ุ่นยกมือกุมขมับ ภาพที่เห็นราวกับฝันร้ายไม่อยากนึกถึงอีกแล้ว มือเพื่อนสะกิดแผ่นห

นแบบนี้มาก่อนเลย มันน่ากลัวเหลือเกิน หรือสิ่งที่เกิด

มิรินถามเมื่อเ

ริน พลอยไม่

รทำไมทำหน้าแบบ

บอกอะไร รินอ

วสงสัย หรือเ

อยให้เก็บเป็นความลับ

นิ่งอึดใจ

ยินเสียง เหมือนไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นเอง” เธอจ้

ลั่นออกมา แล

อนมากไปเปล่า เ

ไม่ได้กลัวเดือ

อถ้าพลอยอยากพิสูจน์กล้าถามเดือนมันป

่อและแม่ของเต็มเดือนทะเลาะกัน สาเหตุอาจมาจากมารดาเธอเกี่ยวข้อ

ล้วริน พลอยค

มพลอย ได้เวลา

จ

มสลัดความคิดทั้งหมดออกไป หรือสิ่งที่เธอเห็นเป็น

ับมายังบ้านตนเอง ประตูรั้วไม่ได้ใส่กุญแจเด็กสาวยิ้มกว้าง แม่คงอยู่บ้าน เมื่อก้

ความร้อน พลอยภัทรารีบเดินไปหลังครัวนำกะละมังใส่น้ำกับผ้าขนหนูมาชุบแล้วเช็ดตามแขน ใบหน้า ของมารดาเพื่อคลายความร้อ

นความจริงหรือนี่ ไม่จริงบางทีภาพเหล่านั้นมันคือจินตนาการด้านลบภายใต้จิตสำนึกของ

วหลุกจากภวังค์ ดวงตาเรียวสวยมองแม่ด้วยควา

เปล่าจ

แม่ทำกับข้าวไว้ใ

้ะ

ือเปล่า อย่า

รากัดริมฝีปาก “แม่ไม่สบายกินอะไ

ำการบ้านเถอะ แม่กินเรี

่ในใจกลับสะดุดภาพที่เห็นก่อนหน้าไม่อาจละความรู้สึกเจ็บปวดออกไปได้เลย สิ่งที่เธอเห็นมาจากอะไรกันแน่ เท่าที่จำไ

รู้สึกเป็นห่วง ร่างเล็กเดินมาหยุดยืนมือทาบหน้าผากแม่เหมือนอาการจะทรุดลงมากกว่าเดิมเสียอีก ทำยังไงดีคงไม่

้ายตัดสินใจกดลง แล้วรอ... แสงไฟในบ้านเริ่มสว่

มีอะไรลูก

แม่พลอยไ

สบาย

ค

เท้าออกมา

ะไรค

น่ะสิ”วิรุตม์บอ

หน่อยสิลูก

่ได้สติอยู่ จารุนีทรุดกายลงนั่งยกมือแตะหน้าผากคิ้ว

ไหมคุณ”วิร

าไหร่ค่ะ แต่ต้

ื้อยาอ

าให้ดีกว่าค่ะ พาราน่าจะ

ด้