แหลมถามขึ้นด้านหลัง และเมื่อเห็นคนถูกถามสะด

ะของครอบครัวมาตั้งแต่เธอจำความได้จนถึงปัจจุบัน เธอเคยวาดหวังเอาไว้ว่าเมื่อสำเร็จการศึกษาจะมีงานทำช่

ห้ามโดยการปล่อยมือที่โอบเอวมาจับมือนางเอาไว้ พร้อมการยื้อเบาๆ บอกเป็น

ห็นแก่ตัวออกมามากขึ้น งานที่เป็นหน้าที่มักจะละเลยทำเฉยเสียจนมารดาเธอต้องลงมือทำเอง ทั้งที่ไม่เคยเลยสักครั้งที่เธอและมารดาจะนิ่งดูดายให้น

ัดเจน ซึ่งปิ่นปักก็ทราบสาเหตุดีว่าทำไม เธอทำงานต่อไปเงียบๆ จนเสร็จแล้วเดินไปนั่งลงบนแคร่ข้างม

นสุดท้ายไว้ลงทุนเวลาคนมีคนสั่งทำพิเศษกับใ

ู่ในที “ปิ่นไม่เอาไหนเลย จนป่านนี้ยังหางานทำไม่ได้ ถ้าปิ่นเรียนเก่งได้เก

ล้วปิ่นก็ไม่ได้งอมืองอเท้ายังช่วยงานแม่ทุกอย่าง อย่าคิดมากไปเลยจ้ะ” นางปีบบอกดึงลูกเข้ามาสวมกอดปลอบประโลม รู้ดีว่าปิ่นปักเกรงใ

นชาชินเสียแล้วเพราะถูกติฉินนินทามาตั้งแต่ที่ผู้ชายคนนั้นตามเทียวไล้เทียวขื่อจนกระทั่งแต่งงานก็ยังไม่แคล้วตกเป็นขี้ปากว่าใจง่าย และท้ายสุดเมื

ายเพียงใด แค่แม่สวมกอดหรือได้กอดแม่ทุกอย่างก็บรรเทาเบาบางลงเช่นเดียวกับในเวลานี้ ปิ่นปักสูดลมหายใจลึกๆ ตรึกตรอง

เหมือนกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะพูด ทั้งที่คิดว่าตนเองไตร่ตรอง

ค

ำเสียง กลับแย้มยิ้มเอ็นดูอยู่ในทีจนปิ่นปักสีหน้าดู

ปเอนหลังเสียหน่อยนะคะ ทางนี้ปิ่นจัดการเอง” ปิ่นปักบอก

หนก็ไม่รู้” ตามด้วยเสียงหัวเราะขัน เธอขำตัวเองที่นำของสำคัญชิ้นนั้นไปเก็บไว้อย่างดีจนเกือบลืมไปว่าเก็บไว้ที่ไหนกันแน่ จัดการงานบ้านเสร็จคงต้องไปรื้อค้นอีกค

ชื่อใจลูกที่เลี้ยงมาเองกับมือ รู้จักนิสัยใจคอกันดีและปิ่นปักก็ไม่เคยมีความลับกับนางเลย แ

้นแม่ไปเอนห

างหลังบ้านซึ่งบันไดตรงกับครัวของเรือนใหญ่และใกล้กับเรือนหลังนี้ เพ

มาเยี่ยมเยียน เมื่อตอนที่คุณตาคุณยายยังอยู่เพื่อนบ้านมักแวะมาเยี่ยมเยียนพูดคุยให้คนชราได้ค

รุนแรงจนคิดว่าใบหน้าตนเองคงก่ำขึ้นจากเลือดฝาด ถ้าหากมารดาอยู่ตรงนี้ก็ต้องสงสัยเป็

าเยือนบ้านหลังนี้ ฉกชิงหัว

ิ่นจะไปหาคุณตามสัญญานะคะ” ดวงตาดำขลับชวนฝันยามนึกถึงใ