ลังจากที่นา

อนหน้านี้ นางปวดศีรษะมาก โดยเฉพาะยามที่พยายามคิดว่าตนเองเป็นใคร เหตุใดจึงจำอะไรไม่ได้เช่นนี้ ชายท

บว่าตนเองทำความทรงจำหล่นหายไป เมื่อยิ่งพยายามคิด นางยิ่งทรมา

านตื่นแล้ว

าหว

มอ่างใส่น้ำล้างหน้า นางตวัดเท้าลงจากเตีย

ยกมาไม่ดีกว่าหรือ” นางถามอย่างเป็น

มีสตรี หญิงรับใช้ก็ไม่มี หากจะให้ผู้อื่นยกน้ำล้างหน

นางจ้องมองป้าห

ว่าป้าหวงฝ

แล้ว แรกทีเดียวก็วิตกกังวลว่าหญิงชาวบ้านจะดูแลฮูหยินได้ไม่ดีนัก แต่เมื่อได้ใกล้ชิดจึงรู้

รดาของเขา เป็นหญิงหม้ายใช้ชีวิตโดดเดี่ยว หวงอี้มาปรึกษากับข้าว่า ฮูหยินท่

ได้สติก็ไม่เคยออกไปจากห้องนี้จึงไม่รู้ว่าด้

ก็นับว่าข้าได้ตอบแทนท่านแม่ท

้าอ่อนหวานยามแย้มยิ้มชวนมอง ดวงตากลมเป็นประกายงดงาม ริมฝีปากเป็นสีแดงชาด ผิว

นใจหญิงใด ใครเลยจะเหลือสายตาไว้มองผู้อื

ัติรับใช้ข้าหรอก” นางเอ่ยจากใจจริง “วัน

หากฮูหยินแข็งแรงดี ออกไปเดินเล่

“ป้าหวงไปเตรียมอาหารเช้าให้ข้าเ

่นั่งเหม่อลอย นางหวงฝูพลอยดีใจไปด้ว

จะค่อยๆ เรียนรู้ว่าตนเป็นใครและดำเนินชีวิตต่อ ในเมื่อคนผู้นั

างหวงฝูก็กลับเข้าพร้อมอาหารเช้า หญิงสาวหน้าเจ

แล้ว ยังต้องก

้าค่ะ ท่าน

อบรมมาอย่างดี กิริยามารยาทอ่อนช้อยเหลือเกิน นางหวงฝูมีบุตรชายเพียงคนเดียว สามีของนางตายไปนานแล้ว นางไม่ได้แต่งงานใหม่ ใช้ชี

นได้แน่นะ” หรูซื

ห้ามเจ้าค่ะ” นางห

ะทำให้ผู้

หน้าผู้อื่นเสมอ แต่ช่างเถอะ นางอยู่ในห้องนานเกินไปแล้ว

สียงนกร้อง และกลิ่นหอมของดอกไม้ผลิบาน ใบหน้าหวานระบายยิ้มสดใส คิดถูกแล้วที่ออกจากห้องนอนเ

โบตั๋นได้งดงา

แม่ทัพให้คนเตรียมไ

อ?” นางชี้นิ้ว

้าฟังบ่อยๆ ท่านแม่ทัพให้คนมาทำความสะอาดอยู่เสมอ บอกว่าสักวันท่านจะมา พ