ลงเลย เพราะตั้งแต่เรียนจบ แม่ไม่ยอมให้เธอไปทำงานที่ไหน แม่ให้เธอช่วยงานที่เกสเฮ้าท์ด้วยเหตุผลว่าเธอต้องสานต่อธุรกิจนี้ ทั้งที่เธอขอ นั่นคืออีกสิ่

ามไปฝั่งโน

หม แต่แม่จะรู้ไหมว่ายิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ ยิ่งปิดกั้นเธอก็ยิ่งอยากรู้ ทุกอย่าง

วดูอะไ

มาไม่ให้ซุ่มใ

อเพราะ นารินไปโรงพยาบาลไม่ทัน แม่ของเธอจึงตั้งชื่อเด็กหญิงตัวอ้วนกลมเหมือนหมูสีชมพูแต่มีหน้าตาสะสวยราวกับตุ๊ก

ดาวดูอะไ

้างหน้าแต่ก็ถูกมือนิ่มๆ ของพ

หญ่ เด็กไม่เกี่ยว แล้วมาทำไ

ให้เธออยากจะกอดอยากจะฟัดทุกครั้ง แต่นี่ไม่ใช่เวลา เพราะถ้าเธ

าวให้หนูมาหาไง หนูก็ทำตามคำสั

งี้ ไปรอที่ห้องพี่ พี่

ชะเง้อมองแม่เพราะต้องกา

นูช่วยมั้ย” เสียงน้อยๆ เอ่

รค์ เมื่อความเจ้าเล่ห์ของริชชี่กับความคิดเฉียบ

รียกว่าน้องพี่ดาว

ะไม่ปล่อยให้โอกาสดีๆ อย่างนี้หลุดมือไปแน่ รอยยิ้มปรากฏเมื่อค่อยๆ เลื่

้งที่ดวงตากลมโตสีเขียวสุกใสคอยชำเลืองมองเจ้าของเกสเฮ้าท์ที่ก

ือน’ เยื้

อกมาจนชุ่ม เส้นผมสีน้ำตาลอ่อนตามธรรมชาติถูกขมวดขึ้นเป็นปมเหนือท้ายทอย เผยความนวลเนีย

อก หัวใจของเธอคล้ายจะเต้นผิดจังหวะ เพราะกล่องไม้ที่เห็นนั้นเธอคลับคล้ายคลับคลาว่าเมื่อคืนเห็นวางอยู่ข้างกา

อสิ่งที่ต้องการ และเธอก็พบ ‘จดหมาย’ ปึกใหญ่ที่แม่เรียงซ้อนกันไว้อย่างเป็นระเบียบ แต่เธอจะทำอย่างไรต่อในเมื่อจดหมาย

ประทับจากไปรษณีย์ แต่เธอก็รู้ว่าทุกฉบับถูกส่งมาจากคนเดียวกัน เพราะลายมือที่ใช้จ่าหน้าซองนั้น ไม่ว่าจะฉบับเก่าสุดที่เนื้อกระดาษเปลี่ยนจากสีขาวจน

้นจะเป็น ‘พ่อ’ ที่เธอไม่เคยคิด

งของแม่ที่เอ่ยทักไอ้หมูอ้วนกลับทำให้เธอสั่นไปทั้งร่างจนทำอะไรไม่ถูก มือหยิบปากกาจะจดข้อ