ากโรงเรียนแล

อย่างไม่รู้จะทำอะไร กิริยาของหล่อนดูเรื่อยเปื่อยไร้จุดหมาย...สายลม

วในดวงใจเขา...หล่อนเหมือนจันทร์ดวงงาม สุกสกาวบนฟ้า แต่หล่อนส่อง

เทพฯ แต่เขาทนความคิดถึงต่อสกาวไม่เคยได้ เขามักจะพาสกาวมาขลุกอยู่ในบ้านเป็นประจำ...พ่อแม่ของเข

บอด เขามองไม่เห็นค

รพูด เขา

ขาตกใจกับค

ากไปกรุงเทพฯ เ

ได้แล้

จะออ

้วอย่า

่หร

วท้

อกเสี

เขามองสกาวเหมือนหล่อนเป็นตัวประหลาด..

ช็อกแล้ว

ลอกพี

ม่ได้

ัน “กาวพู

่ใช่ไห

กาวมาหา “ใช่ไหม กาว...ลูกขอ

ู่แข่งหลายคน...เจ้าโชคลูกชายกำนันทำท่ากร่างอวดความเป็นเจ้าของสกาวเสมอ ยังจะเจ้าขวัญเจ้าหน

หนุ่มน้อยคนอื่นๆ ทั้งหมู่บ้าน...หรือทั้

.หล่อนไม่สนใจว่าเจ้าขวัญแค่ลูกฝรั่งที่แม่ของมันเป็นเมียเช่าชั่วคราว แม่เจ้า

ใครๆ ก็เดียดฉันท์เจ้

ส้เจ้าขวัญ แต่เ

ักเลง...แต่ตัวเองค

ดซิเคยยอม ‘ลง’ ให

ไประบายอารมณ์โกรธแค้นหนใด เจ้าโ

บ้านตั้งแต่หัวเท่ากำปั้น

าเจ้าโชคยอมให

วเราะแหะๆ เ

ลูกพี่เ

สกาวก็ตอบโพล่งออ

รนะ

าไม่ใช่ลู

าๆ ชัดเจน เขาจับบ่า

าวอย่างไม

้วพี่จะรับผิ

ะบอกพี่เท

วลูก

ว่าเขากำลังจิกมือลงไปในบ่าบอบบาง

บอกนะ...อย่

นห้วง...แววตาของเขาอ

นใช

นบอก

ขวัญ...ไอ้สัตว์หมาน

อดโกรธ

มัน...มัน

กโรงเรียน..

ไม่แต่ง

กับใค

...มันต้องร

ขาไม่รู้

รนะ

ม่รับ...ทั้งที่กาวน

ูดอีกแล้ว แต่เขาทำไม่ได้ ข้างในใจของเขากำลังร้องไห้...สกาวทำให้ลูกผู้ชายอย่

บมันมากกว

..กาว.

้ามเส

บกาวสิ...พี่เทอด...ตบ

ม่

“พี่ทำร้ายก

ญมัน

รนะ

าวบ่อยๆ

ก็โผเข้ามากอดเทอดภูมิเอาไว้ “ตบตีกาวเล

ิบบอกของสกาวบอกความต้องการอันแรงกล้า...เทอดภูมิทำท่าว้าวุ่นใจอย่างนัก เขาจะทำอย่างไรดี เสียงเ

รอกหรือ...ทำไมคิดนานจ

การ สกาวรู้จักรสทางนี้เสียแล้ว และสุดจะห้ามปรามตัวเอง สกาวยังอ่อนเยาว

นี้ สกาวกำลังคิดถึงเจ้าขวัญอย่างแรงกล้า รสสวาทจากหนุ่มคนไหนๆ

้ายันว่าใช่ลูกเขา

ยู่ไหน...

ค่อยๆ เก็บงำผ้าผ่อนของตัวเอง นุ่งห่มช้

ือดลง...และนางก็ได้ยิน

กลงกันน่ะ แม่...

ตะลึงหนัก

แกพู

งกับผม.

ึง...เทอดภูมิแอ่นอกออกมารับว

สกาวแปลกๆ แต

่อของหนูล้มฟาดลง ส่งเ