ียงกมลมีความสุขในช่วงเวลาสุดท้ายของเธอ แค่คิดเขาก็ยิ่งปวดใจ สักครู่เมื่อเห็นว่าจ

ะทำให้พี่เด็จไม่สบายใจ เพียงขอแค่ได้เห็นหน้าลูกของพี่เด็จก่อนที่เพียงจะจากโลกนี้ไป

่ได้รับปา

ิ่มที่จะยอมรับเรื่องนี้แล้ว...อ้อ...เพียงลืมบอกไปนะคะว่าวันนี

ิ่มมึงจะมาวันนี

บมหาวิทยาลัยแล้วก็รับเกียรติบัตรเรียบร้อยแล้วด้วย นี่ถ้าเกิดว่านิ่มสมัครงานแล้วก็ได้งานทำที่กรุงเทพฯ สงสัยว่ามันจะต้องยุ่งยากมากกว่านี

าพี่เลยนะ แบบนี้แล้ว

ก็ใช้ชีวิตกันตามปกติ เพียงแต่ว่าเพียงน่ะอยากให้พี่เด็จยอมรับนิ่มมาเป็นผู้หญิงอีกคนของพี่ แต่เข้าใจนะคะว่าอาจจะต้องใช้เวลาในการทำความ

ปลกอย่างเดียวนะแต่มันเป็นเ

พียงรู้ว่าพี่เด็จอาจจะไม่สบายใจในตอนแรกแต่มันก็ไม่แน่เหรอกน

องที่ผิดปกติ” เขากล่าวด้วยน้ำเสียงแสดงความไม่พอใจแต่ก็ลดความดุดันลงไปมาก ส่วนเพียงกมลเริ่มมีรอยยิ้ม เป็นรอยยิ้มแห่งความวาดหวังของเธอเองที่มีต่

ะรับปากอะไรกับเพียงก่อ

รับปากเรื

่างดีนะคะ มีอะไรพี่เด็จก็จะต้องปกป้องนิ่มในฐานะที่เขาเป็นน้องสาวของเ

นในปางไม้อยู่แล้วนี่ เรื่อง

งของพี่เด็จเพราะพี่เด็จเป็นพ่อเลี้ยงของที่นี่ แต่สำหรับนิ่มเขามาอยู่ในบ้านในฐานะน้องสาวของเพียงและที่สำคัญเขาก็เป

ะทำให้เพียงกมลถอนหายใจเบา ๆ เธอรู้ว่าสามีของเธอเป็นคนทิฐิและดื้อรั้นมากขนาดไหน แต่เธอพยายามที่จะปลดเปลื้อ