มตอนที่

2 ละขอรับ

็นครั้งแรกที่ซุนไห่หลงได้ยิน เขาถึงกับนิ่งอึ้ง แต่ไม่นานหลังจา

อใจ ’…

าพิธีแต่งงานก่อนมานะ นางจะ

อกัน

ยความโกรธ องค์หญิงลี่เหลียนยิ่งยิ้มร่

ชิด ว่าอย่างไรเล่าน้องข้า เหตุผลของเจ้าคืออะไร" รอยยิ้มที่บ่งบอก

จะดูว่านอนสอนง่าย มีสัมมาคารวะ น่ารัก น่าเอ็นดู พิษสงของเขาคือดื้อเงียบ และซ

ี้ แต่พี่สาวอย่างองค์หญิงลี่เหลีย

ีฮูหยิน ข้ายังอย

ำตามใจปรารถนาได้ ” เหมือนอย่างที่นางถูกบังคับให

การทำตามคำสั่งของเสด็จพ่อถือเป็นที่สุด โชคดีที่ท่านให้โอกาส คำสั่งสมรสพระราชทานมีมาตั้งแ

เอง …ถือว่าให้โอกาสนางได้ทำใจ และวางแผ

ทำใจ เพราะเขาเองไม่เลือกที่จะสมรสกับลูกสาวคนที่ 7 ของอัครเสนาบดีฝ่ายซ้าย ดังนั้น …ตำแห

ของนางมีความสามารถแค่ไหน สิ่งที่รู้อีกเรื่องคือ พระมารดาของนางอยู่เบื้องหลังการหนีการแต่งงานนี้แน่นอน จะ

นอำนาจซึ่งกันและกัน กล่าวคือนางต้องได้มากับน้

งเวลาจริงๆที่ข้าต้องรับตำแหน่ง ..ข้าจะไม่บิดพลิ้วเลย ” สิ่งที่เขาเอ่ยไป ใครจะรู้ล่ะว่าอีก 3 ปีข้างหน้าชีวิตเขาจะเ

กมีสหายรู้ใจ…อีกสั

ก่อน ก็ไม่เสีย

ๆกับใบหน้า จินตนาการไม่ออกเลยว่า จะเ

ม่อยากมีส

ม่ได้ เพราะข้าดูแลไม่ไหว ถ้ามอบฐานะแล้วดูแลนางไม่เหมาะส

กนิสัยและความชอบของเจ้า อ้อไม่ใช่สิ ของกันและกัน เดี๋ยวข้าหาสห

้าไม่เลิก ข้าจะไม่อยู่ให้ท่านแกล้

ม่อยากมีสห

านแล้ว ” คนแสนงอ

คนอื่นมา หวังเป็นอย่างยิ่งว่า ท่านจะเข้ากันไ

ารแล้ว ถ้าคนที่จะไปปกครองแคว้นไท่เหยี่ยนในอนาคตไม่ใช่น้

สั่นคลอนเป็นแน่ แล้วอาจไม่ใช่แ

ักษ์เสียงเครียด นางเล่นน้องชายแรงไปหน่อย เ

ไม่ได้ระบุสถานที่ สร้างความตกใจให้กับองครักษ์ถิงห่าวเวินเป็นอย่

้เขาอารมณ์ดีก่อน ” เพราะรู้ว่าสาวใช้คนใหม่ อยู่ไม่ไกลจ

่พี่น้องนั่นสนทนา โดยมารยาท…นางถูกกันไม่ให้เข้าไปฟัง แ

องหลายคน และนางก็เป็น 1 ในนั้น โดยหน้

่พักมาก ด้านบนมีภูเขา ที่นั่นมีต้นไม้ที่ออกดอกสีชมพูแซมขาว นับว่าสวยงาม ล้อมรอบไปด้วยลำธา

บามาก แต่นางก็ได้ยิน เส

จะกระโจนไปตามเสียงนั่น นางยังสังเกตภูมิประเทศสักครู่ เขียนสาส์นลับ ควั

ไม้ทำคันเบ็ดสำหรับตกปลา เอาปลายมีดสั้นคุ้ยหาไส้เดือนที่ดินแ

่ายๆกินเอง ยามที่พักผ่อนรอทำศึก นางมีถ

ย่างมืออาชีพ…เพื่อนำไปเป็นเหยื่อตกปลาต่อไป ทำให้ตัวต่อมาเป็นป

จเป่าขลุ่ยใบไม้ให้นางรู้ว่าเขากำลังงอนอยู่ที่น

วีถีของนางไม่เหมือนสตรีที่เขาเคยรู้จัก แต่เหมือนนักเดินทางมากกว่า

ึมพำ กำลังตัดใจไม่ลงม

บาๆ พร้อมกับคีบปลาตัวแรกที่สุกจนเหลือง ไม่มีเขม่าสีดำเลย ….ใส่

เบ็ดที่ปักทิ้งไว้ข้างลำธาร ทำให้คนแสนงอนที่ซ่อนตัวอยู่ถึงกับใจหาย ทน

งสัตว์สีอ่อนนั่น เขากลับพบดวงตาเจ้าเล่ห์ของนังจิ้งจอกตัวเ

งอยู่ รีบปล่อยแทบจะทันที เพราะถูกจับได้ว่า

กขาวนั้นให้เขา ประหนึ่งชวนดื่ม ไม่ไ

ะหม่าของเขาคลายลง เขาบอกตัวเองว่า เขาเจอคนที่

ยที่ทำอะไรเหมือนกัน สห

่อหน่ายออกมาจิบเช่นกัน โดยสายตาจ

านเคยกินหรอกนะ แต่ก็ทำให้อิ่มท้องได

บอกเมื่อฝ่ายนั่นอ้าปา

หยูจีเขม็ง อย่างจะขอบคุณ แล้วเขาก็คว้าไม้ที่แปลงร่างเป็นตะเกียบของหวังหยูจี …จับมาคีบปลาย่างแสนอร่อยน

มจะเล่า นางก็ไม่เซ้าซี้ที่จะฟัง ยามนี้ แ

อบให้ คนกอดคิดว่า..ยังไม่ถึงเวลาที่จะใคร่ครวญ ส่วนคนถูกกอดคิดว่าก็แค่เหตุ

**

กัน

เจ้ามังกรน้อยเลยได้