มาก จนเหงื่อฉันไหลท่วมตัวอยู่แล้ว ฉันเลยยกมือขึ้นมาปาดเหงื่อที่ผุดขึ้นตามกรอบใบหน้าของตัวเองออกอย่างลวกๆ ก่อนที่จะเดินเข้าไปในร้านเบเกอรี่แ

าแล้ว

เป็นเจ้าของร้างเบเกอรี่แห่ง

ี้ร้อนจัง

ให้บรรยากาศภายในร้านไม่ร้อนอบอ้าวเหมือนกับข้างนอก แบบว่าฉันเป็นคนขี้

โลกเปลี่ยนอา

่งนี้เอ่ยขึ้นตามภาษาคนอายุเข้าเลขสี่ และมันก็ทำ

ี่ยนเสื้อ

ป็นพิเศษ ที่นี่ไม่ใช้ร้านขายเบเกอรี่ธรรมดาๆ ทั่วไป แต่เป็นร้านที่ขายพวกกาแฟเครื่องดื่มอะไรพวกนี้ด้วย อ่อ และพนักงานที่นี่ก็มีอยู่แค่สี่คนรวมท

คนหนึ่งที่ต้องทำงานพิเศษหาเลี้ยงตัวเอง ฉันไม่ได้ทำงานแค่ที่นี่แค่ที่เดียวหรอก ฉันมีงานหลักๆ อยู่อีกอย่างคือเป็นพริตตี้ที่โชว์รูมชื่อดังแห่งหนึ่ง รายได้ดีพอสมควร

ม เสร

อ่อ แชมป์เป็นรุ่นน้องฉันที่มหาลัยนะแต่อยู่คนละคณะ อยู่ปีหนึ่งและมันก็เป็นเด็กผู้ชายที่ห

็จแล

นกัน และพนักงานที่นี่ก็ไม่ได้เข้มงวดเรื่องกฎเกณฑ์อะไร เวลาว่างของพวกฉันเลยสามารถเล่นโทรศัพท์ได้ และฉันก็เป็นคนหนึ่งที่ชอบเล่นโทรศัพท์ในเว

เป็นรูปที่ฉันยกโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายเมื่อกี้นี้แหละ เป็นรูปที่ถ่ายในร้านแต่ถ่ายออกไปนอกร้านเพื่อถ่าย

Liked your p

ูปของฉันคนแรกอยู่ตลอด ฉันไม่รู้ว่าคนคนนี้เป็นใครเพราะฉันไม่กล้าที่จะกดติดตามเขา เพราะรู้สึกว่าคนคนนี้น่ากลัวแปลกๆ จนฉันรู้

ว่าเขาคนนี้เป็นใครกันแน่ แค่ยอดคนที่ติดตามเขาอยู่ทำเอาฉันตกใจมากพอสมควร มันเยอะมากจนฉั

ิ๊

ลยเงยหน้าขึ้นมาจากโทรศัพท์ แล้วเก็บโทรศัพท์ของตัวเองไว้ใน

งรับค่ะ ร

จหลังจากที่ฉันเห็นใบหน้าของลูกค้าที่กำลังยืนอยู่ต่อหน้าฉัน เขาเป็นลูกค้าประจำของที่นี่นะ เขาชอบมาทุกเย็นวันศ

คนที่มีรอยสักด้วยฉันเลยแอนตี้และพยายามอยู่ห่างคนประเภทนี้นิดหน่อย แต่พวกพี่หน่อยกับพี่ตาลนี่กรี๊ดกร๊าดเขาใหญ่เลยละ เขามาที่นี่ทีไรสองคนนั้

กับบร

บก่อนที่จะเงยหน้าขึ้

กครู่

อ

ี่จะหันไปหลังเดินไปนั่ง

ลาเต้ที

ียบก่อนที่จะก้มลงไปหยิบบราว

ี่เอาไปเ

เลยยื่นจานที่บรรจุบราว

ะ ลมไม่แย่งหน

ต่ระหว่างที่ทำงานอยู่นั้นจู่ๆ ฉันก็รู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องฉันอยู่พอฉ

้เสร็

งสัยฉันคงต้องเอาไปเสิร์ฟเองแล้วละ ไม่ค่อยอยากจะไปเลยแฮะ แต่นี่มันเป็นหน้าที่ยังไงฉันก็ต้องทำมัน

ไปเสิร

ร้อมกับเลิกคิ้วมอ

ครว่างนี่ เ

ดเดินอ้อมไปฝั่งที่ผ

้ได้แ

กับสายตาที่ดูดุดันนั่นเข้าอย่างจัง สายตาของเขาดูดุมากจนฉันรู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที

งเดิมด้วยหัวใจที่เต้นผิดจังหวะ ฉันรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ฉ

๊ รีบเดิน

าถึงพร้อมกับเอื้อมมือขึ้นมาจับไหล่ของ

ปล

้มันเป็นกับฉันแค่คนเดียว ฉันไม่อยากทำให้คนอื่นพลอยไม่ชอบเขาไปด้วย ยังไงเขาก็ยังคงเป็นลูกค้าอยู่ ฉันเลยเลิกสนใจแ

าต่

ันอยู่ด้วยความขยันขันแข็ง เพราะถ้าขืนชักช้าพวกฉัน

านเสร็จแล้วไป

เอ่ยปากข

้ เจ๊ต้องแวะกล

บทำสีหน้าขอโท

เจ๊ ไว้วัน

ยววันหลังเจ

กับยิ้มออกม

ล้วนะ ห

งรัก เจ๊

หน่อยเพราะต้องเดินทางแวะไปบ้านแม่ของฉันก่อนแล้วค่อยกลับหอ ส่วนพาหนะที่ฉันใช่เดินทางก็คงเป็นรถเมย์เ

ัยลม นึกว่าแ

ฉันเรียกว่าแม่เอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วย

่าจะมาก

หน้าแม่บังเกิดเกล้าของตัวเองที่กำลังนั่งอยู่

้วเสียอีกว่าฉันย

ับสถานการณ์แบบนี้ เหนื่อยที่ต้องทนฟังคำพูดที่แสนร้ายกาจจากแม่ของตัวเอง หึ ชีวิตของฉั

ันเห็นพ่อกับแม่ฉันทะเลาะกันทุกวัน ส่วนมากแม่ฉันจะเป็นฝ่ายเริ่มก่อน เธอหาเรื่องทะเลาะก

งชายฉันไปเลี้ยง และแม่ก็พาฉันออกจากบ้านหลังนั้นมาและเลี้ยงฉันอย่างที่เห็นนี่แหละ และต่อมาไม่นานแม่ของฉันก็มีสามีใหม่ แล้วต่อมาชีวิตข

หนักขึ้นเรื่อยๆ จนมีวันหนึ่งที่แม่ฉันไม่อยู่บ้านแล้วจู่ๆ พ่อเลี้ยงฉันก็บุกเข้าห้องฉันมาแล้วเขาก็ทำท่าเหมือนจะข่มขืน

ำซ้ำฉันยังต้องคอยส่งเงินมาให้แม่ฉันใช้จ่ายด้วยนี่สิ ฉันเลยต้องทำงานหนักอย่างที่เห็นนั

ี่

ทีที่แม่ของฉันเห็นสิ่งที่อยู่ในมือฉันเธอก็รีบคว้าไปทันทีพร้อมกับยิ้มออกมาด้วยความพอ

ม่รักเพราะแม่ของฉันรักพ่อเลี้ยงมากกว่าฉันไง ฉันไม่รู้ว่าแม่ฉันไปรักไอ้แมงดานั่นได้ยังไง วันๆ เอาแต่ขี้เกียจ งานการก็ไม

วมาสินะ ถึงได้เ

ดก็แล้วกันค่ะ ล

ที่ฉันทำอยู่มันไม่ได้เป็นอย่างที่แม่ฉันพูดเลย งานพริตตี้ที่ฉันทำอยู่เป็

เหรอ ไม่ค้า

งมาที่ฉันนี่สิมันทำให้ฉันรู้สึกขยะแขยงสิ้นดี ฉันรู้ว่าในหัวมันกำ

ลมกลัวเชื้อแมง

ลี้ยงแมงดาก็ทำสีหน

กกล้าดียังไ

ี้ก็บุญเท่าไหร่

ทอที่ดังตามหลังฉันมาเลยสักนิด ถามว่าฉันรู้สึกเสียใจไหมที่แม่ตัวเ

ะๆ

นท้องฟ้าถึงได้ร้องไห้ออกมาแทนฉันแบบนี้ ฉันแหงนหน้ามองท้องฟ้าที่มืด

รู้สึกว่าตอนนี้สายฝนกำลังรับฟังความรู้สึกของฉันอยู่ ฉันปล่อยให้น้ำฝนชโลมไปทั่วร่างกาย

ฮ

่อยให้สายฝนตกกระทบหน้าของตัวเองไปทั้งอย่างนั้น หลายคนอาจจะคิดว่าฉันมายืนบ้าอะ

ร

้าของฉันก็หยุดลง ฉันเลยลืมตาขึ้นมองท้องฟ้า แต่ม

ใ

ลังถือร่มอยู่ แต่ทันทีที่เห็นใบหน้านั่นฉันก็เบิกตา

ใ

งหน้าเขาด้วยสายตาอึ้งๆ ทำอะไรไม่ถูก เพราะรู้สึ

ป็นไรค่ะ

่มใส่มือที่เต็มไปด้วย

าปฏิ

ส่มือฉันอีกครั้ง ฉันเลยรับมาแต่โดยดีเพราะสา

บคุ

อ

ที่ยังคงยืนงงอยู่ตรงนี้ที่เดิม ผู้ชายคนนี้เขาทำแบบนี้ไปทำ