่เพื่อหาเงินมารักษาอาการป่วยของแม่แต่ถูกปฏิเสธแถมมีคำต่อว่าฝากมาให้แม่จนหูชา หน้าหนามาบางเอาตอนนี้ มะนาวน้ำตาไหลเมื่

มมืดหน้าร้านที่ชอบนั่งพักเช็ดน้ำตาที่ไหลริน

ไม่เป็นอันร้องเพลงเพราะเป็นห่วงเพื่อนสา

งดูด

้มืดจังนะทำเอาเมืองกรุงเห็นด

ึ้นเวทีแ

อกเรามาก่อนไปไหนมา

นาว เ

เบสน้ำเสียงเป็นห่วง “อยู่โรง

นโรคหัวใจตีบ ตอนนี้ท่านเหมือนคนพิก

จังหวะนั้นศศินกุลเดินมาเห็น ชายหนุ่มมองอย่างไม่พอใจ ไม่เข้าใจตนเองเป็น

ะไร เห็นไอ้

ลอบกัน “ใครหรื

…” มะนา

วไม่ค่อยชอบผู้ชายตรงหน้ามองเพื่อนอย่างขอค

เธอจะตามไป หนุ่มผมยาวทำตามอย่างหงุดหงิด ศศินกุลมอง

ื่องพี่สมาการม

าดน

“ถ้ามากวนใจกั

างานทำอยู่ไม่ใช่เหรอ ฉันเจอมิราเลยอยากเสนองาน

ณ” มะนาวมองอย

ฉันคิดว่าเขาก็เหมือนเพื่อนคนหนึ่ง เพื่อนขอร้องฉั

าทำกับคุณฉ

ปเลย เงินดี

ว้ใจแต่แสร้งพูดเรื่

ทำกั

่า

เธอไม่คิดปฏิเสธตอนนี้เพราะต้องการใครสักคนมาอุ้มชู ถึงจะยังกังขาแต่ก็

เธอให้ห่างจากล

รียนบริหาร แต่เอ่อ…ฉัน

นั้นไม่

ยนเสาร์-อาทิตย์” มะนาวสีหน้าไม่อยากเชื่อค่อยหายเครียด ลืมเร

ลับหรือยัง

องได้” มะนาวหลบสา

ัวใจไม่ใช่อิฐ หิน เปราะบางซ้ำมีบาดแผลเร

ามในใจหญิงสาวชาย

มะนาวเดินไปอีกทางคิดว่าคนที่โทรมาเป็นคู่รักของเขา บอกตนเองว่าเรื่องของเธอไม่ได

ดีเห็นหทัยรัตน์หายไปและเห็นมิราลงจากรถหรูเข้าไปในผับ ขณ

หญิงคนนี้มีความสุข เขาเกลียดหล่อนเป็นที่

่ ศศินกุลแน่ใจมันคือ

ุหรูมีทั้งพ่อและแม่นั่งอ

่กลับมาแล้ว

ไม่เว้นแต่ละวันแม่เลยลงมาก่อนกำห

ิดแบบนั้นจะได้ทำตัวเป็นสุภาพบุรุษบ้าง อย่าไปทำให้สาวๆ ที่ไหนหวังล้มๆ แล้ง

ดเรื่องนั้นผมยังไ

แกอย่ามาเสียงสูงเพราะยังคิด

ดีๆ มันห

มากก็ได้ขอแค่รักแกจริง

น ฉันไม่เอานะแบบนั้นล

ดีพร้อมแต่พอเขาไม่มีอะไรติดตัวคุณก็ทิ้ง

่อว่าฉันไม่เลิกและฉันไม่มีวันให้ลูกชายอยู่กับผู้หญิงที่ไม่มีแม้บ้านจะ

อยู่ ขนาดนั้นเลยหรือแต่ทำไมพ

ก็ดีอะไรๆ จ