เงยหน้าขึ้นสบตากับดวงตาคมปลาบคู่นั้น พลันรู้สึกร้อนผ่

ว พักผ่อนเถิด อย่าลืมกิน

คิดถึงรสขมในชามยานั

จัดการเรื่องในกองทัพเรียบร้อยแล้วจะมีเวลามาอยู่กับเจ้าม

ด้กังวลเลย ข้าจะไม

แล้วลุกขึ้นยืน พยักหน้าให้นางเล็กน้อยแล้วเดินออกจากห้อง ไออุ่นจากฝ่ามือของเขาทำ

ูห

หรูซื่อได้ส

ป้องปากหัวเราะเบาๆ สามีเพิ่งเดินอ

่าได้ห่วง

สียหน่อย” นางหลุบตา

ยมฮูหยินทุกวัน ตอนที่ท่านยังไม่ได้สติก็มาเฝ้าอยู่

ตด้วยความดีใจ เขา...ห่วงใยนางจริงๆ ใ

้หรูซื่อ เส้นผมนุ่มสลวยไม่หยาบกระด้างเป็นมันขลับ ทั้งที่ไ

่ยออกมา “แม่สามีส่งข้ามาดูแลท่านพี่ ข้าเดินทางมาเพียงลำพัง ไม่รู้ต้องทำอย่างไรบ

ท่านแม่ทัพห่วงชายแดนไม่ได้กลับบ้านมาหลายปี วันนี้ฮูหยินอ

ุนงง “ข้าต้องขึ้นเขาไหว้พระบู

าะออกมา ฮูหยินช่างน่าร

ฮูหยินแค่หาเวลาใกล้ชิดกับท่านแ

าข้าทุกวัน” นางเอียงคอถามอย่างสงสัย เผลอวางมือล

ึงได้ทะนุถนอมดั่งวางนางในอุ้งมือ แต่เรื่องนี้ปล่อยให้เข้าใจผิดเนิ่นนาน

อนฮูหยินเองเจ้าค่ะ แต่ฮูหยิน เอ

้แน

แข็ง เพื่อมีทายาทให้ตร

ยตามองทหารยามที่ก้มหน้าหลบสายตาของเขา แม่ทัพหนุ่

องหรือใ

อึกอักใช้ศอกกระทุ้งก

ับบัญชา มีโทษท

นึ่งรีบพูดออกมาด้วยความกล

รื่องสำคัญขนาดนี้ทำ

ดียว แล้วก็ด