img Deva Or Devil เทวามาร  /  บทที่ 9 เขาลมแปร | 20.45%
ดาวน์โหลดแอป
ประวัติการอ่าน

บทที่ 9 เขาลมแปร

จำนวนคำ:3839    |    อัปเดตเมื่อ:15/04/2022

ออกห่างจากคนร่างสูงทันทีเมื่อมือใหญ่เอื้อมเข้ามาแหวกอกเ

้าแต่ก็ทำไม่ได้ภายใต้การถูกกักขังด้วยช่องว่างระหว่างขายาวที่กางออกขนาบข้างเก้าอี้เขาเอาไว้ทั้งสองด้าน ด้วยเหตุนี้จึงทำใ

ยตาคนอื่นที่กำลังมองมายังพวกเขาทั้งคู่ ทำให้ซาเรย์ที่อยู่ในอ้อมแขนแกร่งต้องยกมุมปากเหยียดยิ้มแปลกๆ มือบางทุบแผ่นอกหนาพร้อมกับกัดฟันโวยวายไปด้วย แต่ถึงแม้ว่าเขาจะลง

ุ้มก็อุ้ม ดีเหมือนกันข้าจะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย" เสร็จแล้วก็แยกเขี้ยวงับเข้ากับกล้ามท้องแข็งภายใต้อาภรณ์สีค

ณ์หงุดหงิดจึงทำให้ไม่รู้ว่าตนเองนั้นฝังรอยเขี้ยวไปมากน้อยแค่ไหน มารู้ตัวอีกทีก็ต่อเมื่อมือแกร่งที่อุ้มเขาอยู่กดบีบลง ทำเขาสะดุ้งผละใบหน้าออกห่างจากแผ่นอกเล็กน้อยก่อนจะมองเห็นบริเวณที่กั

นการสร้างความรำคาญให้กับอีกฝ่ายจึงเป็นหนทางแห่งการชำระแค้นได้ดีนัก โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่าสิ่งที่เขากระท

พื่อสะกดข่มอารมณ์ที่กำลังพุ่งสูงขึ้น แต่ถึงแม้จะพยายามสะกดข่มเอาไว้มากเท่าใด ร่างกายของเขาก็ยังคงแสดงอาการตามสัญชาตญาณที่มีอยู่ภายในออ

งให้คนบนเก้าอี้ถอดเสื้อออก แต่เจ้าตัวกลับนั่งนิ่งไม่ยอมทำตาม จนเขาต้องลากเก้าอี้มาจัดการเอง โดยไม่ได้สนใจการต

อ" มือเล็กตะครุบจับมือใหญ่ทันที ก่อนร้อ

าลอ่อนตวัดขึ้นมองด้วยแววตาดุ ปรามคนหน้าห

นแกร่ง หลบนัยน์ตาดุที่มองมา ยกมือขึ้นเกาข้างแก้มอันร้อนผ่าวก่อนจะเบ

่อนมือหนาจับชิ้นส่วนของผ้าด้วยความเบามือ แหวกออกทีละนิดจากลำคอขาวไล่

ังทำให้ดึงเศษผ้าออกได้ไม่ง่ายนัก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังคงกัดฟันทนไม่ยอมเอ่ยถึงความเจ็บปวดที่กำลัง

บจนเกิดรอยช้ำ คิเฮย์จึงหยุด แล้วรวบมือบางมาจับไว้ ใช้ปลายนิ้วของตนค่อยๆล

ขาก็ได้แต่ถอนหายใจพลางกล่าวโทษตนเองในใจอย่างเลี่ยงไม่ได้ และที่ร้ายไปกว่านั้นหากว่าเขาไปช้ากว่านี้และช่วยคนตรงหน้าเอาไว้ไม่ทัน หัวใจเขาเองจะทำยังไง แค่คิดมาถึ

าสีน้ำตาลอ่อนขึ้นสบดวงตากลมที่กำลังมองเขากลับเช่นกัน ครู่ต่อมา

สีนิล พลางโน้มตัวลงดึงเก้าอี้ของคนตัวเล็กให้เข้ามาใกล้มากกว่าเดิม อ

่างสูง เขาแลบลิ้มเลียริมฝีปากอย่างเคยตัว กลืนน้ำลายเบาๆเมื่อมือแกร่งขย

ดแผลที่อยู่บนอกซ้าย สังเกตุเห็นขอบแผลเรียบอันเกิดจากวัตถุมีคมปลายแหลมอ

่วยได้" เมื่อเห็นร่างสูงเอาแต่เพ

ย็นกระแทกตอบกลับทันใดพร้อมนัยน

ต้องกระแทกเสียงใส่ ใครๆต่างก็รู้ว่าศิษย์จากสำนักเรียนวิคเซสไม่มากก็น้อยต้องมีความรู้เ

ัวว่าตนแสดงอารมณ์ขุ่นมัวออกไปโดยไม่ได้ตั้งใจ เขาไม่ได้จะดุหรือต่อว่าอะไร

่คิเฮย์ปรับความรู้สึกชั่วครู่ เอ่ยเสียงหวานต่อว่า "ดังน

าซาเรย์นิ่งอึ้งได้แต่กระพริบตาปริบๆจ้องมองคิเฮย์คล้ายกับของหายากที่ไม่เคยเห็นมาก่อน แต่ในวินาทีถัดมาเขากล

ิ่งนั้นลงบนฝ่ามือใหญ่ ครู่เดียวเกิดแสงสว่างปรากฎเป็นวัตถุขนาดเล็กเท่าเล็บมือคนส่องแสงเรืองรองวาววับสะท้อนสีขาวประกาย

ะคนตรงหน้าโดยไม่ได้หันกลับมามอง รู้สึกเจ็

าไม่อาจรู้ได้ว่าเกิดขึ้นเมื่อใด เป็นเพียงแต่ภาพเลือนลางในความทรงจำที่ปรากฎร่างเล็กของเด็กหญิงผมยาวหน้าตาจิ้มลิ้มวัยเพียงสามขวบกำลังจ้องมองสิ่งแปลกตาที่เด็ก

หัวไหล่เขาทะลุผ่านเนื้อผ้าลงไปยังผิวกาย ร่างบางตรงหน้าสั่นไหวน้อยๆก่อนจะค่อ

ลทิ่มแทงเข้าใส่บาดแผล นี่เขารอดจากการถูกฆ่า เพื่อมาตายจากการรักษาอย่างนั้นใช่ไหม? และถ้านี่เรียกว่าการร

ลางเรียกชื่อคนตรงหน้าอีกครั้งหนึ่ง พร้อมกับลดมือลงรวบเอวบางด้วยสองมือ ออกแรงยกเอาร่างนั้นขึ้นนั่งคร่อมบนตักเขาภายในครั้งเดียว แล้วเงยหน้าเผยอริมฝีปากงับเ

่อนโยนทะนุถนอมราวกับกลัวว่าจะสร้างความเจ็บเพิ่มขึ้นให้กับคนตรงหน้า ก่อนที่ฝ่ามือใหญ่อีกข้างจะเลื่อนต่ำลงเคล้นค

างสูงที่บีบเคล้นนั้นหนักหน่วงแต่ทว่าไม่ได้สร้างความเจ็บปวดให

่น ไล้วนไปจนทั่วกระพุ้งแก้มฉกชิมเอาความหวาน ไล่เกี่ยวกระหวัดหยอกล้อกับความอ่อนนุ่มที่กำ

นซุกซนของอีกฝ่ายหยุดลงเคลื่อนหายออกจากโพรงปากเขา แ

ก่อนแทรกปลายลิ้นร้อนผ่านเข้าไปยังโพรงปากนุ่มแล้วตวัดกลับออกมาทุกครั้งยามเมื่อสัมผัสถูกลิ้นเล

้นร้อนของอีกฝ่ายที่กำลังถอยหนีจากเขา มือเล็กทุบอกแกร่งบดเบียดจูบลงอย่างหนักหน่วงคิดเพียงแต่จะไล่ต้อนเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ตนต้องการ ท้ายที่สุดร่

กออก ลากลิ้นร้อนต่ำลงไปยังซอกคอขาวเรื่อยไปตามแนวไหปลาร้า ดูดดึงขบเม้

เสียวกระสันยามเมื่อลิ้นร้อนของอีกฝ่ายกวาดผ่านตุ่มเม็ดแข็งไปยังรอยแผลสีจาง ขบเม้นดูดดึงแผ่วเบาปลอบปร

ลงเพื่อปลดกระดุมเสื้ออาภรณ์สีขาวครีมออก เผยให้เห็นลอนมัดก

ลวกของร่างสูงทาบทับลงมายังแก่นกายเขา ซาเรย์อดไม่ได้ที่จะสั่นสะท้านเล็กน้อยเมื่

ยังปากอวบ นิ้วทั้งห้ายังคงกอบกุมแก่นกายของร่างบางไว้ในฝ่ามื

ี่เรียกชื่อแต่ไม่มีทีท่าว่ามือนั้นจะช้าลง ซาเรย์จึงเผลอเรี

ำคอ หอบกระเส่าอย่างยากจะข่มกลั้นเมื่อได้ยินเ

ความเสียวซ่านทั้งหมดในกายกำลังไหลลงไปรวมกันอยู่เบื้องล่าง เขาเค้นเสียงเท

่อนกระทั้นเอวส่งช่วงล่างเข้าหามืออีกฝ่าย พอคิเฮย์ขยับเร็วขึ้นเรื่อยๆ ซาเรย์ก็สูดปากผ่อนลม หรี่ตาลงอย่าง

์ถึงพึ่งรับรู้ได้ถึงท่อนเนื้อแกร่

img

สารบัญ

บทที่ 1 บทนำ บทที่ 2 ข่าวลือ บทที่ 3 ศิลากาฬ บทที่ 4 หมู่บ้านกกกลม บทที่ 5 ร่องรอย บทที่ 6 ปะทะ บทที่ 7 พบหน้า บทที่ 8 เยียวยารักษา บทที่ 9 เขาลมแปร บทที่ 10 เทศกาลหวนรำลึก
บทที่ 11 สุสานร้าง
บทที่ 12 เทวา-มาร
บทที่ 13 คัมภีร์อาถรรพ์เวทย์
บทที่ 14 ต่อรอง
บทที่ 15 มนตร์(ตรา)มังกร
บทที่ 16 สาน์สด่วน
บทที่ 17 มติสภา
บทที่ 18 ลงทัณฑ์
บทที่ 19 คู่แค้น
บทที่ 20 ชอบหรือรัก
บทที่ 21 คำขอโทษ
บทที่ 22 ทางเลือก
บทที่ 23 เซอร์ซีล วูธ
บทที่ 24 ตามตัว
บทที่ 25 ผู้ต้องสงสัย
บทที่ 26 หลบหนี
บทที่ 27 สัญลักษณ์
บทที่ 28 เก่าก่อน
บทที่ 29 จุดเริ่ม
บทที่ 30 สงคราม
บทที่ 31 สูญสิ้น
บทที่ 32 แท้จริง
บทที่ 33 เตรียมพร้อม
บทที่ 34 พิธีกรรม
บทที่ 35 สามี
บทที่ 36 เอาอีกได้ไหม
บทที่ 37 เผยตน
บทที่ 38 อียาร์
บทที่ 39 หวนคืน
บทที่ 40 เผชิญหน้า
บทที่ 41 พบเจออีกครั้ง
บทที่ 42 สูญสามานย์
บทที่ 43 จบเรื่อง
บทที่ 44 ว่างเปล่า
img
  /  1
img
ดาวน์โหลดแอป
icon APP STORE
icon GOOGLE PLAY