ับต้นไม้เบื้องหน้าด้วยความหงุดหงิด กรามแกร่งข

างเค้านี่นะจะไปต้องการให้นายจามาลมาหึงหวง ไม่มีทางเป็น

งนี้มานานแล้ว รู้มาตลอดว่าผู้หญิงน่าปรารถนาคนนี้เกลียดชังตัวเขามากแค่ไหน ทั้งๆ ที่ทำใจยอมรับมาต

นกันแน่... จาม

่าปรารถนาของอลิซเป็นสิ่งเดียวในโลกที่เขาไม่สามารถต้านทานได้ หล่อนมีเสน่ห์ แม้ว่าจะทำตัวแก่นแก้วแก่แดดแค่ไหนก็ตาม ทั้งๆ ที่พยายามบอกตัวเอ

ะนี่แหละคือความจ

นน่าจะทรมาน แต่เขากลับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย หัวใจต่างหากที่กำลังเจ็บปวดอ

อนทำให้เขากลายเป็น

ต่แรกสบตาเมื่อห้าปีก่อน ตั้งแต่หล่อนยังเป็นเด็กหญิง ตั้งแต่วันนั้นเขาก็รู้ชะตาของตัวเองดีเลยว่าหั

่ซับเล

จามาลยืนตัวแข็งเกร็ง เขายืนนิ่งอยู่ชั่วอึดใจก่อนจะหันมาเผชิญ

่ต้องการ” จามาลก้

ยความขุ่นเคืองและเ

่อยเลย เลือดไหลแบบ

อย่างที่หล่อนต้องการจริงๆ แต่เขาไม่ยักกะหันกลับมาหา

ล่อนไม่หยุดยั้ง ถึงแม้จะมีความเดือดดาลเกรี

มันไกลห

ิซข่มความเจ็บปวดเอาไว้ในอกอย่างสุดความสามารถ หล่อนอุตส่

่อยากให้นายตายใ

คนที่คุณควรจะห่วงใยให้มากๆ ก็คือแมทธิว ไม่ใช

กครั้งเมื่อเห็นพ

รักพี่แมทธิว และ

ียอีก มันทั้งบาด ทั้งแทง ทั้งเฉือนหัวใจของคู่สนทนาจนยับเย

็หลีกไ

ยนะ อลิซคิดอย่างสับสน ขณะหรี่ตามองเลือดซึมที่ไหลอยู่บนหลังมือของคนตัวโตด

ให้ฉันพันแผลให้เสียก่อน เ

่ขึ้นมาซับเลือด แต่เจ้าของหนุ่มเบี่

ย่ามาวุ่นวายกั

้ด้วย เขาจะเป็นจะตายก็ช่างเขาสิ ทำไมจะต้องรู้สึกห่วงใยแน่นอกด้วย ก็แค่มือเขาเ

’ โอ้... มันช่างเป็นเหต

ไม่มีสิทธิ์... เอามือมา

อใหญ่มาไว้ในมือของตัวเอง และในที่สุดหล่อน

ๆ ที่ต่อยต้นไม้ราวกับมั

ยบๆ หัวใจหนุ่มสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง นี่ถ้าอลิซไม่ประกาศปาวๆ ว่าเกลียด

เป็นไปได

่สาวน้อยที่เขาเฝ้ามองอยู่เงยหน้าขึ้นมาสบตา เหมือนโลกทั้ง

ัง... ผมต้อ

่... รอนิดหนึ่งไม่ได้หรือไง เห็นไหมว่าฉันกำลังพยายา

็นใครเลือดออกหรอกนะ แต่สมองในยามนั้นไม่ได้มีความคิดห่วงใยแน่นอกแ

ะเสร็จแล้ว

ารถนาของแม่สาวน้อยตรงหน้ามากเกินกว่าที่เป็นอยู่ แต่กระนั้นกลิ่นกายหอมๆ ของเจ้าหล่อ

้แล้ว

นาย.

นกะทันหันทำให้ผ้าเช็ดหน้าของหล่อนที่กำลังผูกกันอยู่

เนี่ย... ดูสิ

ตัวเองขึ้นมากำเอาไว้ ก่อนจะเงยหน

รงพลังน้อยๆ อย่างไม่แยแสอีกต่างหาก จากนั้นก็ทำท่าจะเดินหนี อลิซน้ำตาซึ

เกินไป

ละทุกส่วนที่สามารถทำได้ ความน้อยใจทำใ

แต่นาย... นายทำกับฉ

ละ ถึงได้พูดออกมาซึ่งมันเป็นคำพูดที่

คุณ... ไว้ให้กับผู

ระแสความชิงชังจำนวนมหาศาลพ

ต้องกา

โต้ตอบก็ไม่ได้ ทำได้แค่เพียงยืนมอง มองร่างสูงใหญ่แสนสง่างามของจามาลไปจนลับตา และต่อจากนั้นนั่นแหละหยาดน้ำตาถึงได้ไหล

ให้สมกับความเลื