ยขาด แล้วอั้วขอให้ลูกแก้วช่วยมาเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้าแทนนั

ใช่อย่างนั้

็นลูกแก้วทำท่าอึกอัก ทำราวกับว่

แต่ก็ไม่มีทางเลือกอื่

นี่ลื้อไม่ได้หล

องทำท่าทางดีใจแบบนี้ด้วยกับแค่หล่อ

งจ้ะ

อาดเอี่ยมๆ เลยนะ ขี้คงขี้ไคลก็ถูๆ ให้หมด อ

ไม่ต้องหร

อยาวจนขัดขี้ไคล

.. แค่มาเสิร์ฟอาหารเอง ทำไมแก้วจ

็นคนใหญ่คนโต เจ้ไม่อยากจะให้อายเขาน่ะ แม้จะแค่เสิร

แต่ขี้เกียจที่จะโต้แย้ง เพ

ั่งนังบัวให้

้ะเจ้ เดี๋ยวแก้วใ

นก็ตามนี้นะ แล้วทุ่มครึ่งเจอกัน อ้อ... เดี๋ยวอั๊

้ะ

น้ำได้แล้ว เดี๋

เดินออกมาจากห้องทำงานของเจ้นุช สมองยังคงม

้องพัก เปิดประตูเข้าไปก

หล้า

เลิกงานนานแล้วนะ” มิ่งห

้ร่างของมิ่งหล้า สีหน้าเต็มไปด้ว

เปล่า หน้าตาด

ก่อนจะพูดออกไป “ฉันกลับมาช

้ว” มิ่งหล้าถามอย่างเป็นห่วง

“เจ้ไม่ได้เรียกฉันไปตำหนิอะไรหร

ก็อะไ

ปช่วยเสิร์ฟอาหาร

้วยความตื่นตกใจ “เฮ้ย ไม

่าพี่ฝนลาไปตั้งแต่ตอนบ่าย

ยด้วย อย่าไปนะน้องแก้ว เพราะถึงแม้น้องแก้วจะทาหน้าดำแบบนี้ แต่ถ้าเกิ

ยังไงพี่หล้า รับ

าเต็มไปด้วยความแ

สอะไรน้องแก้ว แต่วันนี้กลับเรียกไปหา แถมยัง

่มีอะไรหรอกพี่หล้า เพราะทุกคนที่นี่รู้ว่าฉันอัปลัก

นห่วง “นั่นมันก็จริง แต่ไม่รู้ทำไม

และพูดขึ้นอย่างซาบซึ้งในความห่วงใยที่มีให้ “ฉันรักพี่หล้าเหมือนพี่สาวแท้ๆ

กว่าทุกครั้ง ขณะยกมืออีกข

งจะบอกน้องแ

่หล้า” ร้อยแก้วเอีย

วิบูลย์ได้ไหม ที่พี่เคยเล่าให้ฟ

ออกมา “อ๋อ... เสี่ยอ้วนๆ ที่พี่หล้าบอก

ช่

ไมเหรอค

ยมีแต่ความทุกข์ตอนนี้เปล่งประกา

พรุ่งนี้จะมาซื้อต

กตากว้างอย่างตื่นเต้นดีใจเป็นที่

ิงจ

ล้า... ยินดีด้วยนะคะ พี่ห

แก้วด้วยความรักความเมตตา ก่อนจะ

เสี่ยซื้อ

วนะคะ พี่หล้าพาตัวเองออกไป

อก เราจะไ

ยเงินค่าตัวให้แก้วด้วย แค่ลำพังพ

รับปากกับพี่แล้วจ้ะว่าจะซื้อแก้วไปด

ล่อนโผเข้ากอดมิ่งหล้า พลา

าพของเรากำลังจะเดินทางมาถึงแล้ว

บคุณพี่หล้ามากจ้ะ

ลพี่ เป็นการข

้วจะดูแลพี่หล้าให้ดี

แก้มนวลของร้อยแก้วเบาๆ มองสี

ของพี่ก็ไม่ต้องทา

วใจเต็มไปด้วยความสุขเมื่อรู้ว่ากำลังจะ