จะหยุด นรินดาครวญครางแทบขาดใจอยู่บนเตียงกว้าง ใน

็มร่องจนท่วมท้น เสียงคำรามมาพร้อ

งเสร็จสมทั้งเจ็บแปลบผสม

ลามไปถึงใบหู เธอพลิกกายไปนอนอีกด้านด้วยค

คำปลอบโยนและคำรัก แ

ไปแล้วในขณะที่กอดรัดเ

้เขาแล้วเหรอนี่ มันเร็วมากจนไม่ทันตั้งตัว แล้วพรุ่งนี้เธอ

บตรงร่องรัก พอพลิกกายมาอีกด้านก็ไม่เห็นพยัคฆ์ มีแ

่วงเช้าจะได้เจอกับประโยคหวานๆ อรุณสวัสดิ์จากเขา แล้วเขา

เหยิง รู้สึกเจ็บแปลบไปหมดทั้งหว่างขา พอเดินออก

้างหน้าแปรงฟันสิ

ือนกับเมื่อค่ำคืนที่ผ่านมาเขากับ

ียงแค่ความเฉยชาเหมือนเก่าก่อน เหมือนเธอไม่ได้เลื่อนระ

สิ่งเดียวที่เธอสัมผัสได้คือเขายังใส่ใจเ

นน้ำเต้าหู้ทรงเครื่อง ข้าวต้มปลา แล้วก็ปาท่องโก๋กับซาลาเปา เห

รเก็บล้างด้วยตัวเองแ

นตนาการไปว่าเขาคงจะขับรถไปส่งเธอที่ทำงาน หรือจุมพ

อาบน้ำอาบท่าด้วยจิตใจเลื่อนลอย เธอหยิบยาแก้ปว

เธอหันไปมองบ้านของพยัคฆ์ ไม่เห็นเขาในบ้านคงออกไปทำธุ

ราะมัวแต่คิดเรื่องตัวเอง

จลอยทั้งวัน ทำงานผิดๆ

โทษ

ยแล้วดึงสติของตัวเองกล

ลยพักกลางวันไปแล้วเธอก็ตั้งใ

ใจเลื่อนลอย ปกติพอถึงบ้านเธอจะรีบไ

้า แล้วทำอาหารกินง่ายๆ ที่บ้า

ัคฆ์มาหาก็เลยรีบไปเปิดประตู เธอยิ้มค้างเมื่

หาใ

เธอนั

ฉันทำ

ู้จักผู้ชายสองคนที่ยื

งินกู้ ถ้าไม่มีเงินไปคืน เสี

นหนี

งตกใจ แต่พอดูสัญญาเง

แล้ว แต่เธอยังนั่งหมดเ

ี นรินดากัดปากตัวเอง หรือเ

่กล้า เธอกลัวพยัคฆ์ดูถูกคิดว่าเธออยากจะเกาะเขา เคยได้ยินเขาพูดนานแล้วว่าถ้าผู้หญิงคิดจะมาเกาะ เ

ามารดา และไม่รู้ว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ในตอน

ินไปบ้านของพยัคฆ์อย่างเลื่อนลอย เวลานี้

เมื่อได้สบตากับเขา เธอยืนอ้ำๆ อึ้งๆ อย

ีอ

ัยก่อนเธอคงไม่รู้สึกอะไร แต่ตอนนี้มันรู้สึกว่าปวดหนึบไปหมดท

กินข้าวห

ย

ี้ที่กำลังทำอยู่ เธอกลืนน้ำลายลงค

าหาร ผัดผักบุ้ง ทอ

ุ๊

ตรียมจะจัดโต๊ะอาหาร อ้อมแขนแกร

ก่อนสิคะ จะได้มา

่ค่อยห

งไปยังซอกคอขาวผ่อง มือหนาเลื่อน

็กน้อยเมื่อเขาตวัดกระโปรงยาวก

ือจะทำ

่งเบาๆ ที่ปากถ้ำสวาท เธอสะท้านอย่างรุนแรง รู้สึกได้ว่าร่างกายยังเจ็บแปลบจากค่ำคืนที่ผ่านมา แต่ดูเหมือน

เธอเอาไว้แน่นก่อนจะเริ

.. ลุ

ับขอบอ่างแน่น ในขณะที่มือหนาของเข

หลเยิ้มไปตามร่องสวาท หญิงสาวพาสะโพกหนีหลายครั้งเพราะความร้อนแร

อ พอก่อนค่ะ

ทวีคูณ เธออ้าปากค้างครางสุดเสียง จำต้องส่ายก้นรับอย่างหลีกเลี่ยงไม่ไ

งเสือ หนูด

กระแทกรุนแรงที่ยิ่งซอยถี่ยิบเข้ามาภาย

บทำเอาเธอน้ำตาซึม ก่อนที่ความ

มปลดปล่อยหมดสิ้น เธอเบี่ยงหลบ