ทำให้หล่อนก้าวพอที่จะก้าวไปหยุดที

เกตไปเลยว่า ตอนนี้วิศนุชามองหล่อนด้วย

้ใครเรียกชื

ทำให้หล่อนได้สติสัมป

ือนหายไปจากใบหน

มเพชใดๆ ออกไปนอก นอกจากทำเหมือนคนไม

โทษ

ญนั่

น้าโต๊ะทำงานไม้ โดยมีสายตามืดลึกไร้

ำลังถูกแล่ออกเป็นชิ้

็บ

บ.

สนทร

ดิฉันพร้อมสัมภ

คือเสียงหัวเราะเยาะหยัน ก่อนที่เขาจะ

สัมภาษณ์งาน กลับ

่อนช้อนตาขึ้นมองสบตากับเขา แต่ก็ได้พ

ง เจ็บปวดจนแทบจะกระอักออกมาเป็นลิ่มเล

ไปได

บคุ

ทบทรงตัวไม่ไหว แต่ก็ต้องกัดฟันพาตัวเองอ

าะถ้าเป็นหล่อน... ก็คงเลือกที่จะไม่อ

พริบไล่เร็วๆ เมื่อพนักงาน

ษณ์แป๊บเดี

อบเท่านั้น ก่อนจะก

ักงานเข้ามาหา

ีเข้าทำงาน เรียกมาเริ่

์ไม่ผ่านเหรอ

ผ่าน

ค

งตัวเองแล้ว วิศนุชาก็เอนหลังพิง

เจออีกทำไม

บปวด กรามแกร่งถูกขบก

า หัวใจเปียกโชนไปด้วยหยาดเลือดที่ถ

นนี้หล่อนรู้แล้วว่าเขาอยู่ไม่ไกล ได้เผชิญหน้ากับความเย

บ้างปลา ได

่หล่อนเปิดประตูเข้ามาในบ้านหลังเล็

่หยาดน้ำตา และฝืนย

เปล่า” หล่อนพยายามตอบเสียงร่าเริง “แต่แม่ไม

กำลังใจใ

ุณค่ะ

จทำเสียงร่าเริ

มีอะไรกินเอ่ย

ก็แกงส้มผักรวม ของโปรดของปลานั

้รีบออกมากินข้าว หิวมาก” หล่อนลากเสียงยาว เพราะร

ไปเ

ำลังจะหมุนตัวเดินไปห้องพ

กับปรางกลับม

พิเศษ ส่วนปรางไปทำร

แป้งไปอาบ

อ

ี่เปื้อนอยู่บนใบหน้าก็ค่อยๆ จางหายไป

ของวิศนุชาออกไปจากหัวสมอง แต่ก็ทำไม่ได้

กพี่บีมได้เลยค่ะ แม้พี่บีม