.วัน..

ีหน้ายิ้มแย้มเพราะกับคฑาผู้เป็นลูกลุงนี้ชาวันถือสนิทเหมือนเป็นพี่น้องกันแท้ๆ ด้วยกอดคอลุยกันมาทุกทิศ

อยๆ ลดดีกรีลงรวมไปถึงความห้าวแบบบ้า

นแล้ว

เช็งฉ

ีนี้จะกร่อย ไหนว่าป

้ไงกัน อ

เอง ชาวันรู้ได้ทันทีว่า

อจะลงเลือ

งไปสมัยหนึ่

บ ห้ามพวกเราทำโน่นทำนี่สารพัดเพื่อ

ดว่าอาจะทำ

ส่ายศีรษะไปมา เขาโน้มตัวลงนิดห

งจะทำอะไรกันบ้าง หา

ไม่รบกวนนาย แน่ใ

ๆ เทียว แล้วคราวนี้ผู้หญิงเขาเต็มใจมาร

ด้ สีหน้าเจ็บปวดรวดร

อย่างไรก็ดูเหมือนว่าจะไม่ยอมหลุดออกไป มีแต่จะเกา

มันหลอกเรา ผมยังจำได้ไ

ว่าจ

่คฑาลืม

ลืมเพรา

ือนกัน

นมาแล้ว พรรณรายเ

ตัวก่อนจะค่อยๆ ดึ

ออย่าง

ย่างในรู

ราะเป็นรูปที่ถ่ายในระยะไกลไม่น้

ชัดๆ กว่า

งมาอย่

มใจน่าจะส่งรูปชั

แคะระคาย ก

ว ทางโน้นจะไม่ตาม เค้าก็มีคู่หม

ั้นค่อยว่ากันใหม่มาถ

รขึ้นโรงพักเอย ขึ้นศาลถูกส่งตัวไปขังฝากเอย ก่อนจะถูกพิพากษาได้ไ

ะวัน

ต้องหันไปดูก็รู้ว่าใครมาเรียก

นึ่งเหมือนจะเตือนสติให้ชาวันเย็นเข้าไว้ รู้โทสะของช

น้อยวัยเอ๊าะข้างๆ กายปู่ ที่กำลังโอบกอด แล้วแม่สาวนั่นกระแซะไม่ถอยหนีไปไหน

ียกผมแบ

...ชื่อเป

่นบนหน้าขาวๆ เขาตาเขียวเข้าใส่และเพียงเท่านั้นนายชาญก

ฉพาะป๋านะ หนู...คนอื่นห้

ล่ะคะ

รขย้อนในท้องเอ

รอให้ปู่เขาและกำลังเป็นป๋าของแม่สา

กจะโดนตบหน้

นายชาญนั้นอาจจะห้าวหาญสำหรับลูกหลานคนอื่นๆ แต่ยกเว้นขาวันไว้คนหนึ่ง ชาวันพูดได้ทุกอย่างโดยที่นายชาญ