบร้อยอยู่เสมอ จางจงรีบทำตามอุ้มร่างบอบบางของคุณชายตามชินอ๋องไป และวางลงบนเตียงนอนของห้องข้างอย่างเบามือ

“เจ้าไปตามหมอมาเดี๋ยวนี้” ท่านอ๋องสั่งบ่าวรับใช้คนหนึ่ง

“ขอรับ” บ่าวรับใช้รีบปฏิบัติตามคำสั่ง

ไม่นาน...ท่านหมอวัยกลางคนก็มาถึง และทำการตรวจร่างกายของคุณชายทันที

พอท่านหมอตรวจเสร็จ ชินอ๋องที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างโต๊ะห่างจากเตียงนอนไม่มากนักก็ถามขึ้นทันทีว่า

“อาการเป็นอย่างไรบ้าง?”

“ร่างกายขาดอาหาร บาดแผลระบมจนเป็นไข้ บาดแผลที่หลังแม้ระบมมาก แต่รักษาไม่ยาก ทว่าที่ท้ายทอยนั้นอันตรายยิ่งนัก”

“อันตรายแค่ไหน?” ชินอ๋องถาม

“อาจถึงชีวิต!”

____________

img
สารบัญ
บทที่ 1 ข้าคือใคร บทที่ 2 กลายเป็นอากาศธาตุ บทที่ 3 คนป่วย บทที่ 4 ถูกทรมาน บทที่ 5 ถูกใส่ร้าย บทที่ 6 พระชายารอง บทที่ 7 ทำหน้าที่ภรรยา บทที่ 8 ทำหน้าที่ภรรยา 2 บทที่ 9 5.1 บทที่ 10 อีกาย้อมสี บทที่ 11 เทศกาลดอกไม้
บทที่ 12 เทศกาลดอกไม้ 2
บทที่ 13 ตกน้ำ
บทที่ 14 ความรักที่เกิดจากแรกพบ
บทที่ 15 ความหมายที่รู้กัน...
บทที่ 16 เจ้าคนมารยาสาไถย
บทที่ 17 คุณชายกำมะลอ
บทที่ 18 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์
บทที่ 19 กุลสตรีผู้บริสุทธิ์ 2
บทที่ 20 แสงจันทร์คืนเพ็ญ
บทที่ 21 ขบวนเกี้ยว
บทที่ 22 ลาก่อนชีวิตที่ไร้ค่า
บทที่ 23 ลงโทษจบหรือยัง
บทที่ 24 ทำหน้าที่ภรรยา
บทที่ 25 คิดร้าย
บทที่ 26 โทษทัณฑ์
บทที่ 27 แววตารักใคร่
บทที่ 28 บาดแผล
บทที่ 29 โปรดปรานพระชายา
บทที่ 30 แต่งตั้งพระชายาเอก
บทที่ 31 ฟูเหรินของข้า
บทที่ 32 อ่อนหวาน
บทที่ 33 ยามเช้า
บทที่ 34 ผู้สำเร็จราชการ
บทที่ 35 จวนชินอ๋อง
บทที่ 36 ถั่วเขียวต้มน้ำตาล
บทที่ 37 คดีชู้สาว
บทที่ 38 เรือนเหมันต์
บทที่ 39 กำหนดแต่งงาน
บทที่ 40 ฟูเหริน
บทที่ 41 พี่สะใภ้
บทที่ 42 หึงหวง
บทที่ 43 พระสนมเอก
บทที่ 44 เสียเปรียบ
บทที่ 45 ป้ายวิญญาณ
บทที่ 46 ผลสอบบัณฑิต
บทที่ 47 ลงทัณฑ์โบยเสี่ยวหยวนจื่อ
บทที่ 48 ขบวนเดินทางไปอภิเษกสมรส
บทที่ 49 มีผลเสีย
บทที่ 50 ไม่ปรารถนา
บทที่ 51 ขัดขวางทุกวิถีทาง
บทที่ 52 ความคิดเหลวไหล
บทที่ 53 ข้ารักท่านไม่ได้
บทที่ 54 ชินอ๋องเจ็บปวด
บทที่ 55 พระชายาคนใหม่ของชินอ๋อง
บทที่ 56 พังทลาย
บทที่ 57 เหมือนสวรรค์ลงโทษ...
บทที่ 58 ผลโลหิตมังกร
บทที่ 59 ผลโลหิตมังกร 2
บทที่ 60 ห่วงใย
บทที่ 61 ความผิด
บทที่ 62 คุมขัง
บทที่ 63 แจกขนมมงคล
บทที่ 64 หอสุราจุ้ยเซียน
บทที่ 65 วิธีทำให้เจ้ารัก
บทที่ 66 วิธีทำให้เจ้ารัก 2
บทที่ 67 พระชายา
บทที่ 68 ต้องโทษเนรเทศ
บทที่ 69 ขอให้ไปดีมีสุข!
บทที่ 70 ฟังข้าอธิบายก่อน
บทที่ 71 อมิตตาภพุทธ!
บทที่ 72 จุดประสงค์ของประมุขพรรคยาจก
บทที่ 73 ออดอ้อนชินอ๋อง
บทที่ 74 พระสนมเอกจะชิงตัวพระชายา
บทที่ 75 ทำงานไม่เสร็จ
บทที่ 76 เห็นใจกันหน่อย!
บทที่ 77 กลับมาอยู่ต้าหนาน
บทที่ 78 คณะเดินทาง
บทที่ 79 ความลับของฝ่าบาท
บทที่ 80 สังหาร
บทที่ 81 จับตัวพระชายา
บทที่ 82 ลงนรกเสีย!
บทที่ 83 การสู้รบ
บทที่ 84 ไม่เคยแยกจากกัน
บทที่ 85 ฮ่องเต้ต้าหนาน (จบ)
บทที่ 86 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 1)
บทที่ 87 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 2)
บทที่ 88 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 3)
บทที่ 89 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 4)
บทที่ 90 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 5)
บทที่ 91 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 6)
บทที่ 92 ศึกชิงจ้าวยุทธภพ (ตอนพิเศษ 7)
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY