ไหนมันดึกมากแล้ว เธอคงเมาจนขาดสติสินะ ผมได้กลิ่นเอลกอฮอล์จากลมหายใจของเธอ และถ้าผมไม่บังเอิญไป

ม่ได้จริงๆ ค่ะ” หญิงสาวกล่าวเสียงสั่น เธอพ

ที่ผมช่วยเธอ มีบางอย่างของผมเสียหาย เธอจะชดใช้ผมอย่างไรกับข้าวของๆ

เหรอคะ?” เอมิกาเงยหน

ุณคาดไม่ถึงเชียวแหละ” ชายหนุ่มกล่าวย้ำ

อาจจะซ่อมมันได้” เอมิกา

ขายนับพันล้านของผมไง มันจมอยู

ยคุณได้” เสียงสั่นพร่าเอ่ยอย่างสำนึกผ

นหลุดลอดออกไปสู่สายตาคู่แข่งของผมได้ละก็ ผมจะเสียหายเป็นมูลค่ามหาศาลอย่างที่คุณค

ติออ่าง เมื่อตนเองยังไม่รู้จั

จะเคยได้ยินบ้าง นั่นนะผมเอง” ราฟ

ไม่คุ้นและไม่เคยรู้

อมิชดใช้อย่างไรคะ?” ห

าเธอหนีไปผมจะไปตามหา

รียกเอมิก็ได้ค่ะ” เ

้ ผมนึกออกจะบอกคุณไปอีกทีก็แล้วกัน” ชายหนุ่มอนุญาตให้เอมิกากลับไปพักผ่อน แต่เอมิกากลับรู้สึกถึงรังสีของอันตรายที่คุกคามอยู่รอบตัวเธอ สองขาสั่น

ยิ้มสมใจ เมื่อคะเนไว้...อีกไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ เอมิกาจะต้องเดินมาสยบอย

ลหา เขาเหมือนคนโรคจิต อาการหนักที่ต้องได้รับการบำบัดอย่าเร่งด่วน เมื่อตนเองยกผ้าห่มที่เคยคลุมร่างน้อยขึ้นมาสูดดมกลิ่นที่ติดอ

อยากนอนฟังเสียงหวานๆ ของหล่อน เสียงหวานๆ ที่ให้ความรู้สึกเปลี่ยมสุข หล่อนกระซิบรำพันเว้าวอน ดวงตาหวานที่จ้องมองมาที่เขาคนเดียวตลอดเวลาที่แสนรัญจว