ั้งเพ้อหาของสาวๆ ถึงเจ้านายหนุ่มหยุดลงเมื่อ

้าห้อง ก่อนจะหมุนตัวกลับเพราะไม่อยากมอง

ดาราสาวสั่ง ผ่องรำไพอึ้งไปแต่ก็

ปิดประตูเสียงนินทาเธอดังให้ได้ยิน ผ่องรำไพเ

ำลังสั่งอาหารเหลือบเห็นหญิงสาวในชุดนักศึกษาคล้ายน้องสาวก็วิ่งออกมาดู

อนนี้อ

ุ่งอะไรกับฉัน ฉันจะเ

งนั้นพี่

์ฟก็รีบกินทั้งๆ ที่ตั้งแต่เมื่อวานเธอทานอะไรไม่ลงเลย เมื่อคืนก

ายเรียก หญิงสาวไม่อยากเข้าไปเพราะรู้เขาอยู่ลำพัง จ

ืนไกลขนาดนั้น” เวทิศถาม ส่งสายตา

มื่อปลายปีก่อนที่ถ

รองเท้าสูง ทำให้การทำงานตอนนี้ช่างลำบาก แอบหันไปมองเจ้านายเห็นเขาเดินไปคุยมือถือก็เดินไปลากเก้าอี้แถวนั้นมาหนึ่งตัว ถอดรองเท้าขึ้นไปเอาแฟ้ม ได้มาในมือก็ถอนหายใจโล่งอ

ับคุณพ่อหรือ อย่าบอกว่ากลับจา

หน้า “ฉันเป

ู่โรงพยาบาลแต่ท

ียงเข้มคาดคั้น ข้อม

นมาทำงานสาย พบ

เลย น่าจะจับมัดไว้ที่ห้องฉันสักสอ

ิศเซ็นเช็คให้ครึ่งแสนก่อนจะกลับ หญิงสาวกลืนความหยิ่งทะนงรับมันไว้ เพร

นแค่คุยกันเรื่องงานจริง

้วงๆ ได้มาอีกเท่าไหร่” เวทิศพูดเหยียดหยามอยากดูสีหน้าแม่เลขาจอ

ฉันขอท่านเบิกล่วงหน้าเพราะพ่อ…ฉันป่วย

หน้า แต่ว่าบทละครแบบนี้ฉันเหมือนเค

่คุณ แต่ตอนนี้ปล่

นพอใจเธอ มันน่าสมเพชกว่าเดิมนัก อย่าหวังฉันจะเห็นใจ ฉ

วผ่อนคืนท่านนะ” เธอน้ำตาคลอเ

ี้ แลกมากับการได้พึ่งพาเขามันน่าสมเพ

าไปด้วย” ร่างใหญ่ไม่รับฟังอะไรทั้งนั้น ได้รูปจากลูก

านอยากได้อะไร เขาไม่อยากขัดใจ

” หญิงสาวทิ้งแฟ้มดิ้นรน

างใหญ่รัดเอวคอด เธอแตะเท้าในอากาศพยายามให้หลุดพ้นร่างใหญ่แต่เรี่ยวแรง

อีกแล้ว หญิงสาวดิ้นรนจน

คนอื่นเป็นโรคจิตมามากมายโ

ำไพขม

้นฉันจะส่งเธอไปอยู่สาขาต่างจังหวัดของบริษัทในเครือฉัน แต่อย่าห่วงเธอยังหนีฉันไม่พ้นหรอก ฉ

งตนเองอย่างสมเพชเวทนา ใบหน้าหล่อเหลาก้มหน้าซุกอกอิ่มตักตวงสิ่งที่เขาต้องการอย่างนุ่มนวลเพื่อให้เธอเลิกดิ้นรน แต่ผ่องรำไพกัดริมฝีปากไม่อยากให้เขารู้ว่าเธอกำลังจะแ

่าจะไม่ทำอย่างนี้ อย่

นุ่มจับสองขาวางบนพนักเก้าอี้ กลางกายสาวกลีบอูมสีสวยปรากฏต่อสายตาจนชายหนุ่มอด