ประชิดผนังกระจกหนาห้องฉุกเฉินด้วยหัวใจที่วูบไหวหวาดหวั่น ห่วงคนที่อยู่ข้างในนั้นเหลือเกิน แม้

สายตาของเขาเห็นหมอเดินออกมาจากห้องฉุกเฉิน เสีย

วหมอที่อยู่ในชุดเครื่องแบบประจำกาย สายตาดุร้าย

้าของไข้บอกกล่าวด้วยสีหน้าที่กังวล ดูพะวงไ

หมอรักษาเธอยังไงกัน ห๊ะ!!!" คนที่ได้ฟังแทบเข่าทรุดยืนไม่อยู่ เมื่

เพียงยื้อเธอไว้ พยุงอาการไม่ให้ทรุดหนักไปกว่านี้เท่านั้น ด้วยอาการที่เห็นชัดเจน คมมีดที่ยาวแหลมเจาะลึกเกือบถึ

ด้ยินไหมหมอ! ได้ยินไหม!?...ต้องรักษาเธอให้หายเป็นปกติเหมือนเดิม" อานัสเดือดเลือด

าม ผู้เป็นนายที่เลือดร้อนเหมือนสติหลุดลอยไม่อยู่กับตัว เห็นดังนั้นจ

ยืนตัวตรงถึงกับเซถลายืนแทบไม่อยู่ ดวงตาคมดุสั่นระริก เกิดม่านน้ำตาสีใสแห่งค

นั้น นายไม่มีตามองหรือไงกัน! โธ่เว้ย!!" คนที่โมโหไม่ได้ดั่งใจ ความร้อ

วยเธอได้แน่ ๆ" อัมกาสยังคงให

งว่าเธอโคม่า อากา

ผั๊ว ผั

ม่ทันตั้งตัวเซถลาเกือ

สิ่งที่ลูกน้องบอกปลอบใจ ไม่ได้ทำให้คนที่กำลังกังวลนั้นคลายลงได้ ต้องปลดปล่อยอารมณ์ร้ายออกมาอย่างเหลืออด คนที่รองรับ

้น เธอไม่ฟื

้นเเข็งหน้าห้องฉุกเฉิน อีกคนที่เป็นที่รองรับอารมณ์ใบหน้าที่เ

ันขาข้างเดียวแล้ววางแขนแกร่งลงเข่าที่ตั้งชัน สายตาเหม่อมองดั่งคนเลื่อนลอยไร้จุดหมาย น้ำตาที่ไม่คิดจะริน