กไปไหน

องเจนสุดา อนันต์ทรัพย์ ชะงักเท้า เมื่อเสีย

ไปหาน้องเ

แรงๆ สีหน้าเต็มไ

มาคุยกับ

เดินไปทรุดนั่งบนโซฟาตรงกันข

รจะคุยกับผ

นังเดือนกันยาอะไรนั่น ทำไมแกไม่ฟังฉัน ห

เขาไม่ถึงขั้นหล่อเหลา แต่ก็จัดว่า

้ว่าผมชอบ

สะใภ้ หนูพราวนู่นที่เหมาะสมคู่ควรกับทา

พี่แม็กไปแล

ูกชายทำให้เจ

ตไปแล้ว แกจะไปพ

พี่แม็กก็ต้

้ ในเมื่อพ่อมันก็ตายไปแล้ว ทรัพย์สมบัติทุ

ไม่เจอนะครับ บางทีพ่ออาจจะยก

่มีท

เค้นเสี

บบที่ผมพูดล่ะครับ

ยิ้มเล

่ะ ว่าแต่แกเถอะ เมื่อไหร่จ

เดือนอีกแล้ว ผมไม่พ

จัก.

นีออกไปชะงัก ถอนห

จะรีบเขี่ยทิ้งให้เร็

นยืน เดินไปหยุ

วขนาดไหน และแม่ของมันก็ฉลาดเป็นกรด ถ้าไม่

ยอมจัดงานแต่ง เพื่อที่จะให

าจั

ินดีแต่งงาน ถ้ามันเป็นทางเ

มยิ้มเจ

บื่อน้องเดือน ผมก

หายใจด้วยคว

นังประกายดาวพี่สาวมันสวยกว่าอีก ทำไมแกจะต้องไปลุ่มหลงมันด้

้สวยฉูดฉาด แต่เธอยิ่งมองยิ่งสวยครับ เพราะอย่างนี้ไงผมถึงได้อยากเป็นเจ้าของเธ

ีบๆ ไปฟันนังเดือนมันซะ

ทราบค

แต่เจนสุดากลับยังถอนหายใจไม่หย

ัยคุณหญิงได้คนจนเป็

มีหัวนอนปลายเท้ามาเป็นลูกสะใภ้หรอก ถึงแม้

เพื่อนมาก่อน ก่อนที่เจนสุดาจะเขยิบฐานะขึ้นมาเ

จักจะลุ่มหลงเด็ก

านหรอกนังพุด พอสมใจแล้วม

ณผู้ชายเคยลุ่มหลงค

ๆ เลยไป เดี๋ยวเขวี

้วค่ะ

ลานออกไปด้ว

สายตาดุดัน ความหงุดห

ุณเคยรักฉั

รัวที่มีมาโนชอยู่ในนั้น ความคั่งแค้นระ

กให้กับโดโรธีย์เพื่อนรักของหล่อน หล่อนต้องหน้าชื่นอกตรม มองดูทั้งคู่มอบความ

ยู่กับความทุกข์ทรมาน หล่อนหลบหน้าหลบตาสองคนนี้ไปหลายปีจนกระทั่งแม็กซิ

ันเกือบปีโดโรธีย์ก็จับได้ มาโนชพยายามจะเลิกกับหล่อน แต่หล่อนขู่ว่

าดความสุขของตนเองใส่อดีตเพื่อนที่เคยรักจนอีกฝ่ายตั้งรับไม่ไหว สุดท้ายโดโรธีย์ก็รถคว่ำตายไปในที่

มีวันได้สมบัติของ

ิดาและมารดา แม็กซิมัสก็ขอให้

ี่นี่ทำไ

ะเล็กๆ ที่เครื่องเล่นเก่าและเสื่อมโทรมแทบผุพัง ต้นไม้ป

ฉันชอบมานั่

ัวโต ผิวสีแทน ที่นั่งบนช

ังที่ถูกแม่เลี้ยงใจ

ยยิ้มน้อยๆ พร้

งนึกถึงนาง

างฟ

นางฟ้า

ล่า ว่าแต่นางฟ้าอะไรจะม

าที่ฉัน

ิ่งไม่เข้าใจ แต่ก็ไ

ำลึกความหลังถึงนางฟ้าของนายสัก

ิบนาทีเท่าน

ดพยักหน้

ตามนั้น

าโดไปจนลับตา ก่อนจะระ

บบของหนุ่มอิตาเลียน และเพราะทั้งหล่อทั้งรวยสุดเพอร์เฟกต์แบบนี้ไง ถึงมีผู้หญิงม

ไป ชายหนุ่มก็อดนั่งเหม่อลอย

ั่งที่นี่ และก็ได้เจอกับนางฟ้าตัวน้อย ผู้เป็นเจ้าของรอยยิ้มสดใ

กันอีกครั้งนะ แม่นางฟ้

ี่ไปแล้วสิน

อบๆ สวนสาธารณะตรงหน้าอีกครั้ง ก่อนจะตัดสินใจม

่อน เจอนาง

โดแซวเพ

่ตอบ ก้าวขึ้

ลับขึ้นสวรร

เป็นจังหวะเดียวกับที่เดือนกันยาหอบไม้กวาด และกรรไกรตัดกิ่งไม้เดิน

๋ยวฉันจะพาไปเจอนางฟ้าตัวเ

ยิ้มน้อยๆ แต่

ชู้ไม่เปลี่

นไปทำไมล่ะ ว่าแต่นายเถอะ

หลับตาอยู่ลื

ม่ใช่

้ยงกับน้องเลี้ยงของนายยังไม่รู

า “แต่อีกไม่นานพวกเขาจ

ปล่า” ลีโอนาโดอดถามหย

งใจดำ ฉันติดคุกเลยไม่มีโอกาสแม้แ

รืออย่างไม่อาจควบคุมได้ นั

ุดาก็ต้องช

ำอะไรหร

องเสียใจ แบบ

ะช่วย

ดการเองได้ ไม่รบกวน

โดหัวเ

อนรักอย่างนายได้เสมอ ไม่เหมือนเจ้าเคียร์สห

นอยู่ไกล นายอย

ก้ตัวแท

ย ก่อนจะเหยียบคันเร่งมากขึ้

พาฉันไปสวรรค

อง นายจะได้กินของดีๆ ต้อนรับก

งอีกครั้ง ปล่อยให้ลีโอนาโดพาเขา