งเกวียนขนสินค้าขนาดกลาง หลังจากที่ต้องกลิ้งตกลงไปเพราะผู้บังคับม้าหยุดม้ากะ

ือจับบังเหียนไว้ข้างหนึ่ง อีก

าหนุ่มนั่นต้อง

ี่กำลังขี่ม้าไกลออกไป "แล้วเจ้าจะหยุดม้าทำไม ไปต่อสิ เดี๋ยวก็ตามไม่ทันกันพอด

วับไปมองผู้โดยสารพ

้ทางเส้นนั้นกัน ถ้าเจ้าจ

แทกเขากับกองไม้ไปมา "อะไรของเจ้า ทางก็มีให้ไป" เมื่อรู้สึกว่าไม่เจ็บเท่าต

แต่ข้าจะ

เยอะ" ซาเรย์เถียงกลับ ชี้ไปทางแยกข้างหน

้ว เจ้าไม่เห็นหญ้าที่

นค่อย ๆ สลายหายไป เผยให้เห็นทัศนียภาพ

นข่าวลือเรื่องปีศาจออกอาละวาด ผู้คนในหมู่บ้านพากันทยอ

ไปพักใหญ่ เพราะไม่มีใครอยากเอาชีวิตเข้าไปเสี่ยงเดินทางไปรับสินค้าในหมู่บ้าน นี่นะข้าล่ะเสียดายเจ้าหนุ่มนั่นน

งจะโกงเงินค่าจ้างข้าใช่ไหม" ซาเ

ช่คนแถวนี้ล่ะสิ" ใบหน้าคล้ำแ

ป็นคนเมือง ลูกผู้รากมากด

ปล้นข้า" ซาเรย์เอ่ยขำขัน ทำท่า

างกายตน ก่อนจะยื่นเหรียญคืนให้พร้อมเอ่ย "ถ้าเจ้าจะไปท

ูลผู้รากมากดีอย่างที่คนขับเกวียนพิเคราะห์ แต่เขาก็ฉลาดพอที่

นา" ว่าพลางยัดเงิน

ไม่รู้ว่าชายหนุ่มตรงหน

ไว้หน่อยไหม เผื่อมีผู้ใดถามหา

ลาเมื่อเห็นว่าตะวันกำลังจะลับขอบฟ้า หากมัวชักช

่มในชุดสีน้ำเงินครามเปลี่ยนใจ แต่เจ้าตัวก็แค่ยกไ

่อย

ังเหียนม้าให้มันค่อย ๆ เดินไปตามทางเข้าผ่านซุ้มประตูเก่าที่สลักตัวอักษรเอ

นเงาราง ๆ ไหวอยู่เบื้องหน้าไกลออกไปไม่มากนัก เมื่อขี่ม้าเข้าใกล้จึงเห็นผู้คนสาละวนอยู่กับการเก็บข้าวของของตนเองพร้อมด้วยคนเฒ่าคนแก่กำลังอุ้มบรรดาลูก ๆ หลาน ๆ ด้ว

ม่ด้วยความสนใจใคร่รู้ ด้วยเพราะน้อยคนนั

ียงหนึ่งก็ดังขึ้นพร้อมกับร่างที่

อยหลุบตามองผู้ที่เรียกต

ครับ" ร่างของเด็กหนุ่มค้อมเอวลงคารวะผู้

นถึงมาที

ร่างเด็กหนุ่มอีกคนก็

ือบตามไม่ทัน" เสียงเหนื่อ

อ่ยด้วยอาการตื่นเต้นบุ้ยใบ้

ยด้วยชุดประจำสำนักเรียนวิคเซสไม่ต่างจากเรส

สำนักเรียนวิคเซ

บรับก่อนเอ่ยถามเสียงเรียบ

ต่ชั้นปีสี่ถึงปีหกจะต้องลงเรียนภาคปฏิบัติของแต่ละสำนักที่ตนเลือกเรียน และการจะลงภาคปฏิ

คลลาครับ" เ

จะนำทางไป นี่ก็ใกล้ค่ำแล้ว" คิเฮย์พยักหน้าร

หมู่บ้านเพื่อถามเรื่องที่เกิด

รับ" เ

กนเข้ามาปราบแล้ว แต่เหตุการณ์ไม่ดีขึ้น ยังม

บ้าง แถมยังเป็นการฝึกวิชาไปในตัวด้วย จริงไหม" ประโยคท้ายมูมิ

นเดินถามข้อม

เรสเอ่ยพร้อมส่งยิ้มให้กับช

สสังเกตเห็นความผิดปกติจึงมองตามสายตาเหล่านั้น จนกระทั่งเห็นบุรุษหนุ่

ความตื่นเต้น เพราะการได้เจอกับคิเฮย์ คานวา

ามเคารพยำเกรงเพียงเพราะเป็นคนของตระกูลคานวาเรส แต่ คิเฮย์ คานวาเรส ได้พิสูจน์แล้ว ว่านอกจากจะมีดีที่นามสก

่าเรื่องราวต่าง ๆ มากมายที่ตนได้ประสบพบเจอไปตลอดทาง

แหงนหน้ามองโคมไฟที่กำลังส่

ิสเดินเข้าไปรับสายบังเหียนจากคิเฮย์ก่อนจะลูบแผงค

ยมือเป็นโต๊ะไม้ทรงสูงสำหรับเก็บเงินของเจ้าของร้าน ถัดไปด้านหลังมองเห็นชั้นที่ใช้วางของตกแต่งตามยุคสมัยพร้อมกับไหสุ

จะดูเก่าซอมซ่อเพราะไม่ม

ุ่มในชุดธรรมดาท่าทางกระตือรือร้นก็รีบวิ่งเข้ามาต

นกลับมาหาบุรุษหนุ่มร่างสูง "เมื่อครู่เด็กรับใช้กล่าวว่

เสียงใสกังวานก็ดังขึ้น ทำให้นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อ

ลับพร้อมค้อมศีรษะคำนับเล็

่นี่" เด็กหนุ่มผู้ถูกเอ่ยถ

บรรดาเพื่อน ๆ ของเขาที่รออยู่ แต่ปรากฏว่าศิษย์พี่เค

ให้ท่านคิเฮย์แล้ว" เรสหันไปเอ่ยกับศ

หญิงสาวร่างบางในชุดเดียวกับเรสและ

้คงต้องขอให้เจ้าช่ว

โถงด้านขวา คิเฮย์เดินตามก่

นุ่มที่รุ่นราวคราวเดียวกับเรสและมูมิสอีกสามคน และเมื่อทุกคนเห็นผู้มาเยื

ลาหันไปกล่าวกับคิเฮย์ ก่อนทิ้งตัวลงนั่งข้างศิษ

ปรดพูดถึงเรื่องเ

หกปีก่อน จู่ ๆ ผู้คนที่อาศัยอยู่ที่นี่พากันทยอยตาย

กฏ ราวกับว่าคนเหล่านั้นนอนห

บความผิดปกติของร่างกาย"

กล่าว แต่เมื่อทำใจได้ครู่ห

ๆ โดยมิทราบเหตุ ชาวบ้านหลายคนจึงตัดสินใจอพยพออกจากหมู่บ้าน เหลือไว้แต่คน

ค่อนชีวิตจะให้ข้าจากไปแล้วทิ้งคนที

าราบเรียบ "ทุกคนในครอบครัวตายหมด ?

่บ้านกลับตอบเสีย

สั่นเทายามเมื่อนึกถึงตนเองที่ต้องเป็

กเรียนกีดิสและเซเกนต่างพาก

ย่างเหมือนดีขึ้นพักหนึ่งหลังจากที่พวกกีดิสและเซเกนเข้ามาจัดการ เพราะ

ล้าแม้แต่จะหันหน้าคุยกัน" ผู้นำหมู่บ้านเอ่ยต่อด้วยน้ำเสียงสิ้นหวังเข้าไปทุกขณะ "ท้ายที่สุดก็เหลือเพียงลูกสาวสองคนที่ไม่รู้ชะตากรรม และข้าก็ไม่รู้จะช

ัวตรงเต็มความสูงเอ

อร์โร" จากนั้นจึงหันมาหาสตรีด้า

ๆ ลุกขึ้นยืนเคีย

์สำนักเรียนวิคเซ

ว่ามือของศิษย์ชั้นปีหกอย่างเคลลา เรื่องที่ต้อง

น้องก่อนจะหันไปกล่าวกับท่านผู้นำหมู่บ้าน "เพื่อไม่ให้เส

ะซานัวต่างพากันทำหน้าเลิ่กลั่กเอ่ยทวนชื่อเสียงแผ

ีศาจทุกครั้งผู้ควบคุมดูแลจะต้องร่ายข่ายเวทย์คุ้มกันให้กับบรรดาศิษย์ที่ตนพ

้ดูจะเหนือความคาดห