ทำไม โอ๊ย! ยาย

กับว่าก้านมะยมในจุดที่ยอดพริ้วไหวจะสะบัดไปกระทบผิวเนื้ออ่อนบอบบางมากขึ้น ส่งผลให้ดอกอ้อยิ่งร้องโอดโอยไม่หย

ฮือ... ยายตีหนูทำไม.

กชาวบ้านเขาอีก อีดอกอ้อ! อีเวร! อยากจะเป็นนางงาม หนอย... อีเด็กไม่รักดี อยากจะเป็นนางงาม ก็ไม่พ้นต้องไปเป็นกะหรี่เหมือนแม่มึงไง ไปแล่ไปแรดแล้วก็ท้องไม่มีพ่อก

เยาะและพูดแซวเรื่องที่ดอกอ้อไปบอกกับคณะลิเกว่าโตขึ้นจะเป็นนางงาม นั่นคือแผลเป็นที่ถูกสะกิดให้เจ็บอีกครั้ง เพราะแม่ข

ึ่งแกไม่รู้หรอกว่าจริงหรือเปล่า รู้แต่ว่าครั้งหลังสุดที่มันกลับมาบ้านนั้นมันใส่ท

ส่งเงินมาปลูกบ้านใหม่ให้แก ความดีใจทำให้แกไปคุยทับกับชาวบ้านไว้เยอะว่าลูกสาวได้ดีมีผัวฝรั่ง แ

ทำให้แกยิ่งแค้น เจ็บใจที่เชื้อแม่มันเยอะน่ะไม่เท่าไหร่ แต่เจ็บใจที่ถูกชาวบ้านหัวเราะ

ยไปเลย ตายมันตั้งแต่ตอนนี้นี่แหละ กูจะไม่ยอมให้มึงไปเป็นกะห

! หนูไม่เป็นแล้ว หนูไม่เป็นแล้ว โอ๊ย! ยายอย่าตี อย่าตี

พียงแต่ต้องเก็บมันไว้ให้ลึกที่สุดเท่านั้น เมื่อทุกครั้งที่ลับสายตาของยาย ความฝันของดอกอ้อก็โลดแล่นเสมอ เช่นใน

ี่มีผมดำขลับแต่ยุ่งเหยิงเพราะแรงลมจนปลิวไสว สองมือประสานกันไว้ด้

้อย พร้อมส่งรอยยิ้มหวานออกไปให้กับทุ่งหญ้าสองฝั่งข้างทาง ดอกอ้

นบึ้งที่อัดแน่นในหัวใจไม่ต่างจากภูเขาไฟที่รอวันปะท

มมืดของตัวบ้านผุดลุกผุดนั่งไม่ติดพื้น ใบหน้างดงามตามวัยชะเง้อมองไปที่นอกหน้าต่างบ้านบ่อยครั้ง เ

ร๊ก

บล้มตัวลงนอนในทันที ดวงตากลมโตสุกสกาวดุจดวงดาวบนฟากฟ้าหลับปี๋ เพราะทั้งจั