าขึ้นมองเห็นดวงตาของเขาทางกระจกเข้าเสียก่อน จึงเก็บ

ถ” นางลากเสียงอย่างสงสาร “คุณภูก็ยังไปนอ

ไม่ดี...” แล้วหล่อนก็ยิ้มให้เขาทางกระจก “ฉันรี

บก็ยิ่ง

เป็นต้

เป็นมากขน

นอยู่ห้องฉุกเฉินโรงพยา

ึดใจหนึ่ง ก่อนจะหลุดปากพึมพำอ

งๆ ไม่ทราบว่าเกิด

ท่าหล่อนจะโศกเศร้าน้อยเกิ

ในทีท่า แต่ปราศจากความโศก

ว ผมไปส่งให้ถึงโร

ก็ทำให้สีหน้าของหล่อนดูละมุนละไมตา เขาถึงกับจ้องหล่อนอยู่นิ่งๆ

ส่งเอาไว้ที่นี่ หล่อนก็เปิดประตูลงไปจากรถโดยไม่รั้งรอ แต่พอเดินไปได้สัก

นให้เขาไปสักพ

ีหรื

มที่ฉ

เขาต้องไขลงอีกครั้งแล้วด้วยนัยน์ตาที่แทบจะไม่ได้กะพริบ ชายหนุ่มชักสีหน

ะไ

วนจัด นัยน

รัตบอก

ปทันที ด้วยกิริยา

ายเธอด้วยว่

ขาให้ได้ “เห็นใจนวลด้วยเถอะ คุณกั้งเ

ว่าฉันจะเล่นง

อื่น คุณกั้งน่ะอยู่

อเพียงข้างเดียวมองดูข้างหลังแล้ว

่อนจะเดินระทดระทวยตา

ีพายของคุณนายพวงหยก นัยน์ตาแดงก่ำแต่ยังไม่มีน้ำตาไหลออกม

.เอาอีกแล้

ารดา จนต้องกัดริมฝีปากเอาไว้แน่นมือที่กำข้อมือของกุนตี...พี่สาว...แน่นจนเห็นข้

เป็นแม่ม่า

เห็นคุณภู

่าเ

ีรีบ

ได้น่าด

ขาก็เป็นส

อนอ

” กุนตีพยายามจะดึงน้องสาวออกมาให้พ้น นึกเวทนากะรัตกับเร

ามังคะ ให้ยายก้อยช่วยจั

ยู่ข้างใน

าล ก็พอจะทนรับภ

อนเขามา เขาม

ม่วายอยาก

ะรู้ ร้อง

ินออกมาเป็นครั้งแรก พร้อมกับเส

ขาไม่ต้องทรมานยืดเยื้อ แต่กั้งอยากเข้าไปเห็น...ขอเห็นหน้าเขาเป็นคร

จะเละยับเยินแค่ไ

องสบตากับกุนตี ก่อนจะแ