จากห้องนอนลูกๆ ด้วยความเหนื่อยล้า เขานอนไม่พอมาเป็นอาทิตย์แล้ว วันนี้มีงานจะต้องส่งด้วย ยังไม่กระเตื้องจากเมื่อบ่

้าง แค่ลูกงอแ

รอื่นได้ไหว เขาได้แต่ส่งข้อความไปขอเลื่อนส่งงานกับลูกค้า โชคดีที่ไม่ใช่งานเร่งรีบอะไร ลูกค้าเข้าใจหัวอกพ่อเลี

ีชีวิตอยู่ มันค

ลูกด้วยตัวเอง ใช้เวลากับลูกให้ได้มากที่สุดเท่าที่พ่อแม่จ

ี้ยงลูกคนเดียว แต่.

อะไรแล้ว ก่อนทุกความว่างเปล่าในหัวจะถ

จริงๆ ยังไงก็ต้องรับสาย เวลานี้เป็นเวลาเอาลูกเข้านอน อีกฝ่ายรู้ดีถึงได้โทรมาตอนนี้ แล้วมัน

ได้ น้ำเสียงอ่อนล้าจ

เด็กๆ เข้านอนกั

แบบนี้ หัสดินเหลือมองน

รับ แต่เพิ่งจะพา

อกี้เ

ีกฝ่ายแปล

รั

ะ เกิดอ

แต่ชั่วโมงก่อน วันนี้ต้องมีอะไรแน่นอน ไม่อ

รับ วันนี้

ู้กัน มา

เรื่องอะไร

่อยากอยู่กับผม อยากอยู่กับคุณย่า” พูดไปพลางคลึงขมับไป

งจะต้องก

ยถึงตัวเอง หมายถึง ‘แม

ึง...” หัสดินพูดต่อไม่ออก ไม่รู้จะใช้คำพูดอย่างไร

ด็กๆ ที่ดื้อกับฉัน

ื่อนๆ มีพ่อ เขายิ่งไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมถึงไม่มี กระทั่งโตขึ้นมาถึงได้เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับครอบครัวเขา ลูกๆ เขาเองก็คงเป็นอย่างนั

ให้เวลาเด็กๆ หน่อย โต

รู้

ากจะย้ำแก มั

นเชิงถามโดยหลงลืมไปว

ว ถ้าไม่ไหวก็จ้างพี่เลี้ยงเด็กมา

พูดได้พูดดี พูดทุก

คุยกันแล้

อย่าเอาไว้คนเดียวอย่างนี้ ฉันก็ไปช่วยแกเลี้ยงหลานๆ ทุกวันไม่ได

ปกล้าว่

สามารถยืนด้วยขาตัวเองได้แล้ว มารดาก็ควรจะได้รับชีวิตของตัวเองกลับคืน ได้ทำในสิ่งที่อยากทำ ตอนนี้เขาเลยปล่อยให้มารดาได้ไปใช้

ิ เอาขี้เถ้ายัดปากแก

ห้กับคำพูดนั้น

งน่ะ ผมไม่อธิบายเหตุผลแล้วด้วย พู

แต่แกก็เป็นลูกฉันเหมือนกัน ฉันก็ต้องห่วงเหมือนกัน ฉั

้ยงได้” หัสดินเถียงก่อนจะถูกแม่สั่งการ มีลางสัง

ด้วยแบบนี้ มันต่างกันนะ ไม่รู้ล่ะ ฉันเตรียมการไว้ให

งกับถลึง

นักหนา กลั

ง ผมยังไม่ตอบรับสักหน่อย” ไม่ได้ขึ้นเสียงอะไรนะ พูด

องตอบรับ กล้าห

ามสิบห้าแล้วนะ ยังจะสั่งเขาเสมือ

ม่รับประกันเลย เพราะเป็นคนรู้จักของแม่แ

ไงถึงค่อยคุยน่ะ? สู้ไม่จ้างตั้งแต่แรกเ

ไม่ฟังแล้ว เพราะทันทีที่พูดจบประโยคนั้น ก็ไม่เป

นเอาไว้ทีหลัง เอาสุขภาพก่อน พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆ มาเตรียมตัวรับพ

ัสดินนั่งมองหน้าจอแล้วถอน

จากนั้นค่อยหาทางไล่เธอไปอีกที อ้อ...ลืมไป ไม่ต้องไล่หรอก เดี๋ยวมาเจอ

ๆ คนที่ผ่านมา