ฮือ

ม่ต้องบอกใช่ไหมว่าอะไรทำให้ฉันคนนี้ถึงอารมณ์ดีแต่เช้าได้แบบนี้ เหตุผลมันก็มาจากวันเกิดของฉันนั่นแ

ถูกแล้ว นอกจากฉันจะชอบกินเป็นชีวิตจิตใจแล้ว เรื่องมาสายนั้นมันก็เป็นนิสัยติดตัวของฉันเช่นเดียวกัน แต่ไม่ใช่ว่าฉันมาสายจนทำให้เสียการเสียงานหรอกน่ะ ฉันรู้ดีว่าวันไหนฉันควรมาเร็วหรือวันไหนฉันควรที่จะมาสาย อย่างเช่นวั

ึ

ฉันนั่งรวมกลุ่มกันอยู่นั้น ขาที่กำลังก้าวเดินของฉันเมื่อกี้มันก็หยุ

างแบบนี้มาดี

พี่นาร

ทันทีว่าผู้ชายคนนี้ต้องอายุน้อยกว่าฉันอย่างแน่นอน ส่วนหน้าตาน่ะเหรอก็ดีมั้งเพราะตอนนี้สายตาของฉันมันไม่ได้จดจ่ออยู่ที่

านะ ฉันจำได้ว่าโลโก้นั่นมันเป็

้านนี้พอดี เลยนึกขึ้นได้ว่าพี่ชอบ

ทีหลังจากที่ฉันได้ยินว่าสิ่

พี่เ

เกิดพี่ด้วย ถึงมันจะไม่ใช่ของที่มีค

ั้งแรก ก็เห็นได้ว่าหนุ่มน้อยใจดีที่อุตส่าห์ซื้อขนมมาให้ฉันคนนี้เป็นผู้ชายที่หน้าตาดีเอาเรื่องเลยล่ะ

บคุ

มที่จะยื่นมือไปรับถุงขนมที่เขาอุตส่าห์ซื้อมาให้ฉันออกจากมือของเขาด้วย อ่า ใครบอก

พี่ ผมนึกว่าพี่จะรังเกี

พี่ชอบนะที่มีคนซื้

ัวบิดด้วยความเขินอายทันที ดูเหมือนว่าประโยคที่

ไว้วันหลังผมซื้อม

โยคนั้นฉันดวงตาทั้งสองข้างของฉันม

ิงเ

ว้ก่อนดีไหมครับ ผมจะได้ติดต่อพี่

ด้

ารแลกเบอร์กับหนุ่มน้อยคนนั้นทันทีโดยไม่คิดคำนึงถึงเหตุ

มจะทั

ด้

ย ผมชื่อบูมนะครับ พี่ช

อ

จอกัน

ันทีด้วยความตื่นตาตื่นใจทันทีเพื่อดูว่าเขาซื้ออะไรมาให้ฉันบ้าง ดูเหมือนว่ารสนิยมในการเลือกซื้อขนมของหน

่อยคุยกันรู

ากจุดที่เพื่อนฉันนั่งอยู่มากนัก ฉันคาดว่าที่มีหนุ่มน้อยเข้ามาคุยกับฉันเมื่อกี้มันจะอยู่ในสายตาของเพื่อนฉันตลอด เพราะไม่อย่างนั้นพวกเธอค

น้อยๆ หน่อ

ะไ

ี่มือของฉันก็กำลังแกะถุงขนมท

มึงคิดว่าพวกกูไม่เห็นหรือไงว

ล้

นี้ใคร

ี่ย กูไม่รู้เรื่อ

า หนุ่มน้อยที่มึงพึ่งหลอก

นว่าชื

ยิบเอาขนมเข้าปากแล้วเคี้ยวมันด้วยความเอร็ดอร่อย อ

วิศวะปีส

อย่างของผู้ชายคนนั้นมาให้รู้ทันที เพราะในหัวของเพื่อน

นน้องเขาถึงแบกขนมม

จู่ๆ ก

ใจเรื่องอื่นนอกจา

ถามนี้ถามฉันทุกวัน และคำตอบที่ฉันตอบมันไปมั

กหน้าแบบนี้บ่อยๆ ระวังสั

ว คนเขาไม่เอาของ

ตือนมึงแล้

ูรู้แล

ไม่รับไว้มันก็เป็นเรื่องที่เสียมารยาทสิ ที่ฉันก็รับไว้ก็เพื่อไม่ให้มันเป็นการเสียน้ำใจก็แค่นั้นเอง ฉันไม่ได้เห็นแก่กินจริงๆ นะ แล

ใครว่างบ้าง ไปเดินหา

ด้ว่าวันนี้ฉันมีแผนว่าจะไป

ายน่ะว่าจะเข้าไ

มีพี่ชายที่เป็นเจ้าของอู่ซ่อมรถอยู่และเพื่อน

ย ขี้เก

ปฏิเสธเป

รือจะไปนอน

ีกัสมันก็รีบแข

ผัว กะเทยโสดอย่า

อกว่ากูไม่มีผัว กูซุ่มกินเงียบ

จ

ไปกับกูสินะ โอเค

ั่นแหละ เผื่อว่าจะมีใครบางคนสนใจไปกับฉันด้วยก็แค่นั้น แต่ไม่มีใครไป

่รอคำตอบจาก

สเอ่

ไม่อยากไปไหนมาไหนก

ม่ง้อมึ

วเองไว้ว่าฉันจะไม่ไปไหนมาไหนกับอีกัสสองคนอีกเด็ดขาด เพราะไปกับมันสองคนทีไร ฉันซวยตลอด ฉันไม่อยากซวยแบบนั้นอี

าต่

หอม

แห่งหนึ่งน่ะ คงไม่ต้องบอกใช่ไหมว่าฉันมาทำอะไรที่นี่ ฉันก็มาทำตามแผนการที่ฉันวางไว้ตั้งแต่เมื่อคืนนั่นแหละ นั่นคือการตะลอนกินแบบจุๆ ซึ่งตอนนี้ฉันก็ตะลอนกินได้ม

ครื

โทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงยีนขาสั้นที่ฉันสวมอยู่มันก็สั่นขึ้นมาเมื่อมีคนโทรเ

ุดหล่อ โทรมาหาเ

สียงร่าเริง ซึ่งคนที่โทรมาหาฉั

ทำไมเสียง

าดนัดอะ เฮี

ว่าไปออกไปหาอ

ใครเนี่ย ร

ค่จะโทรมาถามว่าจะย

อนโดที่เขาพึ่งยกให้ฉันนี่เอง เรื่องนั้นไม่ต้องห่วงห

ายของเข้าไปพ

อะไรหรือต้องการให้ช่ว

ทฉันอยู่บ่อยๆ ล่ะก็ ฉันคงยกตำ

ด้

จก็รีบกลับเข้าใจไหม เป็นผู้หญิงไ

วน่า วา

าคงบ่นฉันจนหูชาแน่ แต่ตอนนี้ฉันไม่มีเวลามากพอที่จะมายืนฟังเฮียรบบ่นหรอก เพราะตอนนี้ฉันมีบาง

เวลาของเ

กตที่ตัวเองสวมอยู่ให้เข้าที่เข้าทางแล้วเริ่มอ้าปากเพ

ล

อ

ั่นมันก็ค่อนข้างแรงมาก แรงถึงขั้นทำให้ฉันคนนี้ถึงกับต้องเซไปตามแรงโน้มถ่วงของโลกเลยทีเดียว เฮ้ ฉันกำลังจะล้มหัวคะมำลงไปกระแทกกับพื้น แต่จะทำยังไงดี ถ้าหาก

ม่ โดยการที่ฉันใช้มือข้างหนึ่งยื่นไปยันกับพื้นเพื่อรับแรงกระแทกทั้งหมดของร่างกายแทน โดยที่

ุ

อ

ร้อมกับหัวเข่าของฉันที่กระแทกเข้ากับพื้นปูนเต็มๆ นั่นอีก อ่า ดูเหมือนว่าฉันจะได้แผลนะ แต่พอฉันหันไปเห็นเครปที่อยู่

ที่อย่างน้อยแกก

เป็นไ

ินชนเมื่อกี้แน่ๆ เลย อ่า เป็นผู้ชายสินะ ถึงว่าทำไมถึงได้ชนจนร่างของฉันกระเด็นแบบนั้น แต่ไม่เป็นไร คนเรามันก็ผิดพลาดกันได้

เป็น

ูดกับเขาไปนั้นสายตาของฉันมันยังคงจ้องอยู่ที่เครปเหมือนเดิม เพราะตอนนี้ฉันไม่ได้

hi

ฉันได้ยินเขาคนนั้น

กับ

ม

้นฉุดให้ฉันยืนขึ้นพร้อมกับออกแรงดึงให้ฉันเดินต

่

้ตัวมองม

ปล่า ไม

ู้หญิงแบบนั้นใช่ไหม ใช่สิ เขา

ว สาบานว่าเขาไม่ได้ม

ริ

ัวมากขนาดนี้เขาจะไป

าก็รักต

อะไ

งนี้พอดีด้วยความสนใจ ตอนแรกคู่รักคู่นั้นก็เดินมาด้วยกันในสภาพที่ดูเหมือนจะรักกันดี แต่แล้วจู่ๆ ทั้งคู่ก็มีปากมีเสียงกั

ที่ทะเลาะกันเมื่อกี้กำลังยืนกอดกันกลมแถมยังบอกรักกันราวกับว่าเมื่อกี

งแรกที่ผมออกมานั่งทำอะไรแบบนี้ข้างนอก เพราะผมทำแบบนี้มาหลายปีแล้ว ก็น่าจะเริ่มตั้งแต่ตอนช่วงที่ผมเริ่มหัดแต่งก็น่าจะได้ และสถานที่ที่ผมมัก

ะว่าการได้นั่งมองดูคนเดินผ่านไปมาด้วยสายตาของตัวเองมันทำให้ผมมองเห็นถึงเรื่องราวต่างๆ ที่แตกต่างกันออกไป ร้อยคนก็ร้อยเรื่องร

มสามารถถ่ายทอดมันออกมาเป็นบทเพลงได้ และนี่ก็

นพี่โซ่หร

ลใจสำหรับผม แต่มันก็เป็นที่ที่เสี่ยงสำหรับผมเช่นเดีย

ขาหน้าเหมือนพี

ใบหน้าของตัวเองไว้ทันทีพร้อมกับดึงฮูดขึ้นมาคลุมทับอีกครั้

เรารีบเข้าไปขอลาย

แต่..มันจะง่ายกว่านี้ถ้าคนพวกนั้นไม่เดินตามหลังผมมา จากหนึ่งคนกลายเป็นสองคน จากสองคนเริ่มมีกลายเป็นกลุ่มก

้มันได้

ี่จะรีบเร่งฝีเท้าให้เร็วขึ้นกว่าเด

ล

ินชนใครบางคนเข้าอย่างจัง แต่มันไม่ใช่แค่การเดินชนธรรมดาน่ะสิ เพราะตอนนี้เจ้า

ที่อย่างน้อยแกก

ชคร้า

เป็นไ

ผมมาอยู่หรือเปล่า ซึ่งตอนนี้คนพวกนั้นกำลังมองหาผมกันให้วุ่นอยู่ ดูเหมือนว่าคนพวกนั้นจะคาดสายต

เป็น

พร้อมกับโบกมือปฏิเ

hi

ีบหลบหนีจากกลุ่มแฟนคลับอยู่ก็เถอะ แต่ผมก็ไม่ใช่คนที่ใจจืดใจดำพอที่จะทิ้งให้ผู้หญิงคนนี้ตกอยู่ในสภาพนี้คนเดียวหรอกน

พี่โซ่อย

กับ

ผมเลยตัดสินใจเอื้อมมือไปดึงแขนขอ