่งใจกลางเม

มร้องเพลงแต่รู้สึกปวดประจำเดื

สร้องแทนนะ” เพื่อนนักร้องที่

ไม่อยากกินแรงนาย

้หญิงเดินไปบนเวที มะนาวรีบไปห้องน้ำ ในห้องน้ำมะนาวตกใจเห็น

านที่นี่หรือ ทำอะไร น่าอายจริงไม่ต้องมาทำ

“พี่ ทำไม เอ่อ… ใช่น

อีกอย่างเสียใจด้วยเรื่องการหมั้นหมายของแกและขอ

ี่

ขารักฉันมาก แต่แม่เขาน่าเบื่อมาก ฉันเลยไม่อยากทน เคยบอกแกไปแล้วนี

งราวยังตอกย้ำความไร้ค่าของตน หญิงสาวเหลือบมองพี่สาวที่เคยคิดว่ารักกัน เข้าใจกัน ฉะนั

กห้องน้ำไม่หันมองข้างหลัง ต่อไปนี้เธอต้องลืมอีกเรื่องสินะ ลืมว่าเคยมี

วที เสียงเพราะๆ กับเพลงเศร้าๆ สะกดหัวใจเขาจนเพื่อนสะกิด “ชอบหร

บนเวที “นัก

ไม่ค่อยชอบพูดคุยกับใคร ฉันหม

ไรกูถาม

าบึ้งเชียวนะไอ้นักเรียนนอ

นทำไมมาร้อง

าการถามเห็นเพื่

นนานห

ลูกค้าชอบนะ

่าชื่ออะไรเพราะเป็นเ

วมึงอย่ามายุ่ง โน่นของมึงมาแล้วดาราชื่อดัง

ละจากเวที มองหญิงสาวในช

าของหร

ั้นเขาบอ

้เมื่อเธอแต่งตัวแบบนี้ แต่ก็ยอมรับว่าใบหน้าเกลี้ยงเกลาน่าม

ูกค้า โค้งคำนับก่อนถือกีต้าร์ถามพ

๋ยวไปส่งเอง” ศรันย์อาส

ฉันกลับเองได้” ว่าแล้วมะนาวเดินไปยังโต๊ะที่น

ณสม

ดีเลิกสนใจเบลินดา หันมองต้นเสียง มะนาวตกใจมาก

ไรหรื

ขอกลับ

ม่สบายหรือเปล่า

ณค่ะ ก

นางข้างซ้ายหญิงสาวจำได้แม่นแหวนวงนั้นเขาบรรจงสวมให้เธอเอง แปลกใจ

คะ นาว

หว

สมา” เบลินดาจำมะนาว

หัวเราะยกเหล้าดื่ม มองตาหญิงสาวที่มองตนด้วยแววตาเศร้า ชายหนุ่มหยุดหัวเราะ ทำไมรู้สึก

มนะต้องมาเจอเขาอีก หลายเดือนพยายามลืม ยังมาเจอสายตาเย็นชาเห

ินตามหทัยรัตน์ออกไป รู้สึกสนุกเพราะเหลือบเห็นว่ามิราเองก็อยู่ในร้

ใกล้ยิ

ที่ยืนใจลอยเหมือนกำลังรอ

คิดว่าศศินกุลจะตามเธอม

กุลล้วงกระเป๋ากางเกงยีนส์ยืน

วก็โบกรถแท็กซี่แต่ไม่มีคันไหนว่างจึงเดินหนีศศินกุล แม้อยากคุยแต่อย่าเ

ังสวมแหวนเนี่ยน

ึ่งเคยเชื่อใจคน คนหนึ่ง จนกลายเป็นเครื่องมือให้คนที่หัวใจกำลัง

้าแดง “เธ

าพูดจริงๆ แถมกล้ามา

้จักผู้ชายคน

ตรงหน้าใช่คนที่เขาเคยรู้จั

ดสำนวนกับฉันแม่เด็ก

าบูดบึ้ง ศศินกุลจับมือเล็กไว้ทัน “กล้าเดินหนีฉันคิดว่าจะไปง่ายๆ หรือ ครอ

นบ้าน โดนเทเหมือนคนไม่เคยมีเพื่อนเลยสักคนแต่เราอยู่ได้และยังไม่ตายหรอกคะ เป็นยังไงคะได้ยินแล้วเสี

ร้ค่าเช่นเธอ ลืมยากเหลือเกิ

ั้งที่ฉันพูดไม่จบ จำไว้คนในครอบครัวเธอไม่ว่าใครก็ทำอะไรฉันไม

ื่อให้ฉันสมยอมเป็นของเขาเรียกว่าเป็นการเสนอก็แล้วแต่เขาจะคิด เข

น์ร้องไห้จนได้ เ

้ สมใจคุณแล้วก็ปล่อยฉันไป และถ้าคุณคิดเสียว่าเด็กสาวคนนั้นตายไปเสียแล้

พูดไม่เข้าหูขนาดนี้แล้ว” ศศินกุลไม่คิดจะโดนตอกกล

ยฉัน” มะนาวร